جستارهای وابسته
- پیوند ایران و زبان پارسی از زبان ضیاءالدین هاجری
- زبان و ادبیات فارسی در سخنی از علیاکبر سعیدی سیرجانی
- ایرانی بودن و زبان فارسی در سخن شاهرخ مسکوب
- آمیختگی فارسی و عربی از زبان داریوش آشوری
- احمد کسروی: زبان آیینهی اندیشههاست
- پارسیانجمن «فرهنگ ساختاری واژگان پارسی» را بازچاپ کرد پارسیانجمن: «فرهنگ ساختاری واژگان پارسی» را که فرهنگِ الفبایی ریشهها و وندهای زبانِ پارسی است، دستور ضیاءالدین هاجری در دو پوشینه فراهم و پارسیانجمن اینک برای سومین بار آن را بازچاپ کرده […]
با درود. شوربختانه بیگانگانی چون انگلستان، و شبکه تلویزیونی گوناز تی وی به تازگی برنامه ای را با سیکال (عنوان) تازش پانفارسیسم پخش نمود که در آن چهار مهمان نیز برای گفتمانی گروهی فراخوانده شده بودند. شبکه بی بی سی نیز چندی پیش یک مهمان کهنسال افغانی را برای جدا دانستن زبان فارسی دری از فارسی ایرانی فراخوانده و به سخن درآورده بود!!! باید گفت که آنچه امروز بیشتر دستخوش یورش بیگانگان و بیگانه پرستان است، زبان فارسی (زبان پارسیگ پهلویگ استخوان شکسته از یورش پیشین بیگانگان عرب، مغول، و روس، و انگلیسی و عثمانی) است که هنوز هم نماد نستوه و چراغ راهنمای ایرانیان و ایرانشهریان است که آنان را با همدیگر و با داستان پرشکوهشان آشنا نموده و آشتی می دهد. از این رو است که بیگانه همواره از فرهنگ ما ایرانیان و برگشت ما ایرانیان و ایرانشهریان به آن و از یکپارچگی ما سخت می هراسد. بخش هایی از قزاقستان، آذربایجان (اران)، ارمنستان، گرجستان، تاجیکستان، افغانستان، ازبکستان، ترکمنستان، آراگ (بخشی از میان رودان عراق کنونی)، کویت، امارات متحده عربی، بحرین، بخشی از سوریه، بخشی از ترکیه کنونی، و بخشی از پاکستان، و بخشی از چین، و ایز (حتّی) بخشی از روسیه (مانند شهر دربند) همه ایرانشهری بوده و هستند. روشن است که با رهایی این کشورها، انگلستان خواب آسوده ای ندارد و ملکه اش به تکاپو می اُفتد. امید است که مردمان این کشورها به جای گام برداشتن در راستای خواسته های بیگانگان، به دوستی با گذشته و نیاکان خویش پردازند و دست در دست هم ایرانشهر کهن را زنده نمایند. ما ایرانشهریان آن اندازه هوشیار و آگاه هستیم که بدانیم که زبان مادری راستین ما، نه آن زبان ترک مغول و عثمانی، و نه آن زبان روس تزار و بلشویکی، نه زبان عرب است. هنوز دژهای ساسانی و شهر پابرجای دربند در روسیه را می شناسیم، هنوز آستانه در قزاقستان رستم دارد و از رستم نشان دارد، هنوز افغانیان فارسی می گویند و می نویسند، و هنوز آذربایجان، آذربایجان است و از آدورپایگان و ایران زمین نشان دارد که زبانی پارسی پهلوی داشته است، هنوز آراگ تیسفون را به خود دارد که استوار ایستاده است، و هنوز پاکی از پاکستان رخت بر نبسته است. هنوز ارمنی ها و گرجی ها ایران را از یاد نبرده اند. هنوز نوروز زنده است و آتش مهرورزی افروخته است.