بارگیریِ «وندها و گهواژههای فارسی» استاد حسابی
پارسیانجمن: استاد محمود حسابی در «وندها و گهواژههای فارسی» به پیشوندها، پسوندها، گهواژههای فارسی، واژههای دستورِ زبانِ فارسی و ریشههای گهواژههای فارسی و همتاهای انگلیسیِ آنها پرداخته است.
پارسیانجمن: استاد محمود حسابی در «وندها و گهواژههای فارسی» به پیشوندها، پسوندها، گهواژههای فارسی، واژههای دستورِ زبانِ فارسی و ریشههای گهواژههای فارسی و همتاهای انگلیسیِ آنها پرداخته است.
پارسیانجمن: صادق هدایت نه تنها پایهگذارِ داستاننویسیِ نوینِ در زبانِ پارسی بود که پارسیگدانی (پهلویدانی) برجسته نیز به شمار میرفت که نبیگهایی چند از پارسیگ به پارسی گزارده بود. وی که جانی ایرانی و دانشی فراخ داشت در پاسخِ سید حسن تقیزاده که سخن از برتریِ به کارگیریِ واژههای عربی در پارسی رانده بود چنین گفته است…
پارسیانجمن: نبیگِ «دستورِ زبانِ فارسی» که به «دستورِ پنج استاد» نامدار شده است نخستینبار به سالِ ۱۳۲۷ نوشته شد. در آن سالها، پوشینهی نخستِ این نبیگ را در سالهای نخست و دومِ دبیرستان و پوشینهی دوم آن را در سالهای سوم و چهارمِ دبیرستان میخواندند.
پاسخ عباس سلیمی آنگیل به تازش بیسابقه به زبان فارسی و هویت ملی ایرانیان در مجلس شورای اسلامی
«زبانِ پارسی» نهمین زبانِ پرکاربردِ اینترنت شد و در جایگاهی بالاتر از زبانهای چینی، ترکی و عربی ایستاد. همچنین هماکنون، پارسی، پس از ژاپنی، پرکاربردترین زبانِ آسیا در جهانِ اینترنت است.
پارسیانجمن: زندهیاد محمدعلی لوایی در «آرایش و پیرایشِ زبان» نخست به واژهی فرهنگستان، چراییِ پیدایشِ فرهنگستان، واژههای بیگانه، واژههای اسلامی، زبانِ سعدی و حافظ، عربیهای تازه درآمده، دفترچهی واژههای نو پرداخته و سپس سخنی چند دربارهی آرایش و پیرایشِ زبان به میان کشیده است. او از نویسندگانی خرده گرفته است که سرهنویسی را تنها جایگزینی واژههای پارسی به جای واژههای بیگانه میدانند و در این میان نمونههایی نیز آورده است تا آسیبهای چنین شیوهای را نشان دهد.
دکتر چنگیز پهلوان: چرا ما باید هنوز از زبان فارسی بهعنوان زبان ملی همهی ایرانیان به دفاع برخیزیم؟ آیا فقط یک احساس عاطفی فارسیزبانان را به این کار وامیدارد یا ضرورتهای فرهنگی، سیاسی و اقتصادی نیز در این مرحله از تاریخ ایران بر لزوم چنین دفاعی تأکید دارند؟
پارسیانجمن: گواهیها و پژوهشهای دانشمندان به استواری نشان میدهد که پیش از ترکی، گویشِ پهلویِ آذری تا سالهای انجامینِ سدهی دهم و نیز تا نیمهی سدهی یازدهمِ مَهی در همهی آذربایجان روایی داشته است. از این گویشِ ایرانی ـ که شوربختانه با ترکتازی ترکان به آذربایجان جایش را ترکی گرفت ـ نمونههایی درخور برجای مانده که بزرگترین نمونهی بازمانده از این گویشِ آذری، «رسالهی روحی انارجانی» است که میانِ سالهای ۹۸۵ تا ۹۹۴ مَهی پرداخته شده است.
رهامِ اشه، گردانشِ مزدا (مریمِ) تاجبخش و بزرگمهرِ لقمان: واژهی پارسیگِ ērān (ایران) به چمِ «آریاییان» است، و ērānšahr (ایرانشهر) نامِ شاهنشاهیِ ایران بود به روزگارِ ساسانیان.
در پی سخنان وزیر آموزش و پرورش، ولی ملکی، نمایندهی مشکینشهر، که گویا نه تنها از تاریخ و فرهنگ ایران و نقش زبان فارسی در این سرزمین ناآگاه است که حتی از قانون اساسی نظامی که در مجلسش نشسته نیز آگاهی ندارد، گفته است: «زبانی که بیشتر دراز شود و به فرهنگ عمومی و زبان مادری ما توهین کند یا در جهت محدودیت آن برآید ما آن زبان را قطع میکنیم». این کسان با این درجه از دشمنی با زبان ملی چگونه بر صندلی نمایندگی از ملت ایران تکیه زدهاند؟!