کورش جنتی: ما در زبان پارسی از پیش واژۀ «جانور/ حیوان خانگی» را داشته‌ایم، با همۀ این به نگر می‌رسد این واژه نتوانسته پَنامی (مانعی) برای کاربرد روزافزون واژۀ «پِت» شود. شاید بتوان گفت اگر زبان‌آگاهی، انگیزه و شور پارسی‌گویی در میان مردم بالاتر از اینی بود که هست واژۀ «پِت» هرگز به زبان پارسی اندر نمی‌شد و نمی‌توانست پادکام (به‌رغم) واژۀ «حیوان خانگی» راهی در زبان پارسی‌زبان پیدا کند.
از دیرباز زبان فلسفه در کشور ما بسیار با واژگان بیگانه درآمیخته است. امروز این درآمیختن بیش‌تر با زبانهای انگلیسی و عربی است. در روزگار ما بسیاری از مترجمان کتاب‌های فلسفی خود را به رنج نمی‌اندازند و واژگان تازه‌درون‌شده به فلسفه را به همان سان که هست، بیش‌تر به گونه‌ی انگلیسی، به زبان فلسفی می‌آورند.
در این نوشته می‌خواهیم برخی برابرنهادهای پارسیِ «فلسفه‌ی علم» نوشته‌ی الکساندر برد با گردانش ساسان مژده را بیاوریم.
پارسی‌انجمن: احمدِ کسروی کافنامه را در سالهای ۱۳۱۴ و ۱۳۱۵ در ماهنامه‌های پیمان و ارمغان چاپ کرد و با آن که ۹ دهه‌ای است که از چاپخشِ آن می‌گذرد، هنوز ریزبینیهایی بسیار در آن هست که پژوهشگران بی نیاز از خواندن و بررسیِ این گفتار نیستند.
استاد زنده‌یاد ابراهیم پورداود در جستارِ «آتورپاتکان و چیچست و سولان (سبلان) و سهند» از دریچه‌ی زبانشناسی و تاریخ به این چهار جایگاه ایرانشهر پرداخته است.
پارسی‌انجمن: «فرهنگِ ایرانِ باستان» گردآوردی از جستارهای گرانسنگِ استادِ زنده‌یاد ابراهیمِ پورداود –ایرانشناس، اوستاشناس و استاد فرهنگ و زبانهای کهنِ ایرانی- است که همان گونه که از نامِ نبیگ برمی‌آید، روشنگری‌ای است دانشی در زمینه‌ی واژه‌های پیونددار با فرهنگِ ایرانِ کهن.
پارسی‌انجمن: خوانندگانِ پارسی‌انجمن پیش‌تر با «فرهنگِ ریشه‌ی لغاتِ فارسی» و «مسیرِ اشتقاقِ لغاتِ فارسی»ِ دکتر علی نورائی آشنا هستند و اینک سومین کارِ ایشان در این زمینه که «فرهنگِ اشتقاقِ واژه‌های فارسی» نام دارد و در آن بیش از ۳۴۰۰ واژه‌ی فارسی ریشه‌یابی شده، چاپخش شده است.
پارسی‌انجمن: «فرهنگِ پهلوی» گردآوری و نوشته‌ی بهرامِ فره‌وشی است که استادِ زنده‌یاد ابراهیم پورداود بر آن پیشگفتار نوشته‌اند.
هر چند نزدیک به شست سال از چاپ این فرهنگ می‌گذرد و تا اندازه‌ای رنگِ کهنگی به خود گرفته است، با همه‌ی این هنوز سودمندیهای خود را دارد.
پارسی‌انجمن: «جُستارنامگ» که گردآوردی از جستارهای مزدا تاج‌بخش و بزرگمهرِ لقمان است، چاپ شد.
جستارنامگ به دو بخش است: زبان‌پژوهی و ایرپژوهی.
بزرگمهرِ لقمان: پس از تازشِ تازیان و از میان رفتنِ دوگانه‌ی دین و شهریاری، زبانِ پارسی تنها نمودگاهِ ایرانی‌بودن و نگهدارنده‌ی آگاهیِ درهم‌شکسته‌ی ایرانیان گشت. این زبان، هر چند دنباله‌ی زبانِ پارسیگ است، از آنجا که زبانِ پساتازشی است زبانی است تازش‌زده که لایه‌های واژگانی و دستوری‌اش در کشمکشی پیوسته با یکدیگرند. هم از این روست که پیش‌زمینه‌ی بازسازیِ آگاهیِ درهم‌شکسته‌ی ایرانشهری بازسازی و هماهنگ‌سازیِ ساختارِ دستوری و گنجینه‌ی واژگانی پارسی است.
عباس سلیمی آنگیل: در نوروز امسال زمان دست داد تا چند روزی کنار خانواده باشم. در چنین روزهایی، چنان‌که افتد و دانی، بازی با ورق (حکم و چاربرگ و …) یکی از سرگرمی‌های خانواده‌های ایرانی است. بهار بود و هوا دل‌پذیر، ما هم نشستیم و چند دستی بازی کردیم. در یکی از دست‌های نفس‌گیر، خواهرزاده‌ی نوجوانم با شادی گفت: «پنج را سر کن. پنج دل را سر کن… .»