آنچه در پی می‌آید نوشته‌ی محمود طاووسی درباره‌ی زندگی و نوشته‌های زنده‌یاد دکتر یحیا ماهیار نوابی است. استاد نوابی از دانشگاه تهران در ادب پارسی دکتری گرفت و پس از آن در دانشگاه لندن نزد پرفسور هنینگ زبان‌های کهن ایران را آموخت و سپس در دانشگاه کوئینگن آلمان زبان‌های تخاری و ترکی کهن را فراگرفت. ایشان پس از بازگشت به ایران در دانشگاه‌های تبریز و تهران و پهلوی شیراز کوشش‌های دانشیک خود را دنبال کرد و …
احمدِ صفّار مقدّم- فعالیت‌‌‌‌های علمی فرهنگستان در چارچوب دو برنامه‌ی عمده صورت می‌‌‌‌گرفت: یکی برنامه‌ی واژه‌گزینی که به گزینش معادل‌‌‌‌های فارسی برای لغات و اصطلاحات بیگانه اختصاص داشت؛ دیگری برنامه‌ی وسیع تحقیقاتی که بررسی‌‌‌‌ها و مطالعات گوناگون درباره‌ی زبانِ فارسی و به‌‌‌‌طورکلی زبان‌‌‌‌ها و گویشهای ایرانی را در برمی‌‌‌‌گرفت…
دکتر محمد معین در این جستار دانش‌واژه‌هایی [=اصطلاحاتی] را که پورسینا در برخی از نوشته‌های پارسی خود (: دانشنامه‌ی علایی و رگ‌شناسی) بهره برده است، نشان می‌دهد و می‌افزاید که چگونه دانشمندان آینده از این دانش‌واژه‌ها در نوشته‌های فلسفی خود سود جسته‌اند و نیز خودْ واژه‌هایی تازه به این گنجینه افزوده‌اند.
استاد صفر عبدالله، دانشمند ایران‌شناس تاجیک و از هموندان انجمن دانشوران پارسی‌انجمن، نشان زرین یگانگی قزاقستان را دریافت کرد. هموندان و خوانندگان پارسی‌انجمن دریافت این نشان را به استاد عبدالله شادباش فراوان می‌گویند.
شهربراز: استفان پانوسی ایران‌شناس و استاد پیشین دانشگاه تهران در شهریور سال ۱۳۱۴ در شهر سنندج زاده شد. وی از ایرانیان آشوری و مسیحی کلدانی است. پانوسی در ۱۳۴۰ از دانشگاه لووِن در بلژیک دکتری فلسفه دریافت کرد. وی به زبان‌های پارسی، کُردی، عربی، آسوری، ایتالیایی، فرانسه، آلمانی، انگلیسی، و سوئدی و زبان‌های باستانی یونانی باستان، لاتین، آرامیک و عبری کتاب مقدس، و آرامیک میانه (سُریانی) چیره است.
کوروش جنتی: پادشاهان گورکانی دوستدار زبان فارسی بودند و به گسترش و پروش آن در سرزمین هندوستان یاری بسیاری کردند. در زمان فرمانروایی ۳۰۰ ساله‌ی این دودمان در هند، زبان پارسی زبانی روالمند [رایج] در آن دیار شد. چند تن از پادشاهان این دودمان از دیدِ هنردوستی و فرهنگ‌پروری در تاریخ این کشور بی‌مانندند.
حسین یزدانیان: امیدمند است این کتاب راهنمایی باشد برای کسانی که به کار پیراستن زبان فارسی می‌کوشند، و راهگشایی باشد برای کسانی که می‌خواهند برای واژه‌هایی که سیل‌آسا به زبان فارسی یورش آورده چاره اندیشند، و سرانجام برای کسانی که می‌خواهند در اندیشه‌ها و نوشته‌های کسروی بپژوهند.
ساربانا بار محمل بند سوى قلعه تاریخ | سوى کاجستان سبز چامههاى پارسى | باز بگشا «نامههاى پارسى» | ما همان چاووش‌خوانان خراسانیم | مِهترى را گر به کام شیر باشد | باز بستانیم | «یا بزرگى بعد ازین یا مرگ رویاروى» | این سرود کهنه را با کاروان پیوسته مىخوانیم | عاشق آن سیستانى زاده عیار صفّاریم | پارسى را پاس مىداریم
استاد داریوش آشوری- سه سرچشمۀ مایه‌دهنده برای بهکرد نثر فارسی و توانگر کردن آن و سلامت بخشیدن به آن یکی بیشتر نثرهای کهن تا قرن هفتم، دیگر زبان شعر، بویژه غزل و منظومه و مثنویها، و سوم قالبهای دستوری و سرمایۀ لغت در گفتار امروزیان است که در گویشهای مردم این سرزمین زنده است.
«فرهنگ ادبیات فارسی» که نخستین بار در سال 1337 خورشیدی چاپ شده، راهنمای همه‌ی کسانی است که با ادب پارسی سروکار دارند. این کتاب در چارچوب واژه‌نامه نوشته شده و به شناساندن بزرگان ادب ایران و نام و روزگار شخصیتهای بزرگ داستانی و همچنین …