
«زردشتنامه»، سرودهای به پارسی سره، چاپ شد
پارسیانجمن: «زردشتنامه»، سرودهی «مهراسپند آتبیان»، دانشمند تاجیکستانی، به پارسی سره چاپ شد.
پارسیانجمن: «زردشتنامه»، سرودهی «مهراسپند آتبیان»، دانشمند تاجیکستانی، به پارسی سره چاپ شد.
پارسیانجمن: پیوندِ آذربایگان با زبانِ پارسی، چونان دیگر سرزمینهای ایرانی، پیوندِ ریشه و تنه است که چیستی و چهبودش در پیوستگی با پارسی است. در این میان، نویسندگانِ آذربایجانی، چونان احمدِ تبریزی سرایندهی شهنشاهنامه، از دیرزمان تا امروز، از سرآمدانِ پارسینویسی و پارسیسرایی بودهاند.
پارسیانجمن: نیاز بود که روزی «جاماسپی» به پارسی درآید و اینک این نیاز برآورده شده است: «جاماسپی» (گزارشِ پارسیگِ (پهلویِ) یادگارِ جاماسپ/ جاماسپنامه)، یادگاری بازمانده از هزارهها، با گردانش و گزارشِ «بزرگمهر لقمان»، به پارسیِ سره، برایِ نخستین بار، چاپ شد.
پارسیانجمن: «پیمانهای زناشویی» (Marriage Contracts) نامِ کارِ تازهی «رَهامِ اشه» است که اندر آن به پیمانهای بر جای مانده از زناشوییِ ایرانیانِ کهن، به زبانهای «پارسیگ» (پهلوی)، «سُغدی» و «بَلخی» (با گردانشِ آنها به زبانِ انگلیسی به همراهِ یادداشتهای روشنگرانه و پانوشتهای ریشهشناسانه)، پرداخته است.
«زبانِ پارسیگ (پهلوی): دستورِ زبان، واژهسازی و واجشناسی» نوشتهی رَهام اشه با گردانشِ مریم تاجبخش و بزرگمهر لقمان، و «اوستا» (Avesta; A Grammatical Précis) نوشتهی رهام اشه به زبانِ انگلیسی، نامزدِ «کتابِ سالِ» ایران در سالِ ۱۳۹۸ در زمینهی زبانهای باستانی شدهاند.
مریم تاجبخش و بزرگمهر لقمان: زبانِ «پارسی» دنبالهی زبانِ «پارسیگ» (پهلوی) و آن نیز دنبالهی زبانِ «پارسه» (پارسیِ باستان) است. زینرو، پارسیشناسی بی پارسیگشناسی شدنی نباشد. با پارسیگآگاهی است که به شناختی ژرف از پارسی توان دست یازیدن. چه نه تنها از چشمِ پارسیگ به پارسی نگریستن نگریستن به جان و جهانِ خویش با چشمانِ خویشتن است که با پارسیگدانی است که اندریافتِ چگونگیِ دستورِ زبانِ پارسی آسان شود و گرههای ناگشوده گشوده گردد.
پارسیانجمن: اوستا (Avesta; A Grammatical Précis) نوشتهی رَهام اشه به زبانِ انگلیسی، برای نخستین بار، در ایران، چاپ شد.
جداسانیِ زبانِ اوستایی که رهام اشه نوشته با کارهایی که پیش از این انجام شده در این است که این کار بر پایهی «دیدگاهِ ایرانی به اوستا» نگارش شده است، و نیز همهی واژههای اوستایی بر پایهی «ریشهشناسیِ ایرانیِ کهن یا آغازین» نهاده شدهاند.
«زبانِ پارسیگ (پهلوی): دستورِ زبان، واژهسازی و واجشناسی» نوشتهی رَهام اشه و گردانشِ مریم تاجبخش و بزرگمهر لقمان به پارسیِ سره چاپ شد.
پارسیانجمن: «پنج رساله» نوشتهی «بیژن غیبی» در آلمان به زبانِ پارسی و پیشگفتاری به زبانِ انگلیسی در ۳۳۰ رویه و با ۱۷۵ نگاره چاپخش شد.
آماجِ بیژن غیبی از نوشتنِ «پنج رساله»، آنهم در زمانهای که دشمنانِ ریز و درشت ایران در کمیناند که بدان گزند رسانند، آشناسازیِ خوانندگان با تاریخِ این سرزمینِ کهن به گونهای تازه و نو است.
زبانِ پارسیگ (پهلوی) نوشتهی رَهام اشه به زبانِ انگلیسی که سالِ گذشته برای نخستینبار در ایران به چاپ رسید نامزدِ کتابِ سالِ ایران شده است.