شهربراز- مردم خاورزمین «موضوع مطالعه»اند و از خود حق و اختیاری ندارند و این «مطالعهکننده»ی غربی است که آزادانه برای «راحتی کار خود» و «صرفهجویی در نوشتن و گفتن» تصمیم میگیرد که این مردم را – مانند حشرهها و گیاهانی که در آزمایشگاه روی آنها مطالعه میشود – دستهبندی کند و برچسب بزند و دربارهشان چیز بنویسد.
دکتر میرجلال الدین کزّازی- وامواژههای درشتناک و ناهموار و گوشآزار، بافتار نازک و دلاویز و آهنگین زبان پارسی را میپریشند و زنگ و آهنگ خنیایی آن را زیان میرسانند. آسیبهای دیگر که از این رهگذر به دیگر سامانههای زبان همچون سامانه گردانشی (صرفی و نحوی) و ماناشناختی (معنیشناختی) میرسد، نهان است و دیرپیدا و زبان را از درون میفرساید و میپوساند.
«واژگان اقتصادی (انگلیسی-عربی-فارسی)» در 174 رویه به خامهی دانشمند فرزانه دکتر حسین وحیدی نوشته شده است. این دفتر را «انتشارات تهران» در سال 1375 با همکاری ماهنامهی چیستا در 2000 نسخه چاپ کرده که برای همهی آنانی که با اقتصاد سروکار دارند، چونان ابزار دست است.
شهربراز- نامآوری آرتور امانوئل کریستنسن، یشتر در زمینهی تاریخ ایران و به ویژه کتاب «ایران در زمان ساسانیان» و کتاب «کیانیان» است؛ اما امروز میخواهیم به شناساندن کتابی از وی در زمینهی گویشهای ایرانی بپردازم.