پارسیانجمن: آن چه استاد معین در دههی ۳۰ انجامید و به پایان رساند، این پنج نبیگِ(کتابِ) دستور است: ۱. «قاعدههای جمع در زبانِ فارسی» (۱۳۳۱)؛ ۲. «اسمِ مصدر، حاصلِ مصدر» (۱۳۳۲)؛ ۳. «اضافه، بخشِ نخست» (۱۳۳۲)؛ ۴. «اضافه، بخشِ دوم» (۱۳۳۰)؛ ۵. «مفرد و جمع، معرفه و نکره» (۱۳۳۷).
پارسیانجمن: استاد محمدِ معین بر آن بود که یادداشتهای دستوریِ خویش را گرد آورد و آن را در برنامهای سامامند به نامِ «طرحِ دستورِ زبانِ فارسی» یکبهیک چاپ کند تا در انجام دستورِ فراگیرِ زبانِ پارسی را، چنان که خود بدان رسیده بود، بنویسد که زندگیِ کوتاهش این زمان را بدو نداد.
«زبانِ پارسیگ (پهلوی): دستورِ زبان، واژهسازی و واجشناسی» نوشتهی رَهامِ اشه و گردانشِ مریمِ تاجبخش و بزرگمهرِ لقمان، به پارسیِ سره، به چاپِ سوم رسید.
شهربراز: در این جستار به واژهشناسی سندل و صندل و صندلی میپردازم و میبینیم که هر سه واژه پارسیاند.
پارسیانجمن: بردسیر در نیمروزِ(جنوبِ) کرمان جای دارد و همسایه با شهرستانهای رفسنجان، سیرجان، بافت و جیرفت است. گویا بنیادِ این شهر را اردشیرِ بابکان نهاده و در زمانِ ساسانیان «وِهاردشیر» نام داشته است. از این شهر بزرگانی چند چونان میرزا آقاخانِ کرمانی برآمدهاند.
آن چه در این «واژهنامهی گویشِ بردسیر» فراهم شده واژههایی است که دههها پیش در بردسیر کاربرد داشته، ولی امروزه کموبیش بیشترِآنها فراموش شدهاند.