بیش از هزار سالِ پیش، مسعودی، دانشمند و تاریخنگارِ پرآوازه (درگذشتهی ۳۴۶ مَهی)، در «التنبیه و الاشراف»، هنگامی که از ایرانیان یا به گفتهی خودش «امتِ فرس» سخن به میان میآورد و مرزهای ایشان را برمیشمرد از «فارسی» چونان زبانِ آن «امت» هم سخن به میان میآورد.
در درازای هزارههای پیدرپی، زبانِ پارسی از برجستهترین رشتههای پیونددهندهی مردمانِ ایرانزمین بوده و همهی تیرههای ایرانی در شکوفایی هر چه بیشتر و گسترشِ آن نه تنها در سرتاسرِ ایرانشهر که در پهنهای گسترده از هندوستان تا اروپا کوشیدهاند و نوشتههایی بسیار، سرودین و ناسرودین، آفریدهاند و به فرهنگ و هنرِ جهانی و جهانیان پیشکش کردهاند.
در تاریخِ کهنسالِ ادبِ پارسی یکی از درخشانترین سویهها کوششِ دانشمندان و ادبشناسان در زمینهی فرهنگنویسی است که در پاسداشت و گسترشِ زبان و ادبِ پارسی جایگاهی بسزا داشته است.
در زیر بخشِ دوم گفتوگوی علی بهرامیان را با دکتر ژاله آموزگار و دکتر حسن انوری که در سیام مهرماهِ ۱۳۹۸ در «بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار» انجام شده است بشنوید.
***
آگاهی: برای پیوند با ما میتوانید به رایانشانی azdaa@parsianjoman.org نامه بفرستید. همچنین برای آگاهی از بهروزرسانیهای تارنما میتوانید هموندِ رویدادنامه پارسیانجمن شوید و نیز میتوانید به تاربرگِ ما در فیسبوک یا تلگرام یا اینستاگرام بپیوندید.
دیدگاهی بنویسید.