جشنِ نوروز، یادگارِ خسروان، خجسته باد!
جشنِ «نوروز» در نخستین روزِ بهار از باشکوهترین و برجستهترین یادگارهای ایرانشهریان است که سالهایی فراوان را پشتِ سر نهاده و یکی از کهنترین جشنهای جهان به شمار میرود.
جشنِ «نوروز» در نخستین روزِ بهار از باشکوهترین و برجستهترین یادگارهای ایرانشهریان است که سالهایی فراوان را پشتِ سر نهاده و یکی از کهنترین جشنهای جهان به شمار میرود.
پارسیانجمن: تاتیان و تالشیان دو تیرهی ایرانیاند که بیشتر در کنارههای دریای کاسپین و آذربایجان میزیند. بر پایهی گواههای استوار و روشنِ تاریخی و زبانشناختی، زبانی که تاتیان بدان سخن میگویند تا چهارسد سالِ پیش (تا زمانِ صفویان) زبانِ همهی آذربایجانیان بود که گسترهاش تا به قزوین نیز میرسید، لیک با ترکتازیِ زبانِ ترکی زبانِ تاتی اندکاندک از میان برفت و تنها باشندگانِ چند آبادی این زبان را نگه بداشتند و تا به امروز رساندند …
پارسیانجمن: اوستا (Avesta; A Grammatical Précis) نوشتهی رَهام اشه به زبانِ انگلیسی، برای نخستین بار، در ایران، چاپ شد.
جداسانیِ زبانِ اوستایی که رهام اشه نوشته با کارهایی که پیش از این انجام شده در این است که این کار بر پایهی «دیدگاهِ ایرانی به اوستا» نگارش شده است، و نیز همهی واژههای اوستایی بر پایهی «ریشهشناسیِ ایرانیِ کهن یا آغازین» نهاده شدهاند.
«زبانِ پارسیگ (پهلوی): دستورِ زبان، واژهسازی و واجشناسی» نوشتهی رَهام اشه و گردانشِ مریم تاجبخش و بزرگمهر لقمان به پارسیِ سره چاپ شد.
یدالله ثمره، زبانشناسِ نامدار، استادِ پیشینِ دانشگاهِ تهران، نخستین سرپرستِ انجمنِ زبانشناسیِ ایران و هموندِ پیوستهی فرهنگستانِ زبان و ادبِ فارسی، در ۸۶ سالگی درگذشت. او زندگیِ خویش را در خدمت به زبانِ پارسی سر کرد و در زمینهی آواشناسی و واجشناسیِ زبانِ پارسی و دیگر گویشهای ایرانی یادگارهایی ارجمند از خویشتن به یادگار نهاد.
پارسیانجمن: «پنج رساله» نوشتهی «بیژن غیبی» در آلمان به زبانِ پارسی و پیشگفتاری به زبانِ انگلیسی در ۳۳۰ رویه و با ۱۷۵ نگاره چاپخش شد.
آماجِ بیژن غیبی از نوشتنِ «پنج رساله»، آنهم در زمانهای که دشمنانِ ریز و درشت ایران در کمیناند که بدان گزند رسانند، آشناسازیِ خوانندگان با تاریخِ این سرزمینِ کهن به گونهای تازه و نو است.