دکتر حسین وحیدی: امروزه ما به‌ناچار باید دانش جهان امروز را بیاموزیم پس یا دربرابرِ هر واژه‌ای که به‌کار می‌بریم باید از گنجینۀ بزرگ زبان و ادب پارسی بهره بگیریم و واژه‌ای فارسی بسازیم تا واژگان و زبان دانشی خود را بگسترانیم یا اینکه، مانند کاری که امروز می‌کنیم، واژۀ بیگانه را بگیریم و همان را به‌کار ببریم!
شهربراز نوشته است که «عدم» واژه‌ای تازی به چمِ «نیستی و نابودی» است. از آنجا که در زبان تازی واژه‌سازی تنها بر پایه‌ی همنهش[=ترکیب] واژگان است و پسوند و پیشوند ندارد، برای نایی‌سازی[=منفی‌سازی] از واژه‌ی «عدم» بهره می‌برند. در زبان پارسی برای این‌گونه همنهش‌ها می‌توان پیشوندهای «نا-» یا «بی-» را به کار برد.
دکتر صفرعبدالله: ایران‌ستیزی نکنید! ایران‌ستیزی یعنی خودنا‌شناسی و خودستیزی! … این زبان شیرین که حالا در کشور ما، رنگ پریده است و حالی دارد نابسامان، ما را باید به اندیشه وادار بکند. من بهبودی را در برقرار کردن خط می‌بینم. … وقتی سخن از برگشتن به خط خودی، یا نیاکان، می‌گوییم، منظور ما نه فقط برطرف کردن ماجراهای موجود در زبانمان است، بلکه دوباره پیوستن به نیاکان بی‌نظیرمان و فرا گرفتن آثار گران‌سنگ زبان پارسی است … دیگر این که ارتباط مستقیم با هم‌زبانانمان در تمام جهان برقرار خواهد شد.
