استاد ذبیح بهروز- علم صداشناسي در ايران باستان پيشرفت بيمانندي داشته و از مهمترين آثار فني جاويدان پيشرفت اين دانش، «دين دبيره» و ترتيب دقيق فني «حرفهاي معجم» است كه مانند آنها در نزد هيچ ملتي يافت نميشود.
استاد ذبیح بهروز- در خط لاتین برای یک صدای معین، چندین حرف وجود دارد و یک حرف معین را ممکن است چندین جور تلفظ کرد و برای بسیاری از صداها نه حرف وجود دارد و نه روشی برای ایجاد آنها …
آموختن زبان اوستایی که یکی از کهنترین زبانهای آریایی است، نه تنها برای زبانشناسان بایایی به سزایی دارد که همواره یکی از دغدغههای ایرانشناسان، پژوهشگران و ایرانیان شیفتهی تاریخ و مطالعهی زبانها و فرهنگ و جهانبینی ایرانیان باستان بوده است.
نویسندهی «زبان و ادبیات پهلوی (فارسی میانه)» زندهیاد «جهانگیر تاوادیاست که در بخشهای گوناگون کتاب به بررسی و اعتبارسنجی نوشتههای موجود در زبان پهلوی میپردازد. نامهی تنسر به گشنسپ را نیز در آغاز سدهی هفتم قمری، پور اسفندیار از عربی به فارسی ترجمه کرده و آن را در تاریخ طبرستان خود گنجانیده است.
شهربراز- مردم خاورزمین «موضوع مطالعه»اند و از خود حق و اختیاری ندارند و این «مطالعهکننده»ی غربی است که آزادانه برای «راحتی کار خود» و «صرفهجویی در نوشتن و گفتن» تصمیم میگیرد که این مردم را – مانند حشرهها و گیاهانی که در آزمایشگاه روی آنها مطالعه میشود – دستهبندی کند و برچسب بزند و دربارهشان چیز بنویسد.
دکتر میرجلال الدین کزّازی- وامواژههای درشتناک و ناهموار و گوشآزار، بافتار نازک و دلاویز و آهنگین زبان پارسی را میپریشند و زنگ و آهنگ خنیایی آن را زیان میرسانند. آسیبهای دیگر که از این رهگذر به دیگر سامانههای زبان همچون سامانه گردانشی (صرفی و نحوی) و ماناشناختی (معنیشناختی) میرسد، نهان است و دیرپیدا و زبان را از درون میفرساید و میپوساند.
«واژگان اقتصادی (انگلیسی-عربی-فارسی)» در 174 رویه به خامهی دانشمند فرزانه دکتر حسین وحیدی نوشته شده است. این دفتر را «انتشارات تهران» در سال 1375 با همکاری ماهنامهی چیستا در 2000 نسخه چاپ کرده که برای همهی آنانی که با اقتصاد سروکار دارند، چونان ابزار دست است.
شهربراز- نامآوری آرتور امانوئل کریستنسن، یشتر در زمینهی تاریخ ایران و به ویژه کتاب «ایران در زمان ساسانیان» و کتاب «کیانیان» است؛ اما امروز میخواهیم به شناساندن کتابی از وی در زمینهی گویشهای ایرانی بپردازم.
شهربراز- در سال ۱۳۷۷ خ. آقای جمشید فراروی کتاب روشمندی در زمینهی مترادفها در زبان پارسی نگاشته و آن را با هزینهی خودش چاپ کرده است. نسخهی برخط آن را نیز از راه «شورای عالی اطلاعرسانی» در اینترنت پخش کرده است. در این فرهنگ ۴۵ هزار واژه و ۹۲ هزار معنا و وابستگی هر واژه نشان داده شده است. این واژهها زیر ۹۹۱ خوشهی اصلی و حدود ۷۵۰۰ زیرخوشه مرتب شدهاند.
فریدون جنیدی- از سوی بنیاد فرهنگی دکتر افشار یزدی نامهای به نام « تاریخ و زبان در افغانستان» به چاپ رسید که دری تازه از پژوهش را در تاریخ و فرهنگ مرزی که از دو سدهی پیش «افغانستان» نامیده شد، باز میکند و برخی از پیوندهای آشکار میان مردمان دو سوی این مرز (و گاه سهسوی این مرز) را بازمینماید.