دسته: رویدادها

پارسی‌انجمن: تارنمای فرهنگِ «فارسی ـ پهلوی» برپایه‌ی «فرهنگ فارسی به پهلوی» استاد زنده‌یاد بهرام فره‌وشی راه‌اندازی شد و هم‌اکنون در دسترس دوستداران و کوشندگان زبان پارسی است.

پارسی‌انجمن: شاهنامه والاترین و پراج‌ترین نوشته‌ی پارسی و از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبی جهان است و چون فردوسی بزرگ‌ترین چامه‌سرای ایران و شاهنامه سرآمد دیوانها و ارزنده‌ترین گنجینه‌ی ادب و فرهنگ پارسی است، سزاوار چنان است که شاهنامه‌ی فردوسی از سویه‌هایی چند مانند دانش، تاریخ، واژه، آیین، دین، خوی و خیم، ساز و برگهای بزم و رزم، فرزانگی و از همه برجسته‌تر دستور زبان پارسی بررسی و پژوهیده شود.

دکتر جواد طباطبایی: از دیدگاه تاریخ زبان، ایران، به خلاف بسیاری از دیگر کشورها، تاریخ متمایزی دارد. زبان فارسی، به عنوان زبان «ملّی» همۀ مردم ایران بزرگ، سابقه‌ای طولانی دارد. این زبان مهم‌ترین سند تداوم تاریخ و تاریخ فرهنگ ایران است. ایران تنها کشور مهمی است که مردم آن با حفظ زبان فارسی، به خلاف دیگر کشورهای بسیار دیگری که عرب شدند، ایرانی ماندند.

«فرهنگ ساختاری واژگان پارسی»‌ که فرهنگِ الفبایی ریشه‌ها و وندهای زبانِ پارسی به شمار می‌آید، در دو پوشینه به پارسی سره فراهم گردیده‌است. پوشینه‌ی یکم، یا خودِ فرهنگ، به سامانِ الفبایی است. نکته‌ها و گزارشها و پیش‌آگاهیها و راهنماییهای بایسته نیز در پوشینه‌ی دوم یا پیوستها آورده شده است.

رُخشانک؛ عروس اروپا نوشته‌ی یوآن کریسپی، گردانش محمد عشوری پس از فرهنگ کوچک‌ پارسی ـ بلوچی، بلوچی ـ پارسی دومین نبیگی[=کتابی] است که در «پارسی‌انجمن» چاپ می‌شود.

پارسی‌انجمن: در تاجیکستان نخستین یادنامه‌ی ادبی به زبان روشانی، یکی از چند زبان ایرانی خاوری که بیشترِ گویشورانش در بدخشان‌اند، چاپ-پخش شد. این کتاب که «دَرگیلمادک» نام دارد، نمونه‌هایی از سروده‌های مردمی و چامه‌های چامه‌سرایان به زبان روشانی را از پایان سده‌ی ۱۹ تا امروز دربرمی‌گیرد. نویسنده‌ی این کتاب همچنین چند هجویه، داستان و زبانزد و گفت‌وگوی رواگمند در میان مردم روشان را گرد آورده است.

استاد صفر عبدالله، دانشمند ایران‌شناس تاجیک و از هموندان انجمن دانشوران پارسی‌انجمن، نشان زرین یگانگی قزاقستان را دریافت کرد. هموندان و خوانندگان پارسی‌انجمن دریافت این نشان را به استاد عبدالله شادباش فراوان می‌گویند.

عباس سلیمی آنگیل: در ایران دستِ‌کم بیست‌وپنج زبان و سدها گویش و چندهزار لهجه وجود دارد، اما کنشگران «زبان‌محور» هنگام سخن‌گفتن از حق «آموزش به زبان مادری» تنها سه یا چهار زبان را نام می‌برند! اگر حقی برای بشر وجود داشته‌باشد، بیشینه یا کمینه‌بودن (اکثریت و اقلیت) بر آن حق نمی‌افزاید و از آن نمی‌کاهد. نخستین مشکل این است که چگونه می‌توان همهٔ درس‌های مدرسه‌ها را به بیش از بیست‌وپنج زبان آماده کرد؟