عباس سلیمی آنگیل: در نوروز امسال زمان دست داد تا چند روزی کنار خانواده باشم. در چنین روزهایی، چنان‌که افتد و دانی، بازی با ورق (حکم و چاربرگ و …) یکی از سرگرمی‌های خانواده‌های ایرانی است. بهار بود و هوا دل‌پذیر، ما هم نشستیم و چند دستی بازی کردیم. در یکی از دست‌های نفس‌گیر، خواهرزاده‌ی نوجوانم با شادی گفت: «پنج را سر کن. پنج دل را سر کن… .»
پارسی‌انجمن: دبیره چهره‌ی نوشتاری زبان است و اگر هر کس بر آن باشد که در این زمینه ساز خود را بزند آشفتگی به کارِ زبان راه خواهد یافت.
در این راستا، پارسی‌انجمن هر چند بر «دستورِ خطِ فارسی»ِ فرهنگستان خرده‌هایی دارد، لیک برایِ پیشگیری از آشفتگی در پهنه‌ی نوشتاری هم از این شیوه‌ی فرهنگستان پیروی می‌کند و هم پیروی از آن را به هر آن کس که به پارسی می‌نویسد، سفارش می‌کند.
جواد رنجبر درخشی‌لر: مبنای عقلی و تاریخی و سیاسی برای تاسیس فرهنگستان زبان ترکی وجود ندارد. آنچه درباره وظایف این نهاد گفته می‌شود همه بی‌اعتبار و از سرنادانی یا غرض‌ورزی است.
پارسی‌انجمن: «گویاییِ ارستو» (چاپِ سوم، ویرایشِ دوم) و «زبانِ پارسیگ» (چاپِ پنجم، ویرایشِ نخست) چاپخش شده و اینک در دسترسِ استادان، پژوهندگان، دانشجویان و دوستدارانِ گویایی و فرزانگی و فرهنگ و زبانهای ایرانی است.
پارسی‌انجمن: شاهنامه‌خوانی با کوشش در بازسازیِ گویشِ زمانِ فردوسی، فراگوییِ پارسیِ به شیوه‌ی ۱۱ سده‌ی پیش، را با خوانشِ «الکس فورمَن»، زبانشناسِ روسی-آمریکایی، در این جای ببینید و بشنوید.
پارسی‌انجمن: «نزهه‌المجالس»ِ جمال‌الدین خلیل شروانی دربردارنده‌ی بیش از چهار هزار چارینه (رباعی) از سیسد چامه‌سرای (شاعر) ایرانی به زبانِ پارسی است که در میانِ سده‌های پنجم تا هفتم اسلامی سروده شده‌اند. این چارینه‌ها گواهی استوارند بر این که زبان ترکی در این بوم پیشینه‌ی چندانی ندارد.
پارسی‌انجمن: «فرهنگ ساختاری واژگان پارسی» را که فرهنگِ الفبایی ریشه‌ها و وندهای زبانِ پارسی است، دستور ضیاءالدین هاجری در دو پوشینه فراهم و پارسی‌انجمن اینک برای سومین بار آن را بازچاپ کرده است.
پارسی‌انجمن: «جاده‌ی ابریشم» را زنده‌یاد علیِ مظاهری در ۱۹۸۳ به زبانِ فرانسه چاپ کرد که چندی پس از آن ملک‌ناصرِ نوبان آن را به پارسی برگرداند. مظاهری در پژوهشهای تاریخی‌اش، نگاهی باریک‌بینانه به زبان داشت و واژه‌های کهنِ پارسی را برمی‌کشید و به جست‌‌وجوی کارواژه‌هایی در نوشته‌های کهنِ پارسی می‌پرداخت که در پارسیِ امروزی کاربردی ندارند. او واژه‌سازیهای فرهنگستان را نمی‌پسندید و کوششِ او، بیشتر، در زنده کردن واژه‌های بازیافته از نوشته‌های کهن بود.
دکتر علیقلی محمودی بختیاری: این «لطف طبع و شعر دلکش» که در سخن گفتن «دری» و تنها در سخن گفتن «دری» وجود دارد … این بلبلانی که در «موسم گل، خاموشند»، این «زبان خاموش» کدام زبان است که «دهان پر از عربی» مجال به روشنی و جنبش و گویایی آن نمی‌دهد و عرصه را بر آن تنگ کرده است؟ مگر نه این است که «دهان پر از عربی»، دهان «محتسب» و «مدعی» و «حاکم» است و ابزار کار «خودفروشان» و «قلاّبان» … است.
عباس سلیمی آنگیل: تا جایی که نگارنده مطالعات کردشناسی را پی گرفته است، این پژوهش یکی از دقیق‌ترین و روشمندترین پژوهش‌هایی است که درباره‌ی خاستگاه کردها و فرایند شکل‌گیری قوم کرد انجام گرفته است.