Мир Ҷалолиддини Каззозӣ ба ин пурсиш, ки чиро ба порсии сара сухан мегӯяд, посух дод. Ин устоди забон ва адаби порсӣ, ки ба гуфтаи худаш, ду даҳа аст, ки ҷуз вожагони порсӣ вожае дигар ба кор набурдааст, дар зодрӯзи шасту панҷсолагияш дар гуфтугӯ бо ИСНО (Хабаргузории донишҷӯёни Эрон) ба пурсише, ки бисёре аз дилбастагон дӯст доранд дар бораи он бидонанд, посух дод: Ин ки чаро ҷуз вожагони порсӣ аз вожаҳои забонҳои дигар баҳра намебарад?
Бо он ки шумори вожаҳои арабӣ дар забони порсӣ фаровон аст, вожаҳои бисёре низ аз забони порсӣ ба забони арабӣ роҳ ёфтааст. Дар садаи фарҷомин дониста шуда, ки шумори анбӯҳе аз вожаҳои забони арабӣ аз забонҳои равоманд дар Миёнрӯдони бостон ва забонҳои эронӣ ва ҳамчун порсӣ баргирифта шуда ва сипас баробар бо забони арабӣ дучори дигаршудагиҳои овоӣ шуда ва аз он вожаҳои дигар баргирифта шудааст.
“Афсуни порсӣ”, чомае аз дуктур Ҳусейни Хатибии Нуриро дар инҷо гӯш кунед.
Фаридуни Ҷунайдӣ Вожаи “зан”-и забони порсӣ дар забони паҳлавӣ, ки забони ҳангоми Ашкониён ва Сосониён будааст, ба гунаи “кан” хонда мешуд, ки он худ Дунбола
Дуктур Ойдини Пурмуслимӣ Бисёре хатту алифбои забони порсиро арабӣ медонанд ва муътақиданд пас аз суқути шоҳаншоҳии Сосонӣ ва чирагии аъроб бар Эрон ин хат аз Дунбола
Масъуди Луқмон: Ҳар кас, ки андаке дар ҳавзаҳои эроншиносӣ ва шоҳномапажӯҳӣ ғавр карда бошад, номи дуктур Ҷалили Дӯстхоҳро, ки акнун солҳои поёнии даҳаи ҳаштуми зиндагияшро Дунбола
Нависандагон: Озарфарнбағ писари Фаррухзод ва Озарбод писари Умед. Баргардонанда: Фаридуни Фазилат, обишхӯри элетруникӣ: торихфо Пасванди китоб: PDF Дафтари нахустро дар сӣ мегобойт ба дабираи порсӣ Дунбола
Дуктур Ҷалили Дӯстхоҳ Роҳёбии “дастрасӣ” (ҷойгузини роиҷ ва нодурусти “дастрас”) ба Луғатномаи Деҳхудо дар марҳилаи вироиш ва бо истинод ба ду корбурди нодуруст баргузида! Дунбола
Дуктур Мир Ҷалолиддини Каззозӣ Забони шаккарину шевои порсӣ, ки метавонем бе дирангу дудилагӣ онро нағзтарину тавонмандтарин забони зебошинохтӣ дар ҷаҳон бидонем, сиришту сохторе дугона ва Дунбола
Ҷашни Наврӯз ҷашни навзоии замон ва солгарди офариниши инсон дар фарҳанги эронӣ аст, ва ҳамчунин аз онҷо, ки Наврӯз намоде аз бедории гетӣ ва аз сар гирифтани зиндагӣ пас аз хобе зимистонӣ аст, ҷашни фраваҳарҳо (равони паҳлавонону некон) низ ба шумор меояд. Фраваҳароне, ки ба сӯи Замин раҳсипор мешаванд ва ба хонумони хеш фурӯд меоянд, то аз дидори хонаводаи шодмон бо ҷомаҳои нав ва хӯрокҳои наврӯзӣ ва хонаи покизаву оростаи хеш шодком гарданд ва агар чунин набошад, андӯҳгин сарои хешро тарк гӯянду раҳсипори ҷаҳони минавӣ шаванд.