پارسی‌انجمن: «واژه‌های معرب در منتهی الاربِ» گردآوریِ صادق کیا، استادِ پیشینِ دانشگاهِ تهران و فرنشینِ فرهنگستانِ زبانِ ایران در زمانِ محمدرضاشاه پهلوی، است.
استاد کیا در پیشگفتار چنین نوشته است: «معرب واژه‌ای است که از زبانی دیگر به زبانِ عربی راه یافته باشد، خواه به همان صورتِ اصلی به کار رفته باشد خواه در آن دگرگونی پدید آمده باشد. این گونه واژه‌ها در عربی فراوان است …
پارسی‌انجمن: از نامه‌ی فرهنگستانِ ایران، به سردبیریِ حبیب یغمایی، در سالِ نخست چهار شماره، در سالهای دو و سوم هر سال دو شماره و در سالهای چهارم و پنجم هر سال یک شماره، و روی‌هم‌رفته ۱۰ شماره، چاپ شده است که اینک «پارسی‌انجمن» آن را دسترسِ خوانندگان نهاده است.
پارسی‌انجمن: نامه‌ی فرهنگستان گاهنامه‌ی فرهنگستانِ ایران بود؛ فرهنگستانی که در ۲۹ اردیبهشت‌ماهِ ۱۳۱۴ به فرمانِ رضاشاه در راستای پاسداری و پالایشِ زبان و دبیره‌ی پارسی بنیاد گذاشته شد و تا سالِ ۱۳۳۳ کوششهای خود را دنبال کرد.
پارسی‌انجمن: «فریتز ولف»، زبان‌شناسِ آلمانی، نویسنده‌ی فرهنگِ گرانسنگِ شاهنامه‌ی فردوسی (Glossar zu Firdosis Schahname) است؛ فرهنگی که با گذشتِ سالیانی بسیار هنوز هم نه تنها ابزارِ دست هر شاهنامه‌پژوهی است که یکی از برجسته‌ترین کارهایی است که بر شاهنامه‌ی فردوسی انجام شده.
پارسی‌انجمن: گواهیها و پژوهشهای دانشمندان به استواری نشان می‌دهند که پیشینه‌ی زبانِ ترکی در آذربایجان و ترک‌زبان شدن مردمانِ آن به کمتر از چهار سده می‌رسد، و پیش از ترکی، گویشِ پارسیِ آذری تا نیمه‌ی سده‌ی یازدهمِ مَهی(قمری) (دستِ کم تا زمانِ شاهِ عباسِ صفوی) در همه‌ی آذربایجان روایی داشته است. از این گویشِ پارسی نمونه‌هایی فراوان برجای مانده است.
پارسی‌انجمن: استادِ زنده‌یاد بهرامِ فره‌وشی (استادِ زبانهای ایرانی و فرهنگِ ایرانِ باستان) بر پایه‌ی نِبیگِ استادِ زنده‌یاد «فردیناند یوستیِ» آلمانی این نام‌نامه‌ی کوچک و ساده را که به کارِ همگان آید فراهم آورده است.
پارسی‌انجمن: «دستورزبانِ فارسیِ میانه» نوشته‌ی ایرانشناسِ روس «راستارگویوا» است که نخستین بار به سالِ ۱۳۴۷ با گردانشِ ولی‌اله شادان در «بنیادِ فرهنگِ ایران» چاپ شد. با از میان رفتنِ بنیادِ فرهنگِ ایران در پیِ انقلابِ اسلامی، چاپِ دومِ این دستور را «انجمنِ آثار و مفاخرِ فرهنگی» در سالِ ۱۳۷۹ بازچاپ کرد.
فریدون جنیدی: احسان بهرامی گزارنده این دفتر از بیست و چهار سال پیش آغاز به کار آن کرده بود و چون در آغاز کار بنیاد نیشابور اندیشیدم که میباید فرهنگی از واژه‌های اوستایی فراهم آوریم و بهتر آن است که این فرهنگ ترجمه فرهنگ کانگا باشد که گام نخست را پشت سر یک ایرانی نژاده گذاشته باشیم …
پارسی‌انجمن: استاد مینورسکی در این جُستار به لشکرکشی رومیان و بیزانسیان به استانِ آذربایگان می‌پردازد و در این میان بر برخی از جای‌نامهای آذربایگان و ریشه‌ی آنها پرتو می‌افکند.
پارسی‌انجمن: زبانِ پارسه (پارسیِ باستان) زبانِ یادمانهای بر جایِ مانده از شاهنشاهانِ هخامنشی است. بیشترِ این یادمانها به دبیره‌ی میخی‌اند که بر کوهها، دیوارِ پلکانها و ستونِ کاخها، پوششِ سنگیِ تندیسها، مُهرها، آوندهای زرین و سیمین و دیگر چیزها کنده شده‌اند. نوشته‌های پارسه بی‌گمان بر پوست و لوخ(پاپیروس) و پارچه و استخوان و چوب هم بوده که در تاریخِ پرآشوب و پرتازشِ برآمده از الکسندرِ گُجسته و تازیان و ترکان و مغولان و دیگر گزندهای روزگار از میان رفته‌اند.