پارسی‌انجمن: «پنج رساله» نوشته‌ی «بیژن غیبی» در آلمان به زبانِ پارسی و پیشگفتاری به زبانِ انگلیسی در ۳۳۰ رویه و با ۱۷۵ نگاره چاپخش شد.
آماجِ بیژن غیبی از نوشتنِ «پنج رساله»، آن‌هم در زمانه‌ای که دشمنانِ ریز و درشت ایران در کمین‌اند که بدان گزند رسانند، آشناسازیِ خوانندگان با تاریخِ این سرزمینِ کهن به گونه‌ای تازه و نو است.
غیبی در این نِبیگ کوشیده به پرسشهایی همچون «چرا از هخامنشیان در اوستا نام نرفته و داریوش از زردشت نام نبرده است؟»، «ایرانیان از روزگارِ کهن کشورشان را چه می‌نامیدند؟»، «آیا ایرانیان پیش از اسلام توانِ خواندن و نوشتن نداشتند و نویسندگی را از تازیان آموختند؟!» و … پاسخ دهد.
«پنج رساله» دربردارنده‌ی این پنج گفتار است:
- کتیبه‌ی بیستون؛ گفتاری چند در پیرامونِ جهانگیری، جهانداری و جهان‌بینیِ داریوش
- چادر پوشیدن و روی نهفتن؛ منشاء، مفهوم و قدمتِ آن
- ایران یا پارس؟ تغییرِ نام یا کشوری با دو نام!
- نقش‌پردازیِ مقدس در ایران
- آثارِ نیاکانمان و گفته‌ی معاصران؛ مطالعاتی در پیرامونِ ادبیات، انتقالِ موادِ ادبی و نگاهداریِ آنها در ایرانِ باستان
گفتنی است که بیژن غیبی در ۱۹۵۴ در تهران زاده شده است. او دانش‌آموخته‌ی دانشگاهِ گوتینگنِ آلمان در رشته‌ی ایرانشناسی است.
از دیگر نبیگهای غیبی می‌توان از «دوازده متنِ باستانی» (دربردارنده‌ی گزارشِ شطرنج، داستانِ یوشتِ فریان، ماهِ فروردین روزِ خرداد، یادگارِ زریران، آمدنِ شاه بهرامِ ورجاوند، سورسخن، خویشکاریِ ریدکان و اندرز به کودکان، فرّخ‌نامه، تخمه‌شماریِ زرتشت، چیمِ کستی، چیمِ دَرون و آفرین پیغامبر زرتشت) به پارسی، «پارس یا ایران؟» (Persien oder Iran? Die Deutschen entdecken das Land Zarathustras) و «آتشِ زرتشت» (Zarathustras Feuer: Eine Kulturgeschichte des Zoroastrismus) به آلمانی نام برد.
***
بهای «پنج رساله» ۵۰ یورو است و هزینه‌ی پست آن پنج یورو (آلمان)، ۱۰ یورو (اروپا) و ۱۷ یورو (دیگر جاهای جهان) است.
برای سفارشِ این نبیگ می‌توان بهای آن را به همراهِ هزینه‌ی پست به شماره‌ی زیر واریز کرد:
Bijan Gheiby
IBAN: DE06100100100426113102
BIC: PBNKDEFF
و سپس نشانیِ خویش را برای دریافتِ «پنج رساله» به رایانشانیِ زیر فرستاد:
bijan.gheiby@gmx.de
بخشهایی از «پنج رساله» را از «اینجا» ببینید.
آگاهی: برای پیوند با ما می‌توانید به رایانشانی azdaa@parsianjoman.org نامه بفرستید. همچنین برای آگاهی از به‌روزرسانیهای تارنما می‌توانید هموندِ رویدادنامه پارسی‌انجمن شوید و نیز می‌توانید به تاربرگِ ما در فیس‌بوک یا تلگرام یا اینستاگرام بپیوندید.
جستارهای وابسته
«دیباچه‌ای بر فلسفه‌ی تاریخِ ایران» چاپ شد «دیباچه‌ای بر فلسفه‌ی تاریخِ ایران» نوشته‌ی زنده‌یاد ارسلان پوریا ـ فیلسوف، نمایشنامه‌نویس و سراینده‌ی ایرانی ـ به کوششِ بزرگمهر لقمان برای نخستین‌بار چاپ شد.
پوریا در این نبیگ شیوه‌ی نگرشِ فلسفی به تاریخِ ایران را برنهاده و تاریخ را از پایگاهِ یک «گزارشِ رویداد» به پایگاهِ یک «دانشِ سنجشگرانه» برکشیده […]
نامه‌ای سرگشاده به فرهنگستان زبان و ادب فارسی محمدرضا خسروی: فرهنگستان زبان فارسی که می‌باید پاسدار بیدار مرزهای زبان پارسی باشد راست به سربازی می‌ماند که در سنگرش خفته باشد.
با نگاه به نامه فرهنگستان می‌گویم و از گفته برون می‌آیم که از فرهنگستان پیداست که نویسندگان و کارداران آن یکسره با درد جانکاه زبان بیگانه‌اند، آنان که می‌باید به درمان این درد می‌پرداختند، نمک‌پاش دل ریش آن […]
هشدار دکتر شفیعی کدکنی درباره‌ی برنامه‌های زبانی دشمنان زبانِ فارسی در همه کرۀ زمین با رباعیاتِ خیام و مثنویِ جلال‌الدین و شاهنامه و سعدی و حافظ و نظامی و ... شناخته می‌شود. شکسپیر با آن نمی‌تواند کشتی بگیرد. پوشکین با آن نمی‌تواند کشتی بگیرد. اما با آن لهجه‌ی محلی که تشویقت می‌کنند، بعد از مدتی نوۀ تو، نبیرۀ تو، می‌گوید شکسپیر می‌خوانم، لرمنتف می‌خوانم، پوشکین می‌خوانم. من روس می‌شوم، […]
برخورد آلمان‌ها با فرهنگ ایران در تابستان سال ۲۰۱۲ در آلمان کتابی از «بیژن غیبی» منتشر شد در ۷۵۰ صفحه با ۲۸ تصویر و سه نقشه درباره‌ی برخورد آلمان‌ها با فرهنگ ایران. این کتاب ۱۳ فصلی به «گزارش سیاحان، دیپلمات‌ها و کاشفان»، «زبانشناسی»، «تاریخ»، «فلسفه و تاریخ فرهنگ»، «دین زرتشت»، «شعر»، «زبان و ادبیات فارسی»، «اسطوره‌ها، افسانه‌ها، موسیقی»، «باستانشناسی و تاریخ هنر»، […]
بارگیریِ «فرمانهایِ شاهنشاهیِ هخامنشی» شارپ پارسی‌انجمن: «فرمانهایِ شاهنشاهیِ هخامنشی» گنجینه‌ای گرانسنگ از واژه‌هایِ زبانِ آریایی یا پارسیِ باستان است؛ زبانی که پارسیِ امروز دنباله‌یِ آن به شمار می‌آید.
ایده‌ی ایران پارسی‌انجمن: زنده‌یاد پرفسور شاپور شهبازی در این جستار نشان می‌دهد که «ایده‌ی ایران» ـ چونان یک کیانِ ملی یا کشوری با یک هویتِ زبانی، سیاسی و قومی ـ به روزگارِ اوستایی بازمی‌گردد و ایده‌ی ایران از آن روزگارِ بسیار کهن تا به امروز زنده و استوار بوده است؛ هم‌بدانگه که چنین هویتِ ملی‌ای را یونانیان و رومیان بسیار دیرتر شناختند و بدان دست […]
دیدگاهی بنویسید.