پارسی‌انجمن: «آذرِ استروشنی یا شمشیرِ اسپارتاکوس» داستانی تاریخی است که قهرمانش آهنگری به نامِ «آذر» از «استروشن» است که در زمانِ اشکانان می‌زیسته. آذر را دستِ سرنوشت به جنگهای گوناگون در آسیای میانه و چین می‌کشاند و سپس به بردگی گرفتار می‌آید و بازرگانانِ یونانیِ راهِ ابرایشم او را در شهرِ رم می‌فروشند. آذر در شورشِ بردگان روم در کنارِ اسپارتاکوسِ نامی می‌جنگد و سپس هم شهروندِ افتخاریِ امپراتوریِ روم می‌شود.
پارسی‌انجمن: آن چه در «واژه‌نامه‌ی ۶۷ گویشِ ایرانی» آمده دستاوردِ سالها کارِ خستگی‌ناپذیرِ زنده‌یاد دستور (دکتر) صادقِ کیا است. کیا که استادِ پیشگامِ پژوهشهای گویش‌شناسی بود، در سالِ ۱۳۴۰، نبیگِ ارزشمندِ «راهنمای گردآوریِ گویشها» را چاپ کرد که راهنمای سودمندی برایِ پژوهشگرانِ گویشی در سراسرِ ایران بود و هنوز هم بهترین کاری است که در این زمینه شده.
فریده رازی: «چه بهتر که بکوشیم به زبانِ گذشته‌ی خود تا آن جا که شدنی است بازگردیم و واژه‌های زیبا و ساده‌ای را که درخورِ فهمِ گروه بیشتری از مردم است و از یاد رفته، از نوشته‌های باارزش پیدا کنیم و آنها را زنده گردانیم و زبانِ زیبای پارسی را پربارتر و گسترده‌تر سازیم. هر چه واژه بیشتری داشته باشیم، زبان تواناتر، نوشتن زیباتر و بازگو کردنِ مفاهیم آسان‌تر خواهد شد.»
پارسی‌انجمن: دستور (دکتر) صادقِ کیا استادِ پیشینِ زبانِ پارسیگ (پهلوی) در دانشگاهِ تهران و فرنشینِ فرهنگستانِ زبانِ ایران بود. او در این دفتر واژه‌هایی که به عنوانِ واژه‌ی پهلوی در هشت واژه‌نامه‌ی فارسی یاد گردیده گردآوری کرده است و در پایانِ آن آگاهیهایی که درباره‌ی زبانِ پهلوی در برخی از این واژه‌نامه‌ها آمده به گونه‌ی پیوستی با نامِ «آگاهیهای پراگنده درباره‌ی زبانِ پهلوی» افزوده است.
پارسی‌انجمن: از روزگارانِ دور در سرزمینِ پهناورِ ایران گویشهای ایرانیِ فراوانی بوده‌اند که امروزه بسیاری از آنها از میان رفته‌اند و نشانه‌ای هم از آنها بر جای نمانده است. امروزه نیز، با شتابِ دگرگونیها، گویشهای ایرانیِ فراوانی در آستانه‌ی نابودی‌اند.
بومِ بختیاری و استانِ لرستان، با کوههای سر بر آسمان ساییده، گذرگاههای تنگ و مردان و زنانِ دلیر، کمتر تازش دشمنان و بیگانگان را به خود دیده و کم‌وبیش گویشِ آنان دست‌نخورده‌تر مانده است.
پارسی‌انجمن: «فرهنگِ ریشه‌ی لغاتِ فارسی، با نمودارِ مشتقات» گردآوریِ دکتر علی نورائی است. او با پژوهش در ریشه‌های واژه‌های فارسی و جست‌وجوی کهن‌ترین دیسه‌های شناخته‌شده‌ی آنها در بنخانهای(منابع) گوناگون، داده‌هایی بسیار درباره‌ی جدامد(اشتقاق) و پیوندِ آنها با واژه‌های همریشه‌شان در دیگر زبانها گردآوری کرده و آنها را به گونه‌ی نمودارِ درختی برایِ هر ریشه کشیده است تا خوانندگان با یک نگاه بتوانند همه‌ی جدامدهای یک ریشه را به یک جای ببینند.
پارسی‌انجمن: «مسیرِ اشتقاقِ لغاتِ فارسیِ» گردآوریِ دکتر علی نورائی است. او خود در پیشگفتار درباره‌ی این نبیگش(کتابش) چنین نوشته است: «در سالهای گذشته، اطلاعات نسبتا گسترده‌ای درباره قدیمی‌ترین ریشه‌های شناخته‌شده لغات فارسی را از مراجع و مآخذ گوناگون جمعآوری کرده و در قالب شجره‌نامه‌هایی برای هر ریشه ترسیم و در چند کتاب، از جمله فرهنگ ریشه لغات فارسی با نمودار مشتقات، منتشر کردم …
پارسی‌انجمن: «نخستین دستور» نوشته‌ی ابوالقاسم پرتو است که پارسی‌دوستان او را با نبیگِ سه پوشینه‌ای «واژه‌یاب» می‌شناسند.
پرتو درباره‌ی آن چه او را برانگیخت تا این دستور را به پارسیِ سره نویسد، نوشته است: «زبانِ فارسی برایِ آن که درست گفته و و درست نوشته شود، ابزارهای خودی می‌خواهد. با «مصدرِ مرخم» و «صیغه‌های مبالغه» و … نمی‌توان برایِ فارسی‌گوی دستورِ زبان نوشت.»
پارسی‌انجمن: از مرزِ سرسبز و خرمی که امروز مازندران نامیده می‌شود در نامه‌های باستان با نامِ تبرستان یاد شده است و پس از اسلام نیز نویسندگانِ ایرانی و انیرانی آن را تبرستان خوانده‌اند و در سده‌های نخستینِ اسلامی نیز یاد و نامِ تبرستان و اسپهبدانِ نژاده‌ی آن سامان در نبیگها (کتب) آمده است.
واژه‌نامه‌ی مازندرانی یا فرهنگِ واژه‌های مازندرانی دربردارنده‌ی بیش از ۲۵۰۰ واژه‌ی مازندرانی است.
پارسی‌انجمن: در کناره‌ی کویرِ کاشان روستایی بزرگ و آباد است که باشندگانِ روستا آن را «بیذُوُی» نامند و کاشانیان و روستاهای پیرامونش آن را بوزآباد خوانند.
زبانِ این روستا نیز زبانِ «بیذُوُیی» است، چنان‌که گویندگانِ این زبان ازش نام برند و بر زبانش رانند و …