کورش جنتی: بارها دیدهایم که برخی واژههای زبان پارسی و به ویژه شماری از نوواژهها را دستاویز خنده وسرگرمی قرار میدهند. بیگمان کسی که از جایگاه و ارزش زبان پارسی و نقش برجستۀ آن در نگاهداشت فرهنگ ایرانشهری و یکپارچگی سرزمینی ایران آگاه باشد، روی خوشی به چنین شوخیهایی نشان نمیدهد.
از دفتر شما برای من دعوتنامهیی ارسال شده بود که در جشن نوروز در تاجیکستان حضور یابم، من با وجود آنکه عشق عمیقی به جغرافیای زبان پارسی دارم و «از شام تا به کاشغر، از سند تا خجند» را وطن خویش میپندارم؛ از بابت اعتراضی که نسبت به بیرنگ شدن فرهنگ مکاتبتی زبان پارسی در تاجیکستان داشتم، جگر زیر دندان گرفتم و به تاجیکستان نیامدم. آخر مگر میشود در سرزمین استاد شاعران زبان پارسی بروم و ندانم در لوحههای شهریاش با چه زبانی چه نوشتهاند؟
عباس سلیمی آنگیل: دردا که خو کردن ذهن و زبان نسل جوان و نوجوان به شکستهنویسی، آنان را میخکوب و مقهور این ویژگیهای خاصِ زبان گفتار میکند. تا جایی که نوشتن به زبان معیار برایشان سخت و جانکاه میشود و از نوشتن یک انشا به زبان معیار مینالند و حتی پاسخ برگههای آزمون خود را گاهی شکسته مینویسند!
میدانیم که سدهی بیستم سدهای بسیار تلخ و دردناک برای زبانِ پارسی در آسیای میانه یا فرارودان بود. در این سده، زبانِ پارسی در تاجیکستان ضربههایی بسیار سخت خورد، آسیبهایی بسیار دید، و سست و ناتوان گردید. اکنون، در زمانِ فرخندهی استقلال، امید است که آنچه زبانِ ما در سدهی بیستم از کف داد در سدهی بیستویکم دوباره به دست آورد …
محمدرضا خسروی: فرهنگستان زبان فارسی که میباید پاسدار بیدار مرزهای زبان پارسی باشد راست به سربازی میماند که در سنگرش خفته باشد.
با نگاه به نامه فرهنگستان میگویم و از گفته برون میآیم که از فرهنگستان پیداست که نویسندگان و کارداران آن یکسره با درد جانکاه زبان بیگانهاند، آنان که میباید به درمان این درد میپرداختند، نمکپاش دل ریش آن شدهاند.
پاسخ عباس سلیمی آنگیل به تازش بیسابقه به زبان فارسی و هویت ملی ایرانیان در مجلس شورای اسلامی
در پی سخنان وزیر آموزش و پرورش، ولی ملکی، نمایندهی مشکینشهر، که گویا نه تنها از تاریخ و فرهنگ ایران و نقش زبان فارسی در این سرزمین ناآگاه است که حتی از قانون اساسی نظامی که در مجلسش نشسته نیز آگاهی ندارد، گفته است: «زبانی که بیشتر دراز شود و به فرهنگ عمومی و زبان مادری ما توهین کند یا در جهت محدودیت آن برآید ما آن زبان را قطع میکنیم». این کسان با این درجه از دشمنی با زبان ملی چگونه بر صندلی نمایندگی از ملت ایران تکیه زدهاند؟!
کورش جنتی: گزارشگران ورزشی به یاد داشته باشند که کاربرد واژههای انگلیسی به جای واژههای پارسی نشانۀ توانمندی آنها در زبان انگلیسی نیست که نشانۀ ناتوانی آنها در زبان پارسی است.
مهرداد بزرگ: شما به گزارشهای فوتبالی انگلیسی که گوش میکنی، گاهی حس میکنی یک ادیب انگلیسی حرف میزند، این قدر که زبان روایتشان روان و با واژگانی غنیست، اما در صدا و سیما بعید میدانم همان شرط لازم دانش فوتبالی هم آزموده شود.
داریوش رجبیان: به خاطر حفظ یکپارچگی ملّت، تداوم زبان، گسترش و بالش و شگوفایی آن، سربلندی تاجیکان، حفظ میراث معنوی هزارانسالهی تاجیکان، شراکت در تمام افتخارات فرهنگی پارسیگویان جهان، پیشبرد علوم و فنون تاجیکستان، رشد خودشناسی ملی مردم و دهها نیت خیر دیگر باید نام راستین زبان ملی تاجیکستان را که چیزی جز پارسی نیست به رسمیت شناخت و برنامهی گذار تدریجی به خط پارسی را پیاده کرد.