بزرگمهرِ لقمان: پس از تازشِ تازیان و از میان رفتنِ دوگانه‌ی دین و شهریاری، زبانِ پارسی تنها نمودگاهِ ایرانی‌بودن و نگهدارنده‌ی آگاهیِ درهم‌شکسته‌ی ایرانیان گشت. این زبان، هر چند دنباله‌ی زبانِ پارسیگ است، از آنجا که زبانِ پساتازشی است زبانی است تازش‌زده که لایه‌های واژگانی و دستوری‌اش در کشمکشی پیوسته با یکدیگرند. هم از این روست که پیش‌زمینه‌ی بازسازیِ آگاهیِ درهم‌شکسته‌ی ایرانشهری بازسازی و هماهنگ‌سازیِ ساختارِ دستوری و گنجینه‌ی واژگانی پارسی است.​

کورش جنتی: «آغازگران پژوهش زبان پهلوی در ایران» نوشتۀ عسکر بهرامی یکی از کتاب‌های تازه منتشرشده در زمینۀ «زبان پهلوی» است. موضوع نبیگ چنانکه از نام آن پیداست پژوهشی است دربارۀ کسانی که در ایران همروزگار (معاصر) نخستین گام‌ها را در زمینۀ آموزش و یادگیری زبان پارسی میانه/ پارسیگ برداشته‌اند.

عباس سلیمی آنگیل: در نوروز امسال زمان دست داد تا چند روزی کنار خانواده باشم. در چنین روزهایی، چنان‌که افتد و دانی، بازی با ورق (حکم و چاربرگ و …) یکی از سرگرمی‌های خانواده‌های ایرانی است. بهار بود و هوا دل‌پذیر، ما هم نشستیم و چند دستی بازی کردیم. در یکی از دست‌های نفس‌گیر، خواهرزاده‌ی نوجوانم با شادی گفت: «پنج را سر کن. پنج دل را سر کن… .»

پارسی‌انجمن: دبیره چهره‌ی نوشتاری زبان است و اگر هر کس بر آن باشد که در این زمینه ساز خود را بزند آشفتگی به کارِ زبان راه خواهد یافت.
در این راستا، پارسی‌انجمن هر چند بر «دستورِ خطِ فارسی»ِ فرهنگستان خرده‌هایی دارد، لیک برایِ پیشگیری از آشفتگی در پهنه‌ی نوشتاری هم از این شیوه‌ی فرهنگستان پیروی می‌کند و هم پیروی از آن را به هر آن کس که به پارسی می‌نویسد، سفارش می‌کند.

جواد رنجبر درخشی‌لر: مبنای عقلی و تاریخی و سیاسی برای تاسیس فرهنگستان زبان ترکی وجود ندارد. آنچه درباره وظایف این نهاد گفته می‌شود همه بی‌اعتبار و از سرنادانی یا غرض‌ورزی است.

پارسی‌انجمن: «گویاییِ ارستو» (چاپِ سوم، ویرایشِ دوم) و «زبانِ پارسیگ» (چاپِ پنجم، ویرایشِ نخست) چاپخش شده و اینک در دسترسِ استادان، پژوهندگان، دانشجویان و دوستدارانِ گویایی و فرزانگی و فرهنگ و زبانهای ایرانی است.

پارسی‌انجمن: شاهنامه‌خوانی با کوشش در بازسازیِ گویشِ زمانِ فردوسی، فراگوییِ پارسیِ به شیوه‌ی ۱۱ سده‌ی پیش، را با خوانشِ «الکس فورمَن»، زبانشناسِ روسی-آمریکایی، در این جای ببینید و بشنوید.

پارسی‌انجمن: «نزهه‌المجالس»ِ جمال‌الدین خلیل شروانی دربردارنده‌ی بیش از چهار هزار چارینه (رباعی) از سیسد چامه‌سرای (شاعر) ایرانی به زبانِ پارسی است که در میانِ سده‌های پنجم تا هفتم اسلامی سروده شده‌اند. این چارینه‌ها گواهی استوارند بر این که زبان ترکی در این بوم پیشینه‌ی چندانی ندارد.

پارسی‌انجمن: «فرهنگ ساختاری واژگان پارسی» ‌را که فرهنگِ الفبایی ریشه‌ها و وندهای زبانِ پارسی است، دستور ضیاءالدین هاجری در دو پوشینه فراهم و پارسی‌انجمن اینک برای سومین بار آن را بازچاپ کرده است.

پارسی‌انجمن: «جاده‌ی ابریشم» را زنده‌یاد علیِ مظاهری در ۱۹۸۳ به زبانِ فرانسه چاپ کرد که چندی پس از آن ملک‌ناصرِ نوبان آن را به پارسی برگرداند. مظاهری در پژوهشهای تاریخی‌اش، نگاهی باریک‌بینانه به زبان داشت و واژه‌های کهنِ پارسی را برمی‌کشید و به جست‌‌وجوی کارواژه‌هایی در نوشته‌های کهنِ پارسی می‌پرداخت که در پارسیِ امروزی کاربردی ندارند. او واژه‌سازیهای فرهنگستان را نمی‌پسندید و کوششِ او، بیشتر، در زنده کردن واژه‌های بازیافته از نوشته‌های کهن بود.