پارسی‌انجمن: فرهنگستانِ زبانِ ایران، به روزگارِ محمدرضا شاه پهلوی، پژوهشنامه‌هایی در زمینه‌ی رشته‌های گوناگونِ زبانشناسیِ ایرانی و زبانشناسیِ همگانی چاپخش می‌کرد. پژوهشنامه‌ی زیر یکی از این پژوهشنامه‌ها است.

پارسی‌انجمن:‌ امروزه که دگرباره بازارِ واژه‌سازانِ دساتیری‌روش گرم شده است بازخوانی این جُستارِ استاد پورداود برای پارسی‌گرایان و سره‌نویسان سودمند خواهد افتاد تا خود با شناختِ سره از ناسره به دامِ دساتیریان تازه‌‌ از ره رسیده، که بی شناخت ژرفِ از دستورِ زبانِ پارسی و دیگر زبانهای کهنِ ایرانی کارخانه‌ی واژه‌سازی راه انداخته‌اند، نیفتند.

پارسی‌انجمن: به زمانِ ساسانیان دو نهادِ آموزش و پرورشِ کودکان بود: دبیرستان و هیربدستان. کارِ دبیرستان آموزشِ خواندن و نوشتن بود و کارِ هیربدستان آموزش برای مُغ‌ گشتن.
در دنباله‌، سخنانِ «رهام اشه» درباره‌ی آموزش و پرورش در ایرانِ باستان را می‌بینید و می‌شنوید. گفتارِ ایشان نو و یکسره برپایه‌ی نوشته‌های باستانیِ برجای‌مانده است.

پارسی‌انجمن: «فرهنگِ ریشه‌شناختیِ زبانِ فارسی» گردآوریِ دکتر محمد حسن‌دوست است که فرهنگستان زبان و ادب فارسی در سالِ ۱۳۹۳ در پنج پوشینه چاپخش کرد.
خرده‌گیریهای دکتر احمدرضا قائم‌مقامی از این فرهنگ را در دنباله می‌خوانید.

بزرگمهر لقمان: «شیر» به چِمِ «شاه» از -xšaθrya اوستایی به همین چم آید. این واژه در زبانِ بلخی χαρο است.
واژه‌ی شیر، اندر این چم، پیونددار با واژه‌های پارسیِ پادشاه، شاه، شهر، شهریار، شهریور و … است.

پارسی‌انجمن: کمال پاشازاده از بزرگان و دانشمندان و ادیبانِ عثمانی و از دوستدارانِ زبانِ پارسی بود. وی در زمانِ سلطان سلیم به پیروی از گلستانِ سعدی «نگارستان» را نوشت و فرهنگی به نامِ «دقایق‌الحقایق» در دشواریهای زبانِ پارسی فراهم آورد و نبیگی در واژه‌های پارسیِ عربی‌شده و نیز این نبیگ را که درباره‌ی برتریِ زبانِ کهنسالِ پارسی بر همه‌ی زبانها جز عربی است نوشت.

پارسی‌انجمن: «دادستانِ مینو خرد» یکی از نِبیگهای گرانسنگِ زبانِ پارسیگ (پهلوی) است. این نبیگ دربردارنده‌ی یک پیشگفتار و ۶۲ پرسش که هر یک با پرسشی از «دانا» آغاز می‌شود و «مینو خرد» به آن پرسشها پاسخ می‌دهد. مینو خرد را می‌توان اندرزنامه‌ای دانست که از روزگارِ ساسانیان به یادگار مانده است.

مهرداد بزرگ: شما به گزارش‌های فوتبالی انگلیسی که گوش می‌کنی، گاهی حس می‌کنی یک ادیب انگلیسی حرف می‌زند، این قدر که زبان روایت‌شان روان و با واژگانی غنی‌ست، اما در صدا و سیما بعید می‌دانم همان شرط لازم دانش فوتبالی هم آزموده شود.

زبانِ فارسی در همه کرۀ زمین با رباعیاتِ خیام و مثنویِ جلال‌الدین  و شاهنامه و سعدی و حافظ و نظامی و … شناخته می‌شود. شکسپیر با آن نمی‌تواند کشتی بگیرد. پوشکین با آن نمی‌تواند کشتی بگیرد. اما با آن لهجه‌ی محلی که تشویقت می‌کنند، بعد از مدتی  نوۀ تو، نبیرۀ تو، می‌گوید شکسپیر می‌خوانم، لرمنتف می‌خوانم، پوشکین می‌خوانم. من روس می‌شوم، انگلیسی می‌شوم. این را ما هیچ بهش توجه نمی‌کنیم.