امیرحسین اکبری شالچی: در پیشگفتار فرهنگ دهخدا از نویسندگانی کهن یاد شده که کوشیده بودهاند واژگان پارسی را به همتایی واژگان تازی به کار گیرند. بزرگترین آنان دو مغز بزرگ ایرانِ تاریخی، بیرونی و پورسینا، هستند. دهخدا واژگان بهکاررفتۀ هر کدام از آنان را جداجدا آورده. من گزیدۀ آنها را در اینجا بههم کردهام و واژهنامۀ کوچک کنونی را پدید آوردهام.
پارسیانجمن: دستورنامه در صرف و نحو زبان پارسی نوشتهی دکتر محمودجواد مشکور است. بنیاد این دستورنامه دفتری بود که دکتر مشکور برپایهی آن به دانشجویانش آموزش میداد. دستورنامه شش بخش دارد…
پارسیانجمن: دکتر محسن شاملو استاد «تاریخ تمدن و فرهنگ ایران» و «زبان و ادب فارسی» دانشگاه تهران بود. وی برای آنکه دانشجویانش را به پارسیگویی و پارسینویسی برانگیزاند همتاهای پارسی بیش از ۱۶۰۰ واژهی تازی، بیشتر واژههای تنویندار، را برگزید و در دسترس آنان گذاشت تا در گفتارها و نوشتارهای روزانهشان به کار برند. «واژههای فارسی» دستاورد این کوشش است.
شهربراز: یکی از نخستین دانشنامههایی که در دوران پس از اسلام نوشته شده است «مفاتیحالعلوم» یا «کلیدهای دانشها» است که دانشمندی ایرانی به نام «ابوعبدالله احمد ابن محمد ابن یوسف خوارزمی» در سدهی چهارم هجری/ دهم میلادی نوشته است و در این جستار به شناساندن آن میپردازم.