در این جُستار رضا محمدی، چامه‌سرا، به کوتاهی بدین پرسشها می‌پردازد که چرا پارسی که روزگاری زبانِ ادبی، دانشی و دیوانیِ شبه‌قاره‌ی هند بود از آنجا رخت بربست و نیز در هندوستان و پاکستانِ امروز، پارسی چه روزگاری را سپری می‌کند.

عباس سلیمی آنگیل: خبر ممنوعیت زبان فارسی در نشست‌های شورای شهر ارومیه، و قهر نمایندهٔ کردزبان، خالد حاتمی، ممکن است خیلی‌ها را شگفت‌زده کند، ممکن است برای خیلی‌ها فضای ترکیه و سوریه و دیگر بازماندگان عثمانی را فرایاد آورد، اما من شگفت‌زده نیستم که هیچ، از تعجب دوستان متعجبم.

پارسی‌انجمن: «تاتی و هرزنی: دو لهجه از زبانِ باستانیِ آذربایجان» نوشته‌ی زنده‌یاد عبدالعلی کارنگ تبریزی است. بر پایه‌ی گواههای استوار و روشنِ تاریخی و زبان‌شناختی، زبانی که تاتیان بدان سخن می‌گویند تا چهارسد سالِ پیش (تا زمانِ صفویان) زبانِ همه‌ی آذربایجانیان بود که گستره‌اش تا به قزوین نیز می‌رسید، لیک با ترک‌تازیِ زبانِ ترکی زبانِ تاتی اندک‌اندک از میان برفت و تنها باشندگانِ چند آبادی این زبان را نگه بداشتند و تا به امروز رساندند.

پارسی‌انجمن: از دیرباز، پاره‌ای از پژوهندگان بر این باورِ دروغ بوده‌اند که چامه‌سرایان و گویندگانِ ایرانی درونه‌ی کارهای خویش را وامدارِ چامه‌گویانِ عرب بودند تا آنجا که ادبِ پارسی را ریزه‌خوار و دریوزه‌گر ادبِ عربی برشمرده‌اند! در این جُستار، وحید سبزیان‌پور، استادِ زبان و ادبیاتِ عربیِ دانشگاهِ رازی، برمی‌نماید که آنچه این پژوهندگان، به ناروا، عربی دانسته‌اند خود برگرفته از فرهنگِ ایرانیانِ پیش از اسلام بوده است.

پارسی‌انجمن: سنسکریت و اوستایی از کهن‌ترین زبانهای آریاییان هستند که فرهنگ و دینِ آریایی بدین دو زبان نوشته شده است و از این رو، اوستایی و سنسکریت نزدِ آریاییان جایگاهی بس ارجمند دارند.
جدای این، شناختِ ژرف از زبانِ پارسی بی شناختِ سنسکریت که خواهرِ زبانِ پارسه (پارسیِ باستان) است دشوار بُوَد.

پارسی‌انجمن: عزیز حکیمی، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی هراتی، در این جُستار به نادرستیهای دستورزبانی، نوشتاری و گفتاریِ زبانِ پارسی در افغانستان می‌پردازد و چرایی این نادرستیها را واکاوی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این نادرست‌نویسی در افغانستانِ امروز هنجار گردیده است.

پارسی‌انجمن: برنامه‌ی «واپسین مردانِ تات» به بررسیِ زبانِ تاتی و مردم‌شناسیِ این زبان و نیز گفت‌وگویی با یکی از واپسین گویشورانِ این زبان در روستای گلین قیه‌ی آذربایجان می‌پردازد.

پارسی‌انجمن: گرایشِ زبانِ پارسی بهره از کارواژه‌های آمیخته (فعلهای مرکب) به جایِ کارواژه‌های ساده (فعلهای بسیط) است. برخی گمان برده‌اند که کارواژه‌های آمیخته «کند و زنجیری» بوده‌اند که به پایِ زبانِ پارسی زده‌اند، هم بدانگه که این ویژگیِ ذاتیِ پارسی بوده و گرایشی که زبانِ ما به باز شدن داشته است.

پارسی‌انجمن: فرهنگِ دهخدا یکی از ارزشمندترین فرهنگهای زبانِ پارسی است که چمِ(معنیِ) واژه‌های پارسی و انیرانی و نیز گزارشی از آن واژه‌ها به همراهِ گواههایی از نوشته‌های گذشتگان و شیوه‌ی خوانشِ هر واژه را به دست می‌دهد. این فرهنگ، افزون بر واژه‌ها به دستورِ زبانِ پارسی، کس‌نامها، جای‌نامها و … نیز می‌پردازد.