شهربراز: پیوندِ نزدیک ایرانیان با مردمان روسی‌زبان به ویژه از روزگار قاجاریان آغاز شد و از همان روزگار واژه‌هایی به زبان پارسی راه یافته است. جست‌وجو در فرهنگ دهخدا برای وام‌واژه‌های روسی ۷۷ واژه را به دست می‌دهد. هم چنین با نگر به واژگان روان در زبان روزانه این شمار به نزدیک ۱۲۰ واژه می‌رسد. با همه‌ی این، بسیاری از وام‌واژه‌های یاد شده در فرهنگ دهخدا دیگر در زبان امروزی کاربردی ندارند، مانند نچالنک.

پارسی‌انجمن: «فرهنگ اصطلاحات دیوانی دوران مغول»، همان‌گونه که از نامش برمی‌آید، به واژه‌های دیوانی روزگارِ مغولان در ایران می‌پردازد، روزگاری که نزدیک به یک‌ونیم‌سده (۷۵۶-۶۱۶ مَهی) به درازا کشید.
خواستِ نویسنده‌ی فرهنگ از واژه‌های دیوانی آن واژه‌هایی است که به گونه‌ای با سررشته‌داری، دیوان، پیشه‌های درباری، سپاه، باج‌ و مانند آنها بستگی داشته است.

در راستای پاسداری و پالایش زبان پارسی و فرهنگ ایران‌زمین، از شهردار ارجمند پایتخت خواهشمندیم دستور فرمایند در نوشته‌ها، آگهیها، برنماها و آگهی‌نماهای کوچک و بزرگ در هر گوشه از شهر، به جای واژه‌های بیگانه، واژه‌های پارسی را به کار برند.

پارسی‌انجمن: دکتر صادقِ کیا زبانشناس و استادِ زبانهایِ ایرانی و فرنشینِ فرهنگستانِ دوم بود. یکی از نبیگهایِ[=کتبِ] ایشان «فرهنگ» نام دارد که اندر آن واژه‌یِ «فرهنگ» را از روزگارِ باستان تا به امروز از سویه‌هایی گونه‌گون پژوهش و بررسی کرده است.

شهربراز: نام دانه‌ی «برنج» از ریشه‌ی سانسکریت «وریهی-ز» (vrihi-s) است که در پارسی کهن به گونه‌ی «بریزی» (brizi) و در پارسی میانه به گونه‌ی «برینج» (brinj) و در پارسی دری/ نو به گونه‌ی «برنج» و در پشتو به گونه‌ی وریزه (vrize) درآمده است. در پارسی دری به ریخت «کُرَنج» و «گُرَنج» هم آمده است.

گردآوردی از هزار واژه‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی ایران در زمینه‌ی پزشکی به همراه شماری واژه‌های ساخته زبان‌شناسان تاجیک در تاجیکستان چا‌پخش شد.

پارسی‌انجمن: «دستور زبان فارسی» نوشته‌ی دکتر عبدالرسول خیامپور، استادِ پیشینِ زبانِ فارسیِ دانشگاه تبریز، است.
خیامپور در این دستور کوشیده است تا برپایه‌ی روشِ آدِلونگ، دستورنویس آلمانی، خودِ زبان پارسی را پایه‌ی کارِ خویش نهد نه آنچه دیگران گفته‌اند و نوشته‌اند.

پارسی‌انجمن: تارنمای فرهنگِ «فارسی ـ پهلوی» برپایه‌ی «فرهنگ فارسی به پهلوی» استاد زنده‌یاد بهرام فره‌وشی راه‌اندازی شد و هم‌اکنون در دسترس دوستداران و کوشندگان زبان پارسی است.

دکتر حسن احمدی گیوی: آن درخت تنومند ۱۵۰ ساله‌ی پربار و ریشه‌دار که سه دهه‌ی ۳۰ و ۴۰ و ۵۰، به کوشش استادان بزرگی چون: دکتر خیامپور، دکتر معین و دکتر ناتل خانلری و … بالندگی تازه و امیدآفرینی یافته بود: «خوش درخشید، ولی دولت مستعجل بود!» و دارد اندک‌اندک برگ و بار خود را از دست می‌دهد و رو سوی پژمردن و خشکیدن دارد! تا باد چنین مباد!