یدالله منصوری: کهن ترین فرهنگ‌های برجای‌مانده زبان پهلوی به نام‌های اوئیم ایوک و فرهنگ پهلویک به دوران ساسانیان می‌رسد. وجه تسمیه فرهنگ اوئیم ایوک این است که نخستین سرواژه آن اوئیم، واژه‌ای اوستایی به معنی «یک»، است و در برابر آن ایوک، واژه‌ای پهلوی باز به معنی «یک» آمده است. این یک فرهنگ اوستایی به پهلوی است. در این فرهنگ، ۱۰۰۰ واژه اوستایی به ۲۲۵۰ واژه پهلوی برگردانده شده است.
دادخدا سیم‌الدین‌اف (فرنشین پیشین پژوهشگاه زبان و ادبیات فرهنگستان علوم تاجیکستان): دو پاره شعر از سروده‌های مردم بخارا، که پیشتر موردِتوجه چندی از دانشمندان چون عبدالحسین زرین‌کوب و احمدعلی رجایی قرار گرفته‌بود، بار دیگر در پژوهش تازه‌ای از دکتر علی‌اشرف صادقی بررسی گردیده‌است. این جستار در نقد نظر دکتر صادقی است.
پارسی‌انجمن: «فرهنگ کوچک زبان پهلوی» نوشتهٔ دیوید نیل مکنزی دربردارندهٔ نزدیک به ۴۰۰۰ واژه پارسیگ [= پهلوی] است. مکنزی کوشیده است تا آوانویسی واژه‌ها نزدیک به آوایی باشد که در سدهٔ سوم ترسایی -دوران شکوفایی شاهنشاهی ساسانی- کاربرد داشته است.
بزرگمهر لقمان: «فرهنگ روایت دینی» نوشته‌ای پارسی از سال ۱۰۲۳ یزدگردی (۱۶۵۴ ترسایی) است. «منوچهر سنجانا» -نویسنده‌ی آن- پارسی را خوب نمی‌دانسته و گویا برای یادگیری خود این فرهنگ‌واره را فراهم آورده است.
هر چند کار سنجانا پر از از بدخوانی و بدگیری است و برخی از واژه‌ها را درست نخوانده یا درست اندر نیافته، لیک فرهنگ‌هایی از این دست، نشانگر آیین فرهنگ‌نویسی در بخشی از گستره‌ی شهرآیینی ایرانی (گجرات) و نیز پیوند بهدینان آن پهنه با زبان پارسی در سه-چهار سده‌ی پیش است.
سامان حسنی: زبان پهلوی زبانی است توانمند و نسکهای چندی از این زبان با واژه‌های فراوان به یادگار مانده است. بسیاری از این واژه‌ها وارد زبان پارسی شده‌اند؛ ولی بسیاری دیگر به فراموشی سپرده شده‌اند. با در نگر داشتن چگونگی روند دگردیسی واژه‌ها در گذر از زبان پهلوی به زبان پارسی می‌توان واژه‌های فراموش شده را دوباره در زبان پارسی به کار گرفت و زبان پارسی را توانمند ساخت.
«خودآموز کردی سورانی» نوشته‌ی دکتر چنگیز پهلوان –بنیادگذار نگره‌ی حوزه‌ی تمدن ایرانی- است که در پاییز ۱۳۹۲ چاپ شده و در مجموعه‌ی زبانهای حوزه‌ی تمدن ایرانی جا گرفته است. این دفتر پس از «خودآموز کردی کرمانجی» که در بهار ۱۳۹۲ در دسترس دوستداران زبانهای ایرانی نهاده شد، دومین دفتر از این مجموعه به شمار می‌آید.
«خودآموز کردی کرمانجی»، نوشته‌ی دکتر چنگیز پهلوان –بنیادگذار نگره‌ی حوزه‌ی تمدن ایرانی- است که در بهار ۱۳۹۲ چاپ شده و در مجموعه‌ی زبانهای حوزه‌ی تمدن ایرانی جا گرفته است.
دومین گردهمایی جهانی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی از سوی بخش ایران‌شناسی و زبان‌شناسی مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی و با همکاری دانشگاه تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، انجمن زبان‌شناسی ایران و دانشگاه سالامانکا (اسپانیا) چهاردهم و پانزدهم دی‌ماه 1393 برگزار می‌شود.
مسعود لقمان: داریوش آشوری با گذر از کنش‌های سیاسی، اجتماعی، ادبی و فلسفی، اکنون در «خانه‌ی وجود»، یعنی عرصه‌ی زبان، به سر می‌برد و از دهه‌های پیش کوششی خستگی‌ناپذیر را برای بالا بردن سطح گفتمانی درباره‌ی مباحث زبانی در ایران آغاز کرده که کتاب‌هایی چون «فرهنگ علوم انسانی»، «بازاندیشی زبان فارسی» و «زبان باز» دستاورد این کوشش‌ها و کنش‌هاست. در دنباله، گفت‌وگویم را با داریوش آشوری درباره‌ی زبان، مدرنیت و چالش زبان فارسی با دنیای مدرن می‌خوانید.
شهربراز- سر هارولد والتر بیلی از ایران‌شناسان برجسته روزگار ما بود که در زنده کردن فرهنگ و زبان ایرانی ختنی نقش بسیار مهمی داشت.