پارسیانجمن: «روزی که فارسی داشتیم» داستان دانشآموزانی دبستانی است که آموزگارشان از آنان میخواهد تا چامهای [= شعری] را از بر کنند و در کلاس بخوانند. دانشآموزان که از چنین کاری ناتواناند، تن به کاری دیگر میدهند.
«روزی که فارسی داشتیم» به روشنی نشان میدهد که چگونه فرزندان ایرانزمین از ریشههای ژرف فرهنگی خویش دور ماندهاند؛ تا آنجا که «گلپری جون» و «دختر بندری» جایگزین چکامههای شورانگیز و فرهنگمدار و زندگیساز رودکی و فردوسی و خیام و حافظ و … شدهاند؛ مینمایاند که چگونه آموزش و پرورش در آشنایی کودکان با زبانِ فرهنگ و شهرآیینی نیاکانشان کوتاهی کرده است؛ تا آنجا که نام این را جز «سراشیبی فرهنگی» که ره به ناکجاآباد خواهد برد، هیچ نام دیگری نمیتوان نهاد.
«روزی که فارسی داشتیم» را «امید عبداللهی» در سال ۱۳۸۰ ساخته است. عبداللهی زادهی ۱۳۵۷ در شیراز، دانشآموختهی رشتهی مهرازی [= معماری] و سینما و هموند انجمن فیلم کوتاه و همچنین انجمن مستندسازان سینمای ایران است.
—–
«روزی که فارسی داشتیم» را با چونی [= کیفیت] بهتر از «اینجا» (۱۷ مگابایت) نیز میتوانید بارگیری فرمایید.
دیدگاهی بنویسید.