روشنگریِ سیامکِ رستمی، آموزگارِ زبانِ عربی، را در زیر ببینید و بشنوید.
آگاهی: برای پیوند با ما میتوانید به رایانشانی azdaa@parsianjoman.org نامه بفرستید. همچنین برای آگاهی از بهروزرسانیهای تارنما میتوانید هموندِ رویدادنامه پارسیانجمن شوید و نیز میتوانید به تاربرگِ ما در فیسبوک یا تلگرام یا اینستاگرام بپیوندید.
جستارهای وابسته
واژگانِ پارسی در قرآن سیامک رستمی: اگر گمان میکنید قرآن تُهی از واژگان بیگانه و سراسر به عربی است گمانی نادرست دارید، چراکه قرآن سرشار از واژگان بیگانه، به ویژه واژگان پارسی، است که در توژ زیر شُماری از این واژگان را […]
عربیزدگی در گزارش و واکاویِ ادبِ پارسی پارسیانجمن: از دیرباز، پارهای از پژوهندگان بر این باورِ دروغ بودهاند که چامهسرایان و گویندگانِ ایرانی درونهی کارهای خویش را وامدارِ چامهگویانِ عرب بودند تا آنجا که ادبِ پارسی را ریزهخوار و دریوزهگر ادبِ عربی برشمردهاند! در این جُستار، وحید سبزیانپور، استادِ زبان و ادبیاتِ عربیِ دانشگاهِ رازی، برمینماید که آنچه این پژوهندگان، […]
وجیه عبدالرحمان و ساختار وندی زبان عربی عبدالرحمان میگوید که زبان عربی مانند زبان انگلیسی است! از نگر زبانشناسی، زبان انگلیسی بخشی از خانوادهی زبانهای هندواروپایی است و زبان عربی بخشی از زبانهای سامی. این دو خانواده از نگر ساختاری و تاریخی بسیار دگرسان از هماند. یکی از برجستهترینِ این دگرسانیها در ساختارهای دستوری و واژهسازی است که زبانهای هندواروپایی چون پارسی از […]
بارگیری «زبان تازی در میان ایرانیان» تویسرکانی پارسیانجمن: گسترش زبان تازی در میان ایرانیان به ویژه درآمیختگی آن با زبان فارسی که پس از برافتادن شاهنشاهی ساسانیان به دست تازیان آغاز گشته هنوز هم از میان نرفته است. چه، روزگاری چند زبان تازی زبان دین و دانش و ادب و دیوان میبود تا با برافتادن خلافت اسلامی بغداد این روند دگر شد و هر چند یکسره از میان نرفت لیک زبان پارسی توانست جایگاه […]
نگرشی بر زبان تازی (بخش پایانی)؛ تازیگرایی دکتر ضیاالدین هاجری: اگر رستاخیز و خیزشی که فردوسی، بخرد فرزانهی توس، در بهکاربردن واژههای دری برپا نموده بود، همچنان دنبال میشد و هر یک از سرایندگان و نویسندگان، درخورِ تابوتوان و نیروی خود واژگان فارسی را به کار میگرفتند، زبان فارسی راهی دیگر را میپیمود و سرنوشتی نیکوتر مییافت. […]
نگرشی بر زبان تازی (بخش دوم)؛ دِگَرش (واتگردانی) چیست؟ دکتر ضیاالدین هاجری: دگرش یکی از دیدمانها و بهری ارزشمند از «دستورزبان پارسی» است و نباید بههیچرو از آن بسادگی گذشت. در بیشتر دستورها بدین نکته نگرش نشده و بسا استادان و کارشناسان ارجمند زبان و ادب پارسی هم در آموزگاهها بدان نمیپردازند. شایسته است بدانیم که «دگرش» کلیدکار و پایه و مایهی «واژهشناسی» […]
پرسشی گویا و ساده:
می دانیم که وامواژه هایی که از زبانهایی چون یونانی، انگلیسی، فرانسه و … در زبانِ فارسی ست هرگز به گونه یِ گویشوران این زبان ها گفته و نوشته نمی شود. الفبای این زبان ها، در نگارش با دبیره یِ فارسی، نوشته نمی شوند. پس چرا وامواژه هایی که از زبانِ عربی داریم را با الفبایِ فارسی نمی نویسیم؟
در اروپا زبان ها از همدیگر واژه وام می گیرند اما وامواژهایی که در زبان سوئدی، از زبان هایی چون یونانی، انگلیسی، فرانسه و … آمده اند، نه با الفبایِ این زبان ها نوشته می شود و نه به گونه یِ گویشوران زبانِ وام دهنده گویش می گردد. هرچند این کشور ها تعامل مذهبی، ایدئولوژیک و تاریخی بسیار با هم داشته و دارند.