«ویرازگان» بازچاپ شد
پارسیانجمن: چاپِ سومِ (ویرایشِ دوم) «ویرازگان» که نوشتهای نویافته به زبانِ پارسیگ (پهلوی) است، با پیشگفتار و آوانویسیِ رَهامِ اشه چاپخش شد.
پارسیانجمن: چاپِ سومِ (ویرایشِ دوم) «ویرازگان» که نوشتهای نویافته به زبانِ پارسیگ (پهلوی) است، با پیشگفتار و آوانویسیِ رَهامِ اشه چاپخش شد.
کورش جنتی: سران طالبان در دیدار با سران جمهوری اسلامی ایران از مترجم بهره بردند. این شاید برای بسیاری خبری کوتاه و کماهمیّت باشد؛ ولی دوستداران زبان پارسی میدانند که این کنش نمادین تا چه اندازه درنگیدنی و نگرانکننده است. طالبان از آغاز روی کار آمدنش نشان داد که بیهیچ پردهپوشی سیاستی قومی را پیش میبَرَد و پارسیزدایی یکی از برجستهترین نمودهای این سیاست است.
پارسیانجمن: از «عجم» تا «پارسی» (کالبدشناسیِ سنجشیِ زبانِ عجم و پارسی) دستاوردِ پژوهشی نویسنده و پژوهشگرِ زبانْ پزشک «جامیِ شکیبیِ گیلانی» است و دربردارندهی دو دفتر است که با هم به ریختِ نبیگِ کنونی درآورده شدهاند.
پارسیانجمن: «فرهنگِ پهلوی» گردآوری و نوشتهی بهرامِ فرهوشی است که استادِ زندهیاد ابراهیم پورداود بر آن پیشگفتار نوشتهاند.
هر چند نزدیک به شست سال از چاپ این فرهنگ میگذرد و تا اندازهای رنگِ کهنگی به خود گرفته است، با همهی این هنوز سودمندیهای خود را دارد.
پارسیانجمن: «جُستارنامگ» که گردآوردی از جستارهای مزدا تاجبخش و بزرگمهرِ لقمان است، چاپ شد.
جستارنامگ به دو بخش است: زبانپژوهی و ایرپژوهی.
پارسیانجمن: «گزیدهای از دینکردِ چهارم» (برگرفته از «آییننامه»ی ساسانی، نوشتهشده به روزگارِ شاهنشاه خسرو انوشیروان) با گردانش و گزارشِ «بزرگمهرِ لقمان» چاپخش شد.
پارسیانجمن: بازخوانیِ سرودههایی چند از خیام، با کوشش در بازسازیِ گویشِ زمانِ خیام، فراگوییِ پارسی به شیوهی هزار سالِ پیش، را با خوانشِ «الکس فورمَن»، زبانشناسِ روسی-آمریکایی، در این جای ببینید و بشنوید.
پارسیانجمن: فرهنگستان ۱۳۱ نبیگِ (کتابِ) آموزشیِ زبان و ادبِ پارسی، از سالِ ۱۳۰۰ تا ۱۴۰۰، را با نامِ «گنجینهی کتابهای درسیِ زبان و ادبیاتِ فارسی» گردآوری و در تارنمایش بارگذاری کرده است.
پارسیانجمن: بازخوانیِ سرودههایی چند از رودکی، با کوشش در بازسازیِ گویشِ زمانِ رودکی، فراگوییِ پارسیِ به شیوهی ۱۱ سدهی پیش، را با خوانشِ «الکس فورمَن»، زبانشناسِ روسی-آمریکایی، در این جای ببینید و بشنوید.
بزرگمهرِ لقمان: پس از تازشِ تازیان و از میان رفتنِ دوگانهی دین و شهریاری، زبانِ پارسی تنها نمودگاهِ ایرانیبودن و نگهدارندهی آگاهیِ درهمشکستهی ایرانیان گشت. این زبان، هر چند دنبالهی زبانِ پارسیگ است، از آنجا که زبانِ پساتازشی است زبانی است تازشزده که لایههای واژگانی و دستوریاش در کشمکشی پیوسته با یکدیگرند. هم از این روست که پیشزمینهی بازسازیِ آگاهیِ درهمشکستهی ایرانشهری بازسازی و هماهنگسازیِ ساختارِ دستوری و گنجینهی واژگانی پارسی است.