پارسی‌انجمن: اوستا (Avesta; A Grammatical Précis) نوشته‌ی رَهام اشه به زبانِ انگلیسی، برای نخستین بار، در ایران، چاپ شد.
جداسانیِ زبانِ اوستایی که رهام اشه نوشته با کارهایی که پیش از این انجام شده در این است که این کار بر پایه‌ی «دیدگاهِ ایرانی به اوستا» نگارش شده است، و نیز همه‌ی واژه‌های اوستایی بر پایه‌ی «ریشه‌شناسیِ ایرانیِ کهن یا آغازین» نهاده شده‌اند.
«زبانِ پارسیگ (پهلوی): دستورِ زبان، واژه‌سازی و واج‌شناسی» نوشته‌ی رَهام اشه و گردانشِ مریم تاج‌بخش و بزرگمهر لقمان به پارسیِ سره چاپ شد.
پارسی‌انجمن: «پنج رساله» نوشته‌ی «بیژن غیبی» در آلمان به زبانِ پارسی و پیشگفتاری به زبانِ انگلیسی در ۳۳۰ رویه و با ۱۷۵ نگاره چاپخش شد.
آماجِ بیژن غیبی از نوشتنِ «پنج رساله»، آن‌هم در زمانه‌ای که دشمنانِ ریز و درشت ایران در کمین‌اند که بدان گزند رسانند، آشناسازیِ خوانندگان با تاریخِ این سرزمینِ کهن به گونه‌ای تازه و نو است.
زبانِ پارسیگ (پهلوی) نوشته‌ی رَهام اشه به زبانِ انگلیسی که سالِ گذشته برای نخستین‌بار در ایران به چاپ رسید نامزدِ کتابِ سالِ ایران شده است.
«از عجم تا پارسی» نوشته‌ی «جامی شکیبی گیلانی» است. به دنباله، یادداشتِ «بهرام یوسفی» را درباره‌ی این کار می‌خوانید.
زنده‌یاد ارسلان پوریا: در زبانشناسی نوین میان «دانش» زبان و «آیین» زبان هنوز یگانگی‌ای بی‌چون‌وچرا پیدا نشده‌است. دانش زبان چیزی دیگر است، آیین و روح زبان چیزی دیگر و حتی این دو جستار آخشیج یکدیگرند، درحالی‌که در زبانشناسی جهان باستان این دو جستار در یگانگی جدایی‌ناپذیر می‌زیستند.
زنده‌یاد ارسلان پوریا: آیا سرودهای اوستا از زمان سروده‌شدنِ آن به نوشته درآمده‌بودند یا تنها زبان‌به‌زبان خوانده و سینه‌به‌سینه نگه‌داری می‌شده‌اند؟ این پرسش را می‌توان ساده‌تر چنین نگاشت: آیا گروهگان اوستایی دبیره‌ای برایِ نوشتن می‌داشته‌است؟
زنده‌یاد ارسلان پوریا: زبان، ازبنیاد، هستی‌یافته‌ی منطقِ اندیشه‌ی سازندگانِ آن است.
پارسی‌انجمن: برخی از واژه‌های فلسفی که ارسلانِ پوریا در این نبیگ برساخته و برایِ نخستین بار پیش نهاده است چنین‌اند: آزمایش‌گروی (empiricism)، بوده‌گروی (positivism)، کردارگروی (pragmatism)، ماده‌گروی (materialism)، مینوگروی (idealism)، مینوشناسی (ideology)، مینه (concept)، نگره (تئوری، نظریه)، نهش (موضع)، نهشته (موضوع)، نایِش (نفی)، گروهگان (جامعه).
پارسی‌انجمن: «شاهنامه» کارنامه‌یِ سپندِ ایرانیانِ باستان، گران‌سنگ‌ترین و پرارج‌ترین نوشته‌یِ پارسی و یکی از والاترین و بزرگ‌ترین نوشته‌هایِ ادبی جهان است. جز اینها، شاهنامه‌خوانی و شاهنامه‌پژوهی راهی بس شیرین است برایِ هر آن کس که خواستارِ آشناییِ ژرف‌پایه با تاریخ و فرهنگِ ایران‌زمین و نیز پارسی‌نویسیِ بهنجار و آیین‌مند است.