نامۀ سرگشاده نجیب بارور به امام‌علی رحمان

9 دیدگاه فرستاده شده است.

1. این دبیره‌ای که ما امروز داریم می‌نویسیم با اینکه از روی پهلوی درست شده است و حتا نخستین خوشنویسان دبیره‌ی تازی حتا ایرانیانی مانند ابن بواب باابن مقله بودند، این دبیره چیستی‌اش تازی است، اگر این گونه نیست چرا در زبانی که تنها یک جور همخوان Z دارد، چهار جور نویسه‌(ز، ظ، ذ، ض) برایش بودش دارد؟ هر چند تازیان “ض” را بیشتر مانند “د” می‌گویند.این دبیره پارسی-تازی مادبیره‌ای خوبی نیست، زیرا واکه‌های کوتاه را ندارد، دبیره‌ی سیریلیک مانند لاتین این خوبی را دارد که واکه‌های کوتاه را دارد، بنده نوشتن به سیریلیک را به نوشتن به دبیره‌ی پارسی-تازی برتری می‌دهم.

   پاسخ

   • با همه گرفتاری ها و سختی های روزگار کنونی از کورونا گرفته تا مشکلات مالی و پولی بسیار شاد و خوشنود می شوم وقتی می بینم هنوز مردمانی نه در پهنه و خاک ایران امروز که در مرزها و سامان ایران فرهنگی هنوز پیوند ها و همبستگی ها را پاس و دوست می دارند.
     دوست گرامی دبیره کنونی گرچه ریشه و رگ و پی ایرانی ندارد پن (اما) در بستر و خاک ایران رسته و بالیده است هتا زبان تازی نیز گرچه بیگانه و ناتنی ست اما نیاکان ما در پروراندن بر و میوه های آن بیش از زبان خود کوشیده اند با این همه من هم چون شما بودن واژگان نازاکننده تازی و دبیره آن را خوش نمیدارم و بهّ آن می دانم که دبیره و واژگان یکسره پارسی باشند و بی آک (بی نقص)
     در پایان

     پاسخ

   • هرچند نوشته تان و شیوه ی پارسی نویسی تان را می پسندم، با یک برداشت تان همرای نیستم. تا آنجا که با پژوهش های بسیار یافته ام، دبیره ی پارسی برساخته از دبیره ی پهلوی ست. نیک بنگرید که تازیان دبیره نداشته اند، چنانکه تا زمان پیدایش اسلام نبیگی هم نداشته اند. در اینجا دمان بسنده برای بررسی چنین جستار پیچیده نیست. پژوهش هایم در نبیگ ″تاریخچه دبیره″ پیش کشیده شده اند.

     پاسخ

2. همان گونه که دبیره شناسان ما توانستند چهار وات “پ ، چ ، ژ ، گ ” را برای زبان مان پدید آورند امروز هم می توان برای از میان بردن کمبود های دبیره ی پارسی دری مانند وات های واکه دار کوتاه چاره ای اندیشید .
   این کاستی از دبیره ی ما نیست بساکه از پارسی دری گویان و نویسان است.

   پاسخ

3. همین “ژ”‌ایی که امروزه ما داریم می‌نویسیم به همین ریخت در دبیره‌ی پهلوی بوده است. پ و چ و گ هم از روی ب و ج و ک درست شده است در دبیره‌ی تازی نویسه‌ای برای واکه‌های کوتاه نوشته نمی‌شود که بتوان از رویش واکه‌های کوتاه را درست کرد، همچنین در عربی واکه‌های O و E نیست، برای نمونه اشارات را ایشارات می‌گویند یا قرآن را قورآن می‌گویند و “او” و “ایی” را بیشتر از اندازه‌ایی که ما می‌کشیم می‌کشند، پس با داشتن یک واکه‌ی کوتاه A آشکار است روی خوشی نشان ندادند به نوشتنشان، تنها روی نویسه‌ها برای نوآموزان صداگذاری می‌شود. بنده دیدگاه هم این است همه پارسی‌گویان یا بروند دبیره‌ی لاتین که همه‌ی واکه‌ها (a, e, o, â, i, u) را دارد، برای خود برگیرند یا بروند واکه‌های دبیره‌ی اوستایی را به واکه‌هایی که دبیره‌ی پهلوی ندارد بچسبانند و دبیره‌ای به نام “نوپهلوی” بسازند و از آن بهره برند. اگر بخواهیم این دبیره را دستکاری کنیم یک دبیره‌ی نافرخنده‌ای مانند دبیره‌ی کردی سورانی می‌شود. این دبیره‌ی بدردنخوری که ما تا کنون داشته‌ایم به هزوانمان هم آسیب رسانده است، برای نمونه گنجور، رنجور و مزدور همه گنجوَر، رنجوَر و مزدوَر بوده‌اند که برای نداشتن نویسه برای واکه‌های کوتاه از ریخت درآمدند.

