![](https://parsianjoman.org/wp-content/uploads/2020/01/The-Persian-Litrature-in-Fararoud.jpg)
بارگیریِ «زبان و ادبِ فارسی در فرارود»
پارسیانجمن: «زبان و ادبِ فارسی در فرارود» نوشتهی دانشمندِ درگذشتهی تاجیکستانی، زندهیاد رحیم مسلمانیان قبادیانی، است.
پارسیانجمن: «زبان و ادبِ فارسی در فرارود» نوشتهی دانشمندِ درگذشتهی تاجیکستانی، زندهیاد رحیم مسلمانیان قبادیانی، است.
پارسیانجمن: آذربایجان همیشه سرِ ایران و ایران تنِ آذربایجان بوده است. از آن جا که نه سر بی تن و نه تن بی سر تواند زیست، ایران همیشه آذربایجان و آذربایجان همیشه ایران بوده است.
جدای این، از نگاهِ زبان، بر پایهی گواههای استوار و روشنِ تاریخی و زبانشناختی، زبانِ ترکی در آذربایجانی زبانی تازه است و، پیش از آن، آذربایجانیان به گویشِ پهلویِ آذری سخن میگفتند.
پارسیانجمن: دانشمندان و فرهنگنویسانِ گذشته، فرهنگِ جهانگیری را از بهترین و بَوَندهترین(جامعترین) فرهنگهای پارسی دانستهاند که برپایهی ۵۳ فرهنگِ پیش از خود نوشته شده است.
نویسندهی فرهنگ، اینجوی شیرازی، چونان یک زبانشناس، دگرگونیِ واجها و واژهها را گزارش میکند و نوشتههای همهی گویندگان و نویسندگانی را که در پهنهی پهناورِ زبانِ پارسیِ آن روزگار نامور بودهاند به چشمِ یک زبانِ یگانه مینگرد …
پارسیانجمن: «تاریخِ ادبیاتِ ایران پیش از اسلام» نوشتهی استادِ جانباختهی دانشگاهِ تهران، دکتر احمد تفضلی، است. این نبیگ فهرستی از سدها نبیگی است که از ایرانِ باستان به امروز رسیده، به همراهِ چکیدهای از درونهی آنها. این نبیگ و دیگر مانندانِ آن به تنهایی پاسخیاند به کمخوانانِ پرگو و دژآگاهانی که گویند ایرانیان باستان نوشتهای نداشتهاند!
پارسیانجمن: «تاتی و هرزنی: دو لهجه از زبانِ باستانیِ آذربایجان» نوشتهی زندهیاد عبدالعلی کارنگ تبریزی است. بر پایهی گواههای استوار و روشنِ تاریخی و زبانشناختی، زبانی که تاتیان بدان سخن میگویند تا چهارسد سالِ پیش (تا زمانِ صفویان) زبانِ همهی آذربایجانیان بود که گسترهاش تا به قزوین نیز میرسید، لیک با ترکتازیِ زبانِ ترکی زبانِ تاتی اندکاندک از میان برفت و تنها باشندگانِ چند آبادی این زبان را نگه بداشتند و تا به امروز رساندند.
پارسیانجمن: «Persian Verbs, morphology and conjugations» نوشتهی دکتر محسن حافظیان است.
حافظیان در این نبیگ(کتاب)، با فهرستی از ۵۸۶ کارواژه(فعل) و ۸۵ نمایه (از کارواژههای ساده و پیشوندی و آمیخته(ترکیبی))، کوشیده است تا فهرستی از کارواژههای پارسی را فراهم و ساختارِ آنها را بررسی کند و بشناساند. این نبیگ برای همهی دانشآموزان و دانشجویان زبانِ پارسی سودمند و کارگشا است.
پارسیانجمن: سنسکریت و اوستایی از کهنترین زبانهای آریاییان هستند که فرهنگ و دینِ آریایی بدین دو زبان نوشته شده است و از این رو، اوستایی و سنسکریت نزدِ آریاییان جایگاهی بس ارجمند دارند.
جدای این، شناختِ ژرف از زبانِ پارسی بی شناختِ سنسکریت که خواهرِ زبانِ پارسه (پارسیِ باستان) است دشوار بُوَد.
پارسیانجمن: فرهنگِ دهخدا یکی از ارزشمندترین فرهنگهای زبانِ پارسی است که چمِ(معنیِ) واژههای پارسی و انیرانی و نیز گزارشی از آن واژهها به همراهِ گواههایی از نوشتههای گذشتگان و شیوهی خوانشِ هر واژه را به دست میدهد. این فرهنگ، افزون بر واژهها به دستورِ زبانِ پارسی، کسنامها، جاینامها و … نیز میپردازد.
پارسیانجمن: تاتیان و تالشیان دو تیرهی ایرانیاند که بیشتر در کنارههای دریای کاسپین و آذربایجان میزیند. بر پایهی گواههای استوار و روشنِ تاریخی و زبانشناختی، زبانی که تاتیان بدان سخن میگویند تا چهارسد سالِ پیش (تا زمانِ صفویان) زبانِ همهی آذربایجانیان بود که گسترهاش تا به قزوین نیز میرسید، لیک با ترکتازیِ زبانِ ترکی زبانِ تاتی اندکاندک از میان برفت و تنها باشندگانِ چند آبادی این زبان را نگه بداشتند و تا به امروز رساندند …
پارسیانجمن: فرهنگِ حسابی فرهنگِ واژگانِ انگلیسی به پارسیِ سره است که زندهیاد حسابی برپایهی فرهنگِ پارسی ـ انگلیسیِ ف. استینگاس فراهم آورده است. این فرهنگ که پس از مرگِ حسابی چاپخش شده گویای توانایی شگرفِ زبانِ پارسی و واژههایی سرهی فراوانی است که به همتاییِ هر واژهی انگلیسی دارد.