پرسش: آیا بهراستی «ادب» فارسی است؟ «نزاکت» از «نازک» گرفته شده است؟ و پسوند «یه» در واژههایی چون نظریه، رویه، زعفرانیه و … آیا پسوندی پارسی است؟
—
پاسخ:
– دیدگاه چیره این است که ریشهی واژهی «ادب»، «دیپی» به معنای نوشتن است که از زبان آرامی وارد زبان پارسی باستان شده است. دبیر، دبیره، دبیرستان، دبستان و… از جداشدههای این واژهاند. از همین رو در لغتنامهی دهخدا واژهی «ادب» واژهای پارسی و معرب به شمار آمدهاست.
– ابولحسن نجفی در کتاب «غلط ننویسیم» در زیر درآیهی «نزاکت» چنین نوشتهاست: «این کلمه در عربی به کار نمیرود و فارسیزبانان در دوران متأخر آن را از روی واژهی نازک فارسی به سیاق مصدر عربی ساختهاند.»
– «یه» پسوندی عربی است. در این باره میتوانید بنگرید به: «فرهنگ پیشوندها و پسوندها» نوشتهی خسرو فرشیدورد.
پرسش؟ ;کجا data را “داده” ترجمه کنیم و کجا آنرا “دادهها”
datum که دیسه مفرد data امروزه در متون انگلیسی امروزی به خصوص در زمینه انفورماتیک تقریبا به کار نمیرود. و تقریبا در همه حال از data استفاده میکنند.
در انگلیسی گاهی data آنرا به صورت یک mass noun در نظر میگیرند و مثلا میگویند data is
گاهی هم به صورت جمع آنرا درنظر میگیرند و مثلا میگویند data are
و اگر هر دوی “data is” و “data are” را در گوگل جستجو کنید میبینید که هر دو به کار میروند.
شماری از نویسندگان هم میبینید اصلا قاعده خاصی را در نظر نمیگیریند و همیشه برای data فعل مفرد به کار میبرند و یا در طرف مقابل نویسندگانی هستند که همیشه برای data فعل جمع به کار میبرند.
تکلیف چیست؟
—
واژه در زبان فارسی با زبان انگلیسی دیگرسان است. در زبان انگلیسی همهی نامواژههای جمع هم با کارواژهی مفرد به کار میروند و هم جمع؛ اما در زبان فارسی هنگامی که بنمایههایی که این دادهها از آن بیرون کشیده شدهاست یکی نیست، میگوییم: «من به واکاوی دادهها پرداختم».
به دیگر سخن، کاربرد دیسهی جمع زمانی سپارش میشود که دادهها همگن نیست، ولی چنانچه داده همگن باشد از دیسهی مفرد آن بهره میبریم. فراموش نشود که اگر دربارهی جنس سخن میگوییم برای نمونه میگوییم: «اسب حیوان نجیبی است»، از دیسهی مفرد بهره میبریم؛ زیرا دربارهی هموندان آن نوع یا گروه یا جنس درست مینماید.
پارسیانجمن
چرا آرامی ؟ چرا باید واژه ما از آرامی گرفته باشد. هرگاه واژه از پارسی باستان می آید با یونان . ارامیان عوض می شود و پارسی دری با عربی و ترکی.
چون آرامیان تمدن قدیمی داشتند . وجود واژه ها که در پارسی باستان هست در آرامی هم هست این نیست که که آنها از آرامی گرفتند. آیا این واژه ها ساخته شده آرامیان هست یا وارد شده . تمدن آشور و ایلام چندین بار بدست نژاد های آرایایی (کاسی و لولویی) یا نژاد های دیگر (ایلام) به تصرف در امده وزمان بسیار هم انها در آنجا بوده اند. آشور فرهنگ و خط شو از سومریان گرفته و بسیاری از ساختار و واژه از سومر به آشور و بابل رسیده است.
تا اکنون ندیم کسی از وام گرفتن واژه پارسی باستان از بومیان ایرانی لولویی (کرد – لک – لر) یا بازماندگان ایلامیان گفته باشد. مردم لولویی و ایلامیان از تمدن ها آشور و بابل کهنه تر است و داشن و هنرشان بسیار بالاتر. بیاد اوریم که همه معماری آشور و بابل بدست بردگان جنگی که بیشتر صنعتگر ، بنا ، مجسمه ساز و … بودند آنها آنرا ساخته بودند .من در واژه نامه ای ندیدم که واژه ای از ایلامیان باشد یا لولویی و .. ولی واژه آرامی و خانواده حامی و سامی پیدا می شود.
چرا ما از ایلامیان واژه وام نگرفتیم. ایرانیان هم خط و هم زبان شان رو می دانستند. فرهنگ ایران از نژاد های بومی ایرانی بوده و نگاره های انها همانند نکاره ایلامیان بوده است.
نوشتن پارسی زبانان به خط آرامی نشانه نداشتن خط و نبود سواد نیست. خط بسیار پیش از این قدمت دارد. آیا نژاد اریایی مردمان کوچ نشین و روستا نشین بودند . خوستگاه آریایی ها که پیدا نشده بسیار مهم است. اگر جایی که پیش از امدن مشخص شود پاسخ بسیاری از پرسش ها داده می شود
چه پرسشی آیا تمدن داشته اند یا نه – خط و کتاب داشته اند و …
یک پرسش دیگر اگر نوشته ایی باشد که مانند نوشت های ایران در سده چهارم تا نهم. که واژه های عربی در آن مشاهده می شود.سنگ نوشت هایی باشند که از سرزمین های دیگر باشند که به خط ارامی نوشته واژه های آرامی درون شان باشد. چگونه بفهمیم که این سنگ نوشته ها به سرزمین های دیگری است.
پرسش دیگر از کج این کتبیه ها و سنگ نوشته ها متعلق به اشور باشد . اشور آنها را از جایی نیاورده باشد(که هیچ بدیهی نیست )