   پاسخ

4. پیش نهاد برای واکه های کوتاه در پارسی دَری
   برای اُ کوتاه = وات “ف” بی نغته(نقطه) برای واژه هایی که نخواهیم بشکنیم و در دیگر واژه ها میتوان از همان “و” بهره بگیریم .
   برای َ کوتاه = وات “ب” بی نغته(نقطه).
   برای ِ کوتاه = وات “ئ” در پروتئین یا وات ب بی نُغته که زَبانه ی آن وارون ب کوتاه به سوی پایین باشد .
   برای ” او ” میتوان بالای “و” یک یا دو خُجَک یا نوک تَک( نقطه) گذاشت .

   پاسخ

5. به دلیل این که هر زبانی برای نوشتن شیوه های ویژه گویش واژگان خود نیازمند واگ های ویژه خود می باشد و به دلیل این که زبان پارسی پهلوی نه تنها ریشه یکسان مردمان جای جای کشورمان از سیستان بلوچستان تا آدورپایگان (آذربایجان) و از هوگیستان (خوزستان) تا هوراسان (خراسان)رامی نمایاند و مردم ایران را از دسیسه بیگانگان و بیگانه پرستانی که کوشش بر شامروتیدن (تکرار کردن) داستان تلخ رستم و سهراب دارند که همدیگر را نشناسند و دوباره خون هم بریزند، دور و تندرست نگه می دارد، که دیگر مردمان آریایی را که با دسیسه های بیگانگان از مام میهن آریاییان جدا شدند، را به یکدیگر می شناساند و پیوند دوستی و مهر آریایی را بر دلهای مردمان فروزان می دارد. از این روی، برای پیوند اُستوار و از سویی آگاهی از فرهنگ و داستان شکوهمند نیاکانمان و توانمندی در خوانش درست واژگان پارسی پهلوی بایسته است که واژگان زبان پارسی پهلوی آموزش داده شوند و نوشتن این زبان با همان واگ های پارسی پهلوی آغاز شود. این بر مردمان آریایی است که خواسته خود را که ناهمسو با خواسته بیگانگانی است که آنان را از هم جدا ساخته اند، با کوشش و پشتکار پیگیری نمایند و نه دیوار برلین، مرزهای تکیده میان خود را از میان بردارند. در این راستا من از پایرَمپَت (رئیس جمهور) تاجبکستان خواهشمندم که این راه را در کشور تاجیکستان و از نام خود آغاز نمایند و پیشاپیش با سخنرانی ها و انجمن هایی راستین و کوشا مردم (نه تنها دانشجویان و دانش آموزان، که همه لایه های مردم کشور) را آگاه و کنشگر بسازند تا بیگانه در مغز آنان تخم اهریمنی نکارد! و بر راه اهورایی آریاییان دیوار نکند. از مردم افغانستان و ایران نیز خواستارم تا بر مهر و دوستی خود با همدیگر بیفزایند و کار اندکی گماشته را خواسته مردمان این یا آنسو نپندارند و به جای خونریزی و برادر و خواهر کُشی و کشتار در بیمارستان و زایشگاه، راه خرَدورزی را در پیش گیرند و به لشگر ددمنشان نپیوندند و نان را در خوی (عرق) خود و نه در خون هم میهنان و همزبانان و دیگر مردمان بی گناه بجویند. انگلستان و روسیه که پشت باورهای مردم دسیسه می چینند، دشمنان راستین مردمان آریایی هستند که این مرزها را بر ما به زور تحمیل کرده اند.

   پاسخ

6. از مسئولان محترم سایت پارسی انجمن درخواست می کنم که
   کمپین یا پویشی راه اندازند و از همه استادان زبان و ادبیات فارسی در سراسر جهان دعوت کنند که در اقدامی مشترک از سران کشور تاجیکستان درخواست کنند که رسم الخط خود را از سریلیک به فارسی برگردانند .
   اگر همه استادان زبان و ادبیات فارسی با همزبانی و همزمانی چنین درخواستی کنند شاید موثر واقع شود .
   ان شاءالله .

   پاسخ

   • برادر بزرگوارم دانشگاهیان و فرهیختگان و حتی دولت تاجیکستان پس از فروپاشی شوروی خواستند تا به خط نیاکان برگردند ولی به دلایل سیاسی از این کار پشیمان شدن. ترس از سیاستهای اسلامگرایانه ی ایران دلیل اصلی پشیمانی تاجیکها بود.

     پاسخ