پارسی‌انجمن: «پیمانهای زناشویی» (Marriage Contracts) نامِ کارِ تازه‌ی «رَهامِ اشه» است که اندر آن به پیمانهای بر جای مانده از زناشوییِ ایرانیانِ کهن، به زبانهای «پارسیگ» (پهلوی)، «سُغدی» و «بَلخی» (با گردانشِ آنها به زبانِ انگلیسی به همراهِ یادداشتهای روشنگرانه و پانوشتهای ریشه‌شناسانه)، پرداخته است.
پارسی‌انجمن: در جستارِ زیر «حسین نوین رنگرز»، استاد دانشکده‌ی زبان و ادبیاتِ پارسی دانشگاهِ محققِ اردبیلی، نویسنده و پژوهشگرِ زبان و تاریخ، بر پایه‌ی دبیزه‌هایی (سندهایی) استوار و پرشمار نشان می‌دهد که زبانِ مردمِ آذربایجان دستِ کم تا زمانِ شاهِ عباسِ صفوی زبانِ آذری بوده که یکی از گویشهای پارسی است و پیشینه‌ی زبانِ ترکی در آذربایجان و ترک‌زبان شدن مردمانِ آن به کمتر از چهار سده می‌رسد.
اگرچه جاافتادن نوواژه‌ها در زبانِ دانش آسان‌تر از جاافتادن آنها در زبان همگانی است؛ ولی زبان روزانه مردم نیز برای سبکبار شدن از زیر انبوه وام‌واژه‌های آسیب‌رسان از کاربست رویکردهای پیشروانه بی‌نیاز نیست. فرهنگستان می‌تواند دستاوردهای واژه‌گزینی را به گونه‌ای متعادل‌تر توزیع کند تا زبان روزانه نیز سهم شایستۀ خود را از کنش‌گری‌های واژه‌گزینانه دریافت کند.
پارسی‌انجمن: زبانِ پارسی درایشی(نفوذی) بسیار در زبانِ ترکی، به ویژه ترکیِ عثمانی، داشته است، تا آن جا که اندریافتِ تاریخِ این زبانِ بی دانستنِ پارسی کاری است کم‌وبیش نشدنی. از سویی دیگر، زبانِ پارسی، سالهایی بی‌شمار، زبانِ مردمانِ کوچه‌وبازار، دیوانیان، دانشمندان، سررشته‌داران و … در آناتولی بوده و اندریافتِ تاریخِ این مردمان و آن چه که برِ آنان رفته است بی دانستنِ پارسی شدنی نمی‌نماید.