پارسی‌انجمن: سنسکریت و اوستایی از کهن‌ترین زبانهای آریاییان هستند که فرهنگ و دینِ آریایی بدین دو زبان نوشته شده است و از این رو، اوستایی و سنسکریت نزدِ آریاییان جایگاهی بس ارجمند دارند.
جدای این، شناختِ ژرف از زبانِ پارسی بی شناختِ سنسکریت که خواهرِ زبانِ پارسه (پارسیِ باستان) است دشوار بُوَد.

پارسی‌انجمن: عزیز حکیمی، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی هراتی، در این جُستار به نادرستیهای دستورزبانی، نوشتاری و گفتاریِ زبانِ پارسی در افغانستان می‌پردازد و چرایی این نادرستیها را واکاوی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این نادرست‌نویسی در افغانستانِ امروز هنجار گردیده است.

پارسی‌انجمن: برنامه‌ی «واپسین مردانِ تات» به بررسیِ زبانِ تاتی و مردم‌شناسیِ این زبان و نیز گفت‌وگویی با یکی از واپسین گویشورانِ این زبان در روستای گلین قیه‌ی آذربایجان می‌پردازد.

پارسی‌انجمن: گرایشِ زبانِ پارسی بهره از کارواژه‌های آمیخته (فعلهای مرکب) به جایِ کارواژه‌های ساده (فعلهای بسیط) است. برخی گمان برده‌اند که کارواژه‌های آمیخته «کند و زنجیری» بوده‌اند که به پایِ زبانِ پارسی زده‌اند، هم بدانگه که این ویژگیِ ذاتیِ پارسی بوده و گرایشی که زبانِ ما به باز شدن داشته است.

پارسی‌انجمن: فرهنگِ دهخدا یکی از ارزشمندترین فرهنگهای زبانِ پارسی است که چمِ(معنیِ) واژه‌های پارسی و انیرانی و نیز گزارشی از آن واژه‌ها به همراهِ گواههایی از نوشته‌های گذشتگان و شیوه‌ی خوانشِ هر واژه را به دست می‌دهد. این فرهنگ، افزون بر واژه‌ها به دستورِ زبانِ پارسی، کس‌نامها، جای‌نامها و … نیز می‌پردازد.

پارسی‌انجمن: محمدحسن جلالیان چالشتری، استادیارِ دانشگاهِ تبریز، در گفتارِ از «توان داشتن» تا «توانستن» به ساختِ کارواژه‌ی بی‌کسانیِ(غیرِ شخصیِ) «توان» در زبانِ پارسیگ می‌پردازد تا از این راهِ چگونگیِ ساختِ کارواژه‌های بی‌کسانی در زبانِ پارسی را که ریشه در پارسیگ (پهلوی) و پارسه (پارسیِ باستان) دارند برنماید.

پژوهشگر تاریخ دانشگاه کمبریج می‌گوید که گستره‌ی زبانِ پارسی، از هند و قرقیزستان تا بوسنی‌وهرزه‌گوین و از دربار هند تا عثمانی، همه را دربرمی‌گرفته است.

بزرگمهرِ لقمان: اُروَرِ پارسیگ هر چند در برخی از نوشته‌های کهنِ پارسی و نیز فرهنگهایی چند دیده شود، لیک در پارسی رواگی چندان نیافته است. این واژه را توان به ریختِ «اُلوَر» در پارسیِ کاشان یافت که به پرتوِ مادی اندر این گویش بر جای مانده است.

کورش جنتی: برکامۀ همۀ دشمنی‌ها و سخت‌گیری‌ها، زبان پارسی و جشن‌هایی چون نوروز بر جای ماندند و در بیش از هزار سال گذشته چون دژی استوار نگاهبان و نگاهدار فرهنگ و هویّت ایرانشهری شدند. امروز ایرانیان و ایرانی‌تباران، به گونه‌ای روزافزون، به اهمیت بازگشت به اندیشه‌ها و آیین‌های باستانی خود، آگاهی می‌یابند. کوشش در راه زنده کردن جشن‌ها و همچنین کوشش در راستای پاکسازی زبان پارسی از واژه‌های بیگانه نمودهایی از این رستاخیز فرهنگی است.