«زبان پارسی میانه» برای نزدیک به ۱۰۰۰ سال (در زمان اشکانیان و ساسانیان) تا پیش از تازش عرب‌ها، در ایران روایی داشته است. پارسی میانه، همسانی بسیار فراوانی چه از دیدگاه واژگانی و چه از دید دستوری با پارسی امروزین دارد و با اندکی تیزنگری می‌توان آن را دریافت. پارسی میانه گنجینه بسیار ارزشمندی از واژگان پارسی را در بر دارد که بسیاری از این واژگان هنوز به گونه دست نخورده در پارسی امروزین به کار می‌روند.
در تابستان سال ۲۰۱۲ در آلمان کتابی از «بیژن غیبی» منتشر شد در ۷۵۰ صفحه با ۲۸ تصویر و سه نقشه درباره‌ی برخورد آلمان‌ها با فرهنگ ایران. این کتاب ۱۳ فصلی به «گزارش سیاحان، دیپلمات‌ها و کاشفان»، «زبانشناسی»، «تاریخ»، «فلسفه و تاریخ فرهنگ»، «دین زرتشت»، «شعر»، «زبان و ادبیات فارسی»، «اسطوره‌ها، افسانه‌ها، موسیقی»، «باستانشناسی و تاریخ هنر»، «جغرافیا و جامعه‌شناسی»، «ایران هندواروپایی»، «ایران مشرق‌زمینی» و «ناراستی و فریبکاری» می‌پردازد.
منوچهر پیشوا- بهره‌ی مطالعه و بررسی «فرهنگ واژگان گویش‌های ایران» این تواند بود که همه‌ی زبان‌ها و لهجه‌های رایج در ایران بخشی از فرهنگ شفاهی ماست و با توجه به اینکه ریشه در دیرین‌ترین گویش‌های ایرانی، اوستایی و حتی مادی باستان دارد می‌تواند خزانه‌ای باشد، برای هرچه غنی‌تر کردن زبان فارسی رایج امروزی که زبان ملّی و تکیه‌گاه فرهنگ، ادبیات، اندیشه‌ی ایرانی و میراث مشترک همه تیره‌های آریایی ست.
فروغ بهمن‌پور- مراسم رونمایی از «فرهنگ واژگان هنر»، نوشته «عرفان قانعی‌فر»، شامگاه 24 دی‌ماه در خانه هنرمندان با حضور شخصیت‌های هنری و فرهنگی برگزار شد.
«فرهنگ مهرازی ایران» که بنیادش واژه‌های ایرانی ست، یک گردآیه (مجموعه) الفبایی از واژه‌های مهرازی ایران است و دربرگیرنده واژه‌هایی است که در نوشته‌ها و فرهنگ‌ها و گویش‌های گوناگون یافت شده و نیز واژه‌هایی که از زبان‌های بیگانه راه یافته و در ایران به کار می‌رود. در این فرهنگ، این واژه‌ها به دو گونه بر پایه زمینه (موضوع) و بر پایه خاستگاه زبان دسته‌بندی شده است.
داريوشِ آشوري- امیدوارم فرهنگ علوم انسانی، به عنوانِ نخستين فرهنگِ روشمند و هدفمند در نوعِ خود، به صورتِ پايه‌ای برايِ همسخني و نظرآزمايي صاحب‌نظران در زمينه‌هايِ گوناگونِ فلسفه و علومِ انساني درآيد تا بتوانيم به آشوبِ زباني‌ای که در اين زمينه‌ها — همچون همه‌يِ زمينه‌هايِ علمي– در ميانِ ما فرمان‌روا ست، چيره شويم.
«فرهنگ‌نامه پارسی آریا»، گردآوری «ج. دانشیار» دربرگیرنده جستارهایی پیرامون «پالایش و بهسازی زبان پارسی» همراه با «واژه‌نامه ناپارسی به پارسی آریا» ست.
شهربراز- «فردیناند ویلهلم یاکوب یوستی»، زبان‌شناس و خاورشناس آلمانی است که «نامنامه‌ی ایرانی» یکی از کتاب‌های اوست. این کتاب دارای نزدیک ۴۵۰۰ نام (و ۹۵۰۰ شخص جداگانه) است که در متن‌های ایرانی (اوستایی، پارسی کهن، میانه و نو) تا زمان یوستی به دست آمده بوده است. این نام‌ها همچنین از متن‌ها و خاستگاه‌های دیگری مانند سنگ‌نبشته‌ها و کتاب‌های قوم‌های دیگری که با ایرانیان در تماس بودند برگرفته شده‌اند …
دكتر علی اشرف صادقی در این گفت‌وگو درباره‌ی «فرهنگ جامع زبان فارسی» و کوشش 15 سال خود و همکارانش در این راستا سخن می‌گوید.
«واژه‌نامه پارسی سره» از فرهنگستان زبان پارسی، واژه‌نامه‌ای است که در آن کوشش شده است برابر‌های پارسی واژه‌های بیگانه، نمایانده شود. به یاری این واژه‌نامه می‌توانید نوشتار و گفتار خود را از واژه‌های بیگانه بپیرایید.