Дар ин гуфтугӯи Ҳишмат Раисӣ бо Горники Осотуриён, ӯ ба падидаи қавмгароӣ дар Эрон ва мавзӯъи забони модарӣ мепардозад ва дар оғоз равшан мекунад, ки бисёре аз дидгоҳҳои каже, ки дар бораи Эрон ҳаст ба иллати суъитафоҳум дар истилоҳоте монанди ақаллият/ аксарият, қавм ва … аст.
Порсӣ Анҷуман: Нибеги бисёр пижӯҳишии «Виҳрууд ва Аранг» дар бораи гетишиносии торихии сарзаминҳои Фарорӯд ва нишондиҳандаи бармондҳои дерпой ва густурдаи шаҳройин (тамаддун)-и Эрон дар он марзубум аст, ки пижӯҳишгари олмонӣ, Жузеф Моркворт, додаҳое меҳанд (муҳим) дар бораи рӯзгорони он ҷойро аз бунхонҳо (манобеъ ва маъохез) дар забонҳои гуногун дастчин ва дар ин нибеги пижӯҳишӣ овардааст.
Порсӣ Анҷуман: Устоди зиндаёд Иброҳими Пурдовуд дар ҷусторе «Отарпоткон ва Чичест ва Савалон (Сабалон) ва Сеҳанд» аз даричаи забоншиносӣ ва торих ба ин чаҳор ҷойгоҳи Эроншаҳр пардохтааст.
Куруши Ҷаннатӣ: поксозӣ ва полоиши забон дорои далоили бисёри забонӣ ва бурунзабонист. Барои намуна ҳангоме, ки ба ҷойи «ҷазр» ва «мад» мегӯем: «фурӯкишанд» ва «фарокишанд», омӯзиши ин пармонаҳо(мафоҳим)-ро содатар кардаем, зеро сохтмони ин ду вожаи форсӣ ба гунаест, ки маъноро беҳтар ва дақиқтар мерасонад ва донишомӯзро аз ҳифз кардани тӯтивори вожаҳои «ҷазр» ва «мад» мераҳонад.
Порсӣ Анҷуман: Замони Сафавиён рӯзгори нишеби андеша, фарҳанги эронӣ ва забони порсӣ буд ва дар замони онон буд, ки бахше аз эрониёни порсизабон, монанди Озарбойҷонён, туркзабон шуданд, чи Сафавиён ҳам худ туркзабон буданд ва ҳам қизилбошон, ки пояи сарриштадоришон бар онон устувор буд.