Бозтоби гузаштаи Эрон дар сурудаҳои Хайём ва Ҳофиз
Ҷовиди Ашконӣ: Аз бароиши Пешдодён то Каёнён, аз ффрошуди (бомдоди) Ҳахоманишиён то фурӯшуди (шомгоҳи) Соcониён, офтоби заррини Эроншаҳр ончунон дурахшиши дерпо ва пойдоре дошт, ки ҷангҳо ва тозишҳои вайронгаре солҳои дароз натавонист гавҳари даруниашро дар гузари замон бизудояд ва аз миён бардорад. Ин гавҳарҳо, корнишони кистии шаҳрёрон, кишварбудон (шоҳон), паҳлавонон, диловарон, мӯбадон, деҳгонон ва дигар бошандагоне буд, ки тавонистанд ёдгорҳо, бармондҳо ва ёднигоштҳои худро дар дили кӯҳҳо, сангнибиштаҳо, тандисҳо, даштҳо ва донгҳо(сиккаҳо) барнамоёнