نگرِ میرزا فتحعلی آخوندزاده دربارۀ پارسی سره
پارسیانجمن: میرزا فتحعلی آخوندزاده (بنیادگذارِ اندیشهی سنجشگرانه[=انتقادی] و پدر نمایشنامهنویسی و ایرانگراییِ نوین) در نامهای به شاهزاده میرزا جلالالدوله، نویسندۀ نامۀ خسروان که تاریخ ایران باستان را به پارسی سره نوشته بود، چنین نگاشته است …
نگرشی بر زبانهای اروپایی
دکتر ضیاالدین هاجری: آنچه امروزه از فرنگ میآید «واژهی فرنگی» است نه «واژهی آریایی»؛ و واژهی «فرنگی» آلودهکنندهی زبان فارسی است و باید پیشازآنکه بیش از این زهر خود را بریزد و زبان شیرین و شیوای پارسی را رنجور و بیمار وزمین گیر کند، بیدرنگ در پی پادزهر و داروی درمان و پیشگیری از این ویرانسازی باشیم و همگی مردم ایرانزمین دست به دست هم دهیم و بهپا خیزیم.
آیا پارسیگ (پهلوی) زبانی مرده است؟
شهربراز: اگر نوشتههای پارسیگ[=پهلوی] را با واتهای[=حرفهای] پارسی امروزی ترانویسی کنیم، خواهیم دید که چه اندازه افسانهی «مُرده بودن» این زبان بیپایه است. … یکی از پیامدهای پذیرفتن زنده بودن زبان پارسیگ، روی آوردن بیشتر مردم امروز به برماندهای ادبی این زبان و آشنا شدن با آن است. پیامد دیگر، باز شدن گنجینهی این بخش از زبان برای کاربرد در واژهسازی در زمینههای دانشی و فنی است.