نخستین فرهنگ طیفی (تزاروس!) پارسی

شهربراز

فرهنگ طیفی

فرهنگ طیفی

جمشید فراروی

هرمس، تهران

۱۳۸۷ خ./ ۲۰۰۸ م.

۷۴۷ رویه + پیشگفتار در 24 رویه

در سال ۱۸۵۲ م./ ۱۲۳۱ خ. (زمان ناصرالدین شاه قاجار) پزشک و واژه‌شناس انگلیسی به نام پیتر مارک رُژه (Peter Mark Roget) فرهنگ واژگانی را در زبان انگلیسی پدید آورد که به جای شیوه‌ی معمول که در آن در برابر هر واژه معنای آن نوشته می‌شد در این کتاب در برابر هر واژه، تمام واژه‌های هم‌معنا و مرتبط با آن نوشته شده بود. او مفهوم «خوشه‌های معنایی» را تعریف کرد و نام کتاب خود را «گنجینه‌ی واژه‌ها و عبارت‌های انگلیسی» (the Thesaurus of English Words and Phrases) گذاشت.

یکی از نخستین کتاب‌هایی که در زمینه‌ی مترادف‌ها در زبان پارسی نگاشته شده است کتاب «فرهنگ مترادفات و اصطلاحات» نوشته‌ی «محمد پادشاه» صاحب «فرهنگ آنندراج» است که در هندوستان می‌زیسته است. کتاب بعدی در همین زمینه که به روش امروزی و علمی‌تر نوشته شده است «فرهنگ بیان اندیشه‌ها» کار دکتر محسن صبا است که در سال ۱۳۶۶ خ./ ۱۹۸۷ م. منتشر شد.

سپس در سال ۱۳۷۷ خ/ ۱۹۹۸ م. آقای جمشید فراروی کتاب مفصل‌تر و روشمندتری در این زمینه نگاشت و آن را با هزینه‌ی خودش چاپ کرد. در سال ۱۳۸۷ خ./ ۲۰۰۸ م. چاپ دوم آن به دست انتشارات هرمس به بازار آمد. به تازگی نیز نسخه‌ی برخط آن را از راه «شورای عالی اطلاع‌رسانی» در اینترنت پخش کرده است. در این فرهنگ ۴۵ هزار واژه و ۹۲ هزار معنا و وابستگی هر واژه نشان داده شده است. این واژه‌ها زیر ۹۹۱ خوشه‌ی اصلی و حدود ۷۵۰۰ زیرخوشه مرتب شده‌اند.

درباره‌ی نویسنده و زمینه‌ی کاری و کارهای دیگرش و نیز پیشینه‌ی آموزشی او آگاهی مناسب پیدا نکردم. روشن است که برای نوشتن این کتاب زحمت و تلاش فراوانی شده است؛ اما متاسفانه، برای چنین مفهومی به جای واژه و اصطلاح فنی مناسب، تعریف آن را به کار برده‌اند و آن را «فرهنگ طیفی» یا حتا «تزاروس»! خوانده‌اند؛ یعنی همان روش درازنویسی و درازگویی که urology را «تخصص امراض کلیوی» یا به سادگی «اورولوژی» «ترجمه» می‌کند. کاش کمی هم تلاش و دقت می‌کردند و اصطلاح فنی مناسب را می‌یافتند یا می‌ساختند.

واژه‌ی thesaurus در لاتین به معنای «گنج» است و در فرهنگ آریان‌پور برای آن «گنج‌واژ» و «واژگنج» آمده است. این واژه در انگلیسی به صورت treasure و در فرانسه به شکل trésor درآمده است. به نظر من بهتر است در زبان پارسی، همان گونه که در انگلیسی از واژه‌ای لاتین یاری گرفته شده، ما نیز از اصطلاحی در زبان پارسی میانه (پهلوی) یاری بگیریم و به جای آن «گنز» بگوییم که شکل پهلوی «گنج» است و چندان هم ناشناس نیست. این واژه‌ی پهلوی به زبان عربی رفته و به شکل «کنز» درآمده و جمع آن «کُنوز» شده است! خواجه عبدالله انصاری نیز کتابی دارد به نام «کنز السالکین» یا گنج رهپویان. در پارسی کهن (زمان هخامنشیان) نیز این واژه به شکل «گنزه» یا گزه (با نون دماغی/غُنّه) بوده است.

این گنز زبان پارسی یا آن گونه که در صفحه‌ی عنوان آن آمده است «فرهنگ طیفی (تزاروس) فارسی: نسخه‌ی رقومی» (!) به صورت چهار پرونده‌ی در قالب برنامه‌ی «وُرد» شرکت مایکروسافت عرضه شده است:

– پاره‌ی یکم: شامل ۱۸۱ صفحه دوستونه

– پاره‌ی دوم: شامل ۱۲۲ صفحه دوستونه

– نمایه‌ی پاره‌ی یکم: شامل ۱۲۶ صفحه پنج ستونه

– نمایه‌ی پاره‌ی دوم: شامل ۱۳۰ صفحه پنج ستونه

یک راهنمای سه صفحه‌ای نیز همراه آن است. نشانی اینترنتی برای دستیابی به این گنز در شورای عالی اطلاع‌رسانی «این» است.

درباره‌ی چاپ‌های پیشین می‌توانید به «اینجا» نگاه کنید.

جستارهای وابسته

  • فرهنگ واژه‌های فارسی سره برای واژه‌های عربی در فارسی معاصرفرهنگ واژه‌های فارسی سره برای واژه‌های عربی در فارسی معاصر هدف «فرهنگ واژه‌های فارسی سره برای واژه‌های عربی در فارسی معاصر»، شناساندنِ واژه‌های پارسی نابی است که در فرهنگ‌های کهن پارسی یاد و در ادبیات گذشته بسیار دیده شده‌اند؛ ولی در زبان گفتار و نوشتار امروزین، کمتر شنیده و خوانده می‌شوند و جای خود را به واژه‌های تازی داده‌اند. […]
  • همزباني و بي‌زبانيهمزباني و بي‌زباني «همزباني و بي‌زباني» نام كتابي به خامه‌ی شيوا و شيرينِ شاعر هم‌روزگار افغانستانی «محمدكاظم كاظمي» است. این کتاب نخستین‌بار در سال 1382 به چاپ رسید و پس از نایابی آن، در زمستان 1390 بازچاپ شد.
  • واژه‌نامه کوچک پارسی میانهواژه‌نامه کوچک پارسی میانه «زبان پارسی میانه» برای نزدیک به ۱۰۰۰ سال (در زمان اشکانیان و ساسانیان) تا پیش از تازش عرب‌ها، در ایران روایی داشته است. پارسی میانه، همسانی بسیار فراوانی چه از دیدگاه واژگانی و چه از دید دستوری با پارسی امروزین دارد و با اندکی تیزنگری می‌توان آن را دریافت. پارسی میانه گنجینه بسیار ارزشمندی از واژگان پارسی را در بر دارد که بسیاری […]
  • فرهنگ واژگان گویش‌های ایرانفرهنگ واژگان گویش‌های ایران منوچهر پیشوا- بهره‌ی مطالعه و بررسی «فرهنگ واژگان گویش‌های ایران» این تواند بود که همه‌ی زبان‌ها و لهجه‌های رایج در ایران بخشی از فرهنگ شفاهی ماست و با توجه به اینکه ریشه در دیرین‌ترین گویش‌های ایرانی، اوستایی و حتی مادی باستان دارد می‌تواند خزانه‌ای باشد، برای هرچه غنی‌تر کردن زبان فارسی رایج امروزی که زبان ملّی و تکیه‌گاه فرهنگ، […]
  • فرهنگ مهرازی (معماری) ایرانفرهنگ مهرازی (معماری) ایران «فرهنگ مهرازی ایران» که بنیادش واژه‌های ایرانی ست، یک گردآیه (مجموعه) الفبایی از واژه‌های مهرازی ایران است و دربرگیرنده واژه‌هایی است که در نوشته‌ها و فرهنگ‌ها و گویش‌های گوناگون یافت شده و نیز واژه‌هایی که از زبان‌های بیگانه راه یافته و در ایران به کار می‌رود. در این فرهنگ، این واژه‌ها به دو گونه‌ بر پایه زمینه (موضوع) و بر پایه […]
  • واژه‌های پارسی در عربیواژه‌های پارسی در عربی یکی از کتاب‌های گرانسنگ درباره شناسایی واژه‌های پارسی در عربی، کتاب «الالفاظ الفارسیه المعرب» (بیروت، ۱۹۰۸ م ) نوشته «السید ادی شیر اثوری» (۱۸۶۷ – ۱۹۱۵ میلادی) زبان‌شناس و کارشناس زبان و فرهنگ سریانی است. ادی شیر، اسقف کلیسای کاتولیک کلدانی و زاده شهر کرکوک بود. او در این کتاب همراه با شناساندن واژه‌های پارسی که به زبان عربی راه […]

دیدگاهی بنویسید.


*