بازتاب گذشتهی ایران در سرودههای خیام و حافظ
جاوید اشکانی: از برآیشِ پیشدادیان تا کیانیان، از فراشُدِ هخامنشیان تا فروشُدِ ساسانیان، آفتابِ زرینِ ایرانشهر آنچنان درخشش دیرپا و پایداری داشت که جنگها و تازشهای ویرانگرِ سالهای دراز نتوانست گوهر درونیاش را در گذرِ زمان بزُداید و از میان بردارد. این گوهرها، کارْنشانِ کیستی شهریاران، پهلوانان، دلاوران، موبدان، دهگانان و دیگر باشندگانی بود که توانستند یادگارها و برماندها خود را در دلِ کوهها، سنگنبشتهها، تندیسها، دشتها و دانگها (سکهها) برنمایانَند، تا فروغ رخشان آن، چراغ راه باشندگان فردای ایرانیان باشد.
