«اگر سگِ شبانی یا سگِ خانگی نبود هر آینه در رویِ این زمینِ اهوراآفریده‌ی من، خان‌ومانی پایدار نماندی» (فرگردِ سیزدهمِ وی‌دیوداد، پاره‌ی ۴۹).

پارسی‌انجمن: «ادبِ پهلوانی»، نوشته‌ی محمدمهدی مؤذن جامی، کوششی است برای به دست دادن گزارشی ساده و آموزشی در زمینه‌ی گوشه‌هایی از فرهنگ و دین و ادب ایران پیش از اسلام.

پارسی‌انجمن: آذربایجان سدها سال جایگاهِ آتشِ ورجاوندِ ایران‌زمین بوده و آذرگشسپ، سرداران و پهلوانانِ ایرانی را برایِ نگهبانی از میهن نیرو و امید می‌بخشیده، چونان‌که فردوسی از آن جای با نامِ نشستگاهِ بزرگان و سران و سالارانِ ایران یاد کرده است:
بشد تا درِ آذرآبادگان | نهادِ بزرگان و جایِ رَدان

«در هوای بخارا و سمرقند» نوشته‌ی «نرگس شاه‌علی»، استادِ زبانِ پارسی در دانشگاهِ تاشکند، است که در آن درباره‌ی جایگاهِ زبانِ پارسی در ازبکستان که شمارِ پارسی‌زبانانش پیرامونِ هفت میلیون تن است سخن گفته است.
«پارسی‌انجمن» این یادداشت را بی دگرگونی در دنباله می‌آورد تا خوانندگانِ گرامی با شیوه‌ی نوشتنِ پارسی‌زبانانِ فرارود نیز بیشتر آشنا شوند.

پارسی‌انجمن: «زبان و ادبِ فارسی در فرارود» نوشته‌ی دانشمندِ درگذشته‌ی تاجیکستانی، زنده‌یاد رحیم مسلمانیان قبادیانی، است.

در پوشه‌ی شنیداریِ زیر، میرجلال‌الدین کزازی به ریشه‌شناسیِ نامِ شهرِ غزنین که شهری در افغانستانِ کنونی است پرداخته و نیز ریشه‌ی واژه‌هایی همچون گنج، مخزن و … را نیز بازگشوده است.

جاوید اشکانی: آیا زبان پارسی زبانی استوار است و توانایی‌ واژه‌سازی دارد؟ و یا وارون آن، ناتوان از واژه‌سازی است؟ اگر پاسخ پرسش نخست «آری» باشد، پس چرا این همه واژه‌های تازی در نوشتارگان روزانه، آن هم از سوی نویسندگان، ترزبانان، دیده می‌شود؟ آیا نویسنده و ترزبان نمی‌تواند از زبان پارسی (نه فارسی) و واژه‌های برساخته‌ی آن در نوشتار و گفتار بهره گیرد؟

به دنباله، بخشِ دومِ گفت‌وگوی علی بهرامیان با دکتر ژاله آموزگار و دکتر حسن انوری درباره‌ی «زبانِ پارسی، ایران و فرهنگ‌نویسی» را که در سی‌ام مهرماهِ ۱۳۹۸ در «بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار» انجام شده است بشنوید.