طرح آموزش به زبان‌های مادری در استان‌ها بوی توطئه می‌دهد

06

اکثریت اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی با مخالفت در موضوع آموزش به زبان مادری به وسیله آموزش و پرورش در استان‌ها که اخیرا از سوی دولت اعلام شده است، این مسئله را تهدیدی جدی برای زبان فارسی و یک توطئه برای کمرنگ کردن این زبان عنوان کردند.

به گزارش مهر، محمدعلی موحد تبریزی، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: دولت باید از مداخله مستقیم در آموزش زبان‌های محلی و بومی‌ خودداری کند. ما زبان معیاری داریم که زبان رسمی‌ ماست. اگر دولت بخواهد آن را فراموش کند و به حوزه زبان‌های محلی وارد شود، کار ما زار است.

محمد دبیرمقدم، دیگر عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز گفت: آنچه اهمیت دارد پژوهش و کار علمی‌ انجام دادن روی این زبان‌هاست. بسیاری از آن‌ها دارای  گونه‌ها و گویش‌های متعددی هستند که اگر قرار باشد یکی را برای آموزش انتخاب کنیم، مطمئنا با مسائل و مسائل زیادی همراه خواهیم شد.

بهاءالدین خرمشاهی دیگر عضو فرهنگستان نیز با اشاره به موضوع مورد توجه دبیر مقدم گفت: دولت باید حدود زبان مادری را تایید کند و بگوید تا چه اندازه‌ای و به چه شکلی این مسئله باید آموزش داده شود.

سلیم نیساری تبریزی دیگر عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز در این نشست گفت: عده‌ای فکر می‌کنند علاقه به یک قومیت، یعنی تحصیل با زبان آن قوم؛ اما این موضوع بسیار خطرناک است.

فتح‌الله مجتبایی دیگر عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز در این نشست موضوع آموزش زبان مادری در کشور را امری وارداتی نامید و گفت: شک ندارم که این موضوع از خارج به ایران آمده است. قبل از این در هندوستان نیز این مسئله توسط انگلستان تجربه شد و امروز هم انگلستان و کشورهای شمالی ما هستند که می‌خواهند این مسئله را به ایران وارد کنند. وی ادامه داد: بهترین وسیله برای عقب نگه داشتن یک ملت بی‌توجهی به زبان آن است اگر بخواهیم زبان‌های مادری‌مان را به عنوان زبان علمی ‌و آموزشی به کار ببندیم به طور حتم به گذشته برگشت خواهیم داشت و این موضوع خطرناک است و از آن بوی توطئه می‌آید.

جستارهای وابسته

  • ریشه‌شناسیِ نامِ غزنین، گنج و …ریشه‌شناسیِ نامِ غزنین، گنج و … در پوشه‌ی شنیداریِ زیر، میرجلال‌الدین کزازی به ریشه‌شناسیِ نامِ شهرِ غزنین که شهری در افغانستانِ کنونی است پرداخته و نیز ریشه‌ی واژه‌هایی همچون گنج، مخزن و ... را نیز بازگشوده است.
  • گیلاسگیلاس شهربراز- گیلاس در زبان پارسی نام میوه‌ای است از خانواده‌ی آلو و از رده‌ی آلبالو (آلوبالو) که معمولاً شیرین است. شکل آن را در زبان پارسی میانه (پهلوی) و پارسی کهن پیدا نکردم اما در زبان یونانی به درخت این میوه kerasos گفته می‌شود که شباهت نزدیکی به واژه‌ی گیلاس […]
  • زبان فارسی از آشوب تا سامانزبان فارسی از آشوب تا سامان دکتر جلیل دوستخواه- بر ماست که درهمه‌ی کاربُردهای زبان، بیشترین دقّت را به خرج دهیم و از هرگونه آشفته‌کاری و بی‌بند و باری در گفتار و نوشتار خودداری ورزیم و از راه دادن تعبیرها و ترکیب‌های بیگانه با ساختار و هنجار زبان به بافت آن و عرضه‌داشت گفتارها و نوشتارهای درهم جوش و ملقمه‌وار […]
  • سرشت زبان فارسی (۱)سرشت زبان فارسی (۱) داریوش آشوری: برای بازیافتن روح اصلی زبان و میراث اصیل واژگانی آن و بویژه برای پرهیز و گریز از آثار ویرانگری که ذوقهای کژ و بیمارگونه در قلمرو نثر فارسی بجا نهاده‌اند و پیراستن زبان نثر و بازگرداندن تازگی و سادگی و روانی به آن، بویژه برای بازگرداندن واژگان اصلی زبان فارسی، که به زور - و - ضرب از قلمرو نثر بیرون رانده شده است، میراث شعر […]
  • پاسخ داریوش رجبیان به ابراهیم عثمان‌‌اف: «من تاجیکم، یعنی ایرانی»پاسخ داریوش رجبیان به ابراهیم عثمان‌‌اف: «من تاجیکم، یعنی ایرانی» پارس‌‌بودنِ بسیاری از تاجیکان به این معنا نیست که آن‌‌ها از استان فارس ایران کنونی آمده‌‌اند، بلکه بدین معناست که صاحبان این سرزمین ایرانیانی هستند که امروزه بیشتر آنان زبان پارسی زبان مادری‌‌شان است. یعنی «تاجیک» همان «ایرانی» است […]
  • واژه‌های تازه؛ پیشنهاده به‌جای پروپوزالواژه‌های تازه؛ پیشنهاده به‌جای پروپوزال فرهنگستان زبان و ادب فارسی آخرین واژه‌های مصوب خود را در بخش واژه‌های همگانی و ویژه اعلام کرد. از جمله این واژه‌ها به «پیشنهاده» به‌جای «پروپوزال» و «سراسرنما» به‌جای «پانوراما» می‌توان اشاره […]

1 دیدگاه فرستاده شده است.

  1. با درود به سایت پارسی انجمن. بنده خود از طرفداران شما و کوشش هایتان هستم و باورمندم که باید زبان پارسی را از ناپاکی ها زدود و آن را هر چه بیشتر آسانتر و پیراسته تر کرد. لیک درباره ی زبان های بومی باورمندم که باید با آموزش زبان های بومی هر ویس و آبادی، آنان را حفظ کرد. زیرا سرزمینمان به همین رنگارنگی زبان ها و گروه هاست که زیبا می شود. اما باید نیز در نظر داشت که زبان رسمی کشور پارسی است که مایه ی پیوند ساکنان این سرزمین با هم است. دیگر موضوعی که شایان ذکر است نیز آنست که بسیاری از این زبان ها هر روز کمرنگ تر می شوند. برای مثال بنده که خود یک گیلک زبانم می بینم که نسل نو رغبت کمتری به زبان مادری شان دارند. بنابراین به نظرم راه درست آن است که این زبان ها در آبادی ها و مناطق خود آموزانده شوند ولی این آموزش به زبان پارسی باشد. یعنی آموزش زبان مادی به زبان پارسی.

دیدگاهی بنویسید.


*