
ریشهشناسی واژهی «درود»
پارسیانجمن: واژهی «درود» در زبان پارسی نو، که به معنای «سلام» بهکار میرود، ریشهای کهن در زبانهای ایرانی و هندواروپایی دارد. در نوشتههای پارسیگ (پارسی میانه)، ریختهایی مانند [drōd]، [drōdag]، [drōdīh] و … به معنای «سلامتی، تندرستی» دیده میشوند. این واژهها همگی به ریشهی اوستایی drvatāt بازمیگردند که به معنای «تندرستی، سلامت، استواری» است.