پارسیانجمن: «اوستا» کهنترین نوشتهی بر جای مانده از زبانهای ایرانی باستان به شمار میآید که دربردارندهی هزاران واژه در زمینهی آیین و فرهنگ و دانش ایرانیان باستان است. با نگر به آنچه از اوستا بر جای مانده و گزارشها و گواهیهایی که به دست ما رسیده روشن است که این زبان کهن از نگر دانشی نیز در جهان باستان درخور نگرش بوده است. بودن واژههایی در زمینههای گوناگون دانشی همچون فرزانگی، اخترشناسی، پزشکی و… نشان میدهد که زبان اوستایی از تواناییها و ویژگیهای یک زبان دانشی برخوردار بوده است.
فرجامآهنگ پژوهش زیر آشنایی با ریشهشناسی چند واژهی پزشکی است که در اوستا و زبانهای ایرانی باستان به کار رفتهاند. در این بررسی چند واژه پزشکی و نیز نام چند بیماری و درمان گوناگون از اوستا که پزشکان و دوستداران این دانش بیشتر با آنها درپیوندند برگزیده شده و نیز بندهایی از اوستا که این واژهها در آنها به کار رفته آورده شده و همچنین همسنجیای با دیگر زبانهای هندواروپایی انجام شده است.
«بررسی ریشهشناختی چند اصطلاح مرتبط با پزشکی و بیماری در ایران باستان» نوشتهی گلناز قلعهخانی و محسن محمودی را از «اینجا» بارگیرید.
آگاهی: برای پیوند با ما میتوانید به رایانشانی azdaa@parsianjoman.org نامه بفرستید. همچنین برای آگاهی از بهروزرسانیهای تارنما میتوانید هموند رویدادنامه پارسیانجمن شوید و نیز میتوانید به تاربرگ ما در فیسبوک یا تلگرام یا اینستاگرام بپیوندید.
دیدگاهی بنویسید.