
بارگیریِ «آریامهر»ِ کیا
پارسیانجمن: «آریامهر» پژوهشی است تیزنگرانه و باریکبینانه در زمینهی برنامهای (القابِ) پادشاهانِ ایران از استادِ زندهیاد دستور (دکتر) صادقِ کیا -استادِ پیشینِ دانشگاهِ تهران و فرنشینِ فرهنگستانِ زبانِ ایران.
پارسیانجمن: «آریامهر» پژوهشی است تیزنگرانه و باریکبینانه در زمینهی برنامهای (القابِ) پادشاهانِ ایران از استادِ زندهیاد دستور (دکتر) صادقِ کیا -استادِ پیشینِ دانشگاهِ تهران و فرنشینِ فرهنگستانِ زبانِ ایران.
پارسیانجمن: خوانندگانِ پارسیانجمن پیشتر با «فرهنگِ ریشهی لغاتِ فارسی» و «مسیرِ اشتقاقِ لغاتِ فارسی»ِ دکتر علی نورائی آشنا هستند و اینک سومین کارِ ایشان در این زمینه که «فرهنگِ اشتقاقِ واژههای فارسی» نام دارد و در آن بیش از ۳۴۰۰ واژهی فارسی ریشهیابی شده، چاپخش شده است.
پارسیانجمن: «فرهنگِ اورنگ» گردآوردهی مراد اورنگ است که به نوشتهی نویسنده «راهنمای فارسینویسی به ویژه برایِ ایرانیانِ پاکسرشت [است] که به زبانِ ایرانی دلبستگی دارند [و دربردارندهی] چِم برخی واژههای تازی و تازینما به پارسیِ سره و جداکنندهی فرهنگ و زبانِ پارسی از واژههای بیگانه» است.
پارسیانجمن: از «عجم» تا «پارسی» (کالبدشناسیِ سنجشیِ زبانِ عجم و پارسی) دستاوردِ پژوهشی نویسنده و پژوهشگرِ زبانْ پزشک «جامیِ شکیبیِ گیلانی» است و دربردارندهی دو دفتر است که با هم به ریختِ نبیگِ کنونی درآورده شدهاند.
پارسیانجمن: «فرهنگِ پهلوی» گردآوری و نوشتهی بهرامِ فرهوشی است که استادِ زندهیاد ابراهیم پورداود بر آن پیشگفتار نوشتهاند.
هر چند نزدیک به شست سال از چاپ این فرهنگ میگذرد و تا اندازهای رنگِ کهنگی به خود گرفته است، با همهی این هنوز سودمندیهای خود را دارد.
پارسیانجمن: فرهنگستان ۱۳۱ نبیگِ (کتابِ) آموزشیِ زبان و ادبِ پارسی، از سالِ ۱۳۰۰ تا ۱۴۰۰، را با نامِ «گنجینهی کتابهای درسیِ زبان و ادبیاتِ فارسی» گردآوری و در تارنمایش بارگذاری کرده است.
پارسیانجمن: دبیره چهرهی نوشتاری زبان است و اگر هر کس بر آن باشد که در این زمینه ساز خود را بزند آشفتگی به کارِ زبان راه خواهد یافت.
در این راستا، پارسیانجمن هر چند بر «دستورِ خطِ فارسی»ِ فرهنگستان خردههایی دارد، لیک برایِ پیشگیری از آشفتگی در پهنهی نوشتاری هم از این شیوهی فرهنگستان پیروی میکند و هم پیروی از آن را به هر آن کس که به پارسی مینویسد، سفارش میکند.
پارسیانجمن: «جادهی ابریشم» را زندهیاد علیِ مظاهری در ۱۹۸۳ به زبانِ فرانسه چاپ کرد که چندی پس از آن ملکناصرِ نوبان آن را به پارسی برگرداند. مظاهری در پژوهشهای تاریخیاش، نگاهی باریکبینانه به زبان داشت و واژههای کهنِ پارسی را برمیکشید و به جستوجوی کارواژههایی در نوشتههای کهنِ پارسی میپرداخت که در پارسیِ امروزی کاربردی ندارند. او واژهسازیهای فرهنگستان را نمیپسندید و کوششِ او، بیشتر، در زنده کردن واژههای بازیافته از نوشتههای کهن بود.
پارسیانجمن: پارسی، با پیشینهی ۲۶۰۰ سال نویسایی، نه تنها از کهنترین زبانهای زندهی جهان است و گنجینهای شگفت از فرهنگ و دانش جهانیان بدان آفریده شده که تواناییِ شگرفی هم در واژهسازی دارد – تا آن جای که بر پایهی شمارشِ استاد محمودِ حسابی، در پارسی تنها با بهره از وندها میتوان بیش از ۲۲۶ هزارهزار (میلیون) واژه ساخت.
پارسیانجمن: «آذرِ استروشنی یا شمشیرِ اسپارتاکوس» داستانی تاریخی است که قهرمانش آهنگری به نامِ «آذر» از «استروشن» است که در زمانِ اشکانان میزیسته. آذر را دستِ سرنوشت به جنگهای گوناگون در آسیای میانه و چین میکشاند و سپس به بردگی گرفتار میآید و بازرگانانِ یونانیِ راهِ ابرایشم او را در شهرِ رم میفروشند. آذر در شورشِ بردگان روم در کنارِ اسپارتاکوسِ نامی میجنگد و سپس هم شهروندِ افتخاریِ امپراتوریِ روم میشود.