هشدار شش سال پیش دکتر جواد طباطبایی: ترکستان‌سازی با استانداردسازی زبانی که چنین نیست

2 دیدگاه فرستاده شده است.

1. با درود. از دیدگاه من نه اردوغان و نه هر کس دیگری نمی تواند پیوندهای بُنیادین و اُستوار میان ایرانیان درون مرزهای کنونی و ایرانیان جدا نگهداشته شده از مام میهن را سُست یا نابود کند. مردم ترکیه گرفتار یک دستبرد کیستی و زبانی شده اند و همین کار را علیف با پُشتیبانی اردوغان و کارگردانی روسیه و انگلستان پیش می برد.با این همه، نباید کم کاری فرهنگی دانشگاهیان و فرهیختگان ایران از یک سو، و سُستی و بی برنامگی رسانه های کشور را نادیده بینگاریم. به تازگی، زبان دروغ در جامه دانش و پژوهش گل کرده است و دانشمندنمایی از ترکیه زبان گشوده که بر پایه پژوهش ژنتیکی، بیشتر مردم ترکیه نه ترک، رومی تباران روم خاوری (بیزانس) هستند. روم خاوری سال ها دشمن ایران و ایرانیان بود و این گفته فریفتن مردم ایران و بویژه مردم ترکیه برای دشمن دیرینه نشان دادن مردم این دو کشور ایرانشهری است. ایرانشهری؟ آری. نگاهی به نَخشَگ (نقشه) کشور ترکیه به روشنی نشان می دهد که شهرهای پارسی نام از مرز ایران تا ایستانبول پراکنده هستند: وان (پیروزی)، اَرپگیر (عرب کُش، یادآور گورگیر که به بهرام پادشاه ساسانی گفته می شد)، هوراسان (خاور)، اَفشین، ایزمیر (هیزم ساز) و ایستانبول (که معرّب ایستانپول یا ایستانپوهل است و نامی همانند بابل و زابل و کابل و دژپوهل با نام امروزی دزقول است)، و و و. چهره ها و فرهنگ و نشانگان اَیادگاریگ (آثار تاریخی) نیز در کنار آهنگ ها درستی این سخن را نشان می دهند که بیشتر مردم ترکیه نه از نژاد زرد تورک تباران مغولی هستند که به ایران و مردم ترکیه تاختند و نه از اعراب هستند که خود را زیر پیراهن عثمان و فرهنگ و اَیادگار عثمانی و عربی گرفتار کنند و نه از روم خاوری هستند، اگرچه برخی می توانند از تبار اعراب و مغولان و یا رومیان و یونانیان هم باشند. به تازگی، در هماهنگی یا تاخت و تاز پَدیرَگ (علیه) زبان پارسی از سوی انگلستان و شکوفایی دانشمندنمایی که در بالا گفته شد، رخداد دیگری هم روی داد و آن شناساندن شهر اَیادگاریگ دارا بسان یک شهر رومی در ترکیه بود که باید دید آیا به راستی نام آن جا دارا بوده یا این که شهر به راستی رومی بوده است یا نه؟ این بر دوش پژوهشگران ایرانی و ترکیه ای است که از فریبکاری جَهیشنیگ (احتمالی)دشمنان پرده بردارند. بیرون از این همه چیم، گستردگی واژگان پارسی پهلوی در آذربایجان ایران، جمهوری آذربایجان، و ترکیه است. باید گفت که دانشمندان زبان پارسی پهلوی ایرانشهر بسیار کم کاری کرده اند و جام جم نیز بسیار بسیار کوتاهی کرده است. واژگان کلیلیگ (کلیدی) مانند غولاگ (گوش، از بن غول-، غولیدن: شنیدن)، گوز (چشم، گوز به دیس گردویی یا یکسر گشاد و یک سر تنگ چشم می پردازد)، آیاگ (پا، از بن آی-، آمدن) و دوداگ (لَب، از بن دود- و دودیدن: بخار کردن، دود کردن)همه پارسی پهلوی هستند و این ها نام های اندام های بدن یک یک مردم در این سرزمین های آریایی تبار هستند و نه نام ابزار و یا هر چیز دیگری از بیرون از مرزها به سرزمینی راه بیابند. نام هایی چون فادیگ (پادیگ از بن پادَن، ارزشمند، آنچه ارزش نگهداری و نگهبانی را دارد) و گولتَن و باشاگ (باشنده، هستومند) و … نیز پارسی پهلوی هستند. از این رو، بخش فرهنگی کشور بهتر است کوشاتر باشد و با نشان دادن راستی ها از فریبکاری ها اَبازداری نماید.

   پاسخ

2. با درودی دوباره، در بررسی بیشتر نام اندام های بدن به این دستاوردها رسیدم که واژه اَل که در آذربایجان به دست (اندامی از بدن) و دست (گرده ای از خوراکی) گفته می شود، نیز واژه پارسی پهلوی است. برای درستی این سخن واژه اَلَگ (سرند) را به یاد بیاوریم که ابزاری برای گرفتن، ابزاری برای به دست آوردن است. همچنین، اَل در نام شهر اَلیگودَرز هم دیده می شود که همان اَل ی گودرز است و دست گودرز. بر این پایه خواهیم داشت:
   (اَل-): گرفتن، به دست آوردن
   اَلدار: گرفتنی، به دست آوردنی، قابل گرفتن، قابل به دست آوردن
   اَلین: گرفتنی، به دست آوردنی، قابل گرفتن، قابل به دست آوردن
   اَلاگ: گیرنده، به دست آورنده، کاسب، اخذ کننده
   اَلان: گیرنده، به دست آورنده، کاسب، اخذ کننده
   اَلیشن: گرفتن، به دست آوردن، کسب، اخذ
   اَلیشنیگ:گیرنده، به دست آورنده؛ قابل گرفتن، قابل به دست آوردن؛ بسته به گرفتن و به دست آوردن، اکتسابی، بسته به کسب
   اَلیشنیه: گرفتن، به دست آوردن، اخذ، کسب
   اَلیشنیها: با گرفتن، با به دست آوردن
   اَلَگ: اَلَک، سرند،ابزاری برای گرفتن، ابزاری برای به دست آوردن
   اَلینَگ:ابزاری برای گرفتن، ابزاری برای به دست آوردن
   پَدیش اَل:ابزاری برای گرفتن، ابزاری برای به دست آوردن
   با نگرش به این که اَل یک نام هم هست، بن گذشته ال-، می تواند اَلیتَن یا اَلیدَن باشد، پس بر این پایه خواهیم داشت:
   اَلیتَن (اَل-): گرفتن، به دست آوردن
   اَلیتار: گیرنده، به دست آورنده، کاسب
   اَلیت: گرفته شده، ماخوذ، به دست آورده شده، مکسوب
   اَلیتَگ: گرفته شده، ماخوذ، به دست آورده شده، مکسوب
   همچنین در زبان مردم آذربایجان به سر، باش گفته می شود که با نگرش به این که سر بخشی بسیار ارزنده و جایگاه مغز و چشم ها و گوش و دهان و بینی است که آسیب دیدگی آن بیشتر با جان باختن و بود و نبود آسیب دیده در پیوند می باشد، نام این بخش از بن باش- گرفته شده است و نام باشاگ (باشنده) هم از همین بن ریشه می گیرد و نامی آشکارا پارسی پهلوی است که در ترکیه امروز نیز کاربری دارد.
   اَلیتار

   پاسخ