
نامۀ سرگشاده نجیب بارور به امامعلی رحمان
از دفتر شما برای من دعوتنامهیی ارسال شده بود که در جشن نوروز در تاجیکستان حضور یابم، من با وجود آنکه عشق عمیقی به جغرافیای زبان پارسی دارم و «از شام تا به کاشغر، از سند تا خجند» را وطن خویش میپندارم؛ از بابت اعتراضی که نسبت به بیرنگ شدن فرهنگ مکاتبتی زبان پارسی در تاجیکستان داشتم، جگر زیر دندان گرفتم و به تاجیکستان نیامدم. آخر مگر میشود در سرزمین استاد شاعران زبان پارسی بروم و ندانم در لوحههای شهریاش با چه زبانی چه نوشتهاند؟