پارسیانجمن: «جایگاهِ گویشِ هراتی در میانِ گویشهای گروهِ زبانیِ فارسیِ دری» نوشتهی یو. آ. یوآنّسیان است که حسین مصطفوی گرو آن را به فارسی گردانده است.
در این جستار، نویسنده با بررسیِ گویشِ شهرِ هرات و روستاهای پیرامونش، در آغاز ویژگیِ گویشِ هراتی را در سنجش با گویشِ کابلی برنموده، و همزمان، نشانههای نزدیککنندهی گویشِ هراتی را به گویشِ تهرانی نشان داده است، و در پایان، برپایهی ویژگیهای آواشناسی و صرفی، بدین برآیند رسیده که گویشِ هراتی جداسان از گویشِ کابلی و نزدیک به گویشِ تهرانی است.
«جایگاهِ گویشِ هراتی در میانِ گویشهای گروهِ زبانیِ فارسیِ دری» را از «اینجا» بارگیرید.
آگاهی: برای پیوند با ما میتوانید به رایانشانی azdaa@parsianjoman.org نامه بفرستید. همچنین برای آگاهی از بهروزرسانیهای تارنما میتوانید هموندِ رویدادنامه پارسیانجمن شوید و نیز میتوانید به تاربرگِ ما در فیسبوک یا تلگرام یا اینستاگرام بپیوندید.
بسمه تعالی
عنوان :
ضرورت تاسیس کنفدراسیون ایران بزرگ
نگارنده :
حسین رضا تاجیک
اندیشه تاسیس کنفدراسیون ایران نخستین مرتبه توسط ظاهر شاه پادشاه افغانستان طرح شد که متاسفانه از جانب ایران استقبالی نشد . برای مرتبه دوم این اندیشه توسط ژنرال ایوب خان رئیسجمهور پاکستان تحت عنوان کنفدراسیون ایران- افغانستان- پاکستان مطرح شد. که متاسفانه باز هم از سوی ایران استقبالی نشد .
در اینجا بهتر است توضیحی راجع به کنفدراسیون بدهیم بنا به نوشته ویکی پدیا : ” کشورگان یا کنفدراسیون اتحادیهای مرکب از چند ایالت خودمختار یا کشور است که با حفظ حاکمیت خود برای نیل به اهداف مشترک، امور سیاست خارجی و دفاعی را در یکی از ایالتها یا کشورها متمرکز میکنند . کنفدراسیون بر خلاف فدراسیون دارای یک قدرت مرکزی نیست که بر شهروندان همه دولت های متحد فرمانروا باشد، دولت های عضو، در سیاست داخلی و خارجی خود آزادند. ایالات متحد آمریکا پیش از آن که به صورت فدراسیون درآید از ۱۷۷۸ تا ۱۷۸۷ کنفدراسیون بود، آلمان از ۱۸۱۵ تا ۱۸۶۶ و هلند از ۱۵۸۰ تا ۱۷۹۵ به صورت کنفدراسیون بودند. کشورهای عضو کنفدراسیون در روابط بینالمللی به صورت کشورهای جداگانه و با سیاست خود حرکت میکنند اما جنگ را میان خود ناروا میدانند و آن را جایز نمیشمارند “.
به هر حال در شرایط فعلی که تمام دشمنان ایران همداستان شدند که ایران و ایرانی را تحقیر کنند و شخصیت وی را خرد و غرور وی را جریحه دار کنند . تاسیس کنفدراسیون ایران با حضور هفت کشور هم فرهنگ و هم دین و هم تاریخ یعنی : ایران و پاکستان و افغانستان و تاجیکستان و جمهوری آذربایجان و عراق و بحرین . می تواند پاسخ محکمی به آنان باشد . ( البته همانطور که آوردیم کشورها در کنفدراسیون آزادند که سیاست های داخلی و خارجی خاص خودشان را داشته باشند فقط در اجرای سیاست های بسیار کلی خارجی و دفاعی همنوا هستند ، بنابراین هیچ کدام از کشورهای حاضر در کنفدراسیون در خصوص آزادی عمل طبق اقلیم خاص خود نباید هراس داشته باشد ) . به هر روی اگر کنفدراسیون ایران بزرگ با حضور این هفت کشور تاسیس شود . علاوه بر اینکه برای همه کشورهای حاضر منفعت مادی و معنوی خواهد داشت . دشمنان گذشته ایران که آن را تکه تکه و پاره پاره کردند و نیز دشمنان فعلی ایران ، اعم از داخلی و خارجی ، که در سر رویای این دارند که ایران عزیز را حتی از همینی که هست هم کوچکتر کنند ، جواب دندان شکن خواهند گرفت . و البته با تشکیل کنفدراسیون ایران بزرگ . تحریم های ظالمانه آمریکا قطعا کم اثر خواهد شد و ان شا الله این آمریکا خواهد بود که تحقیر می شود نه ملت کهن و ریشه دار ایران . ان شا الله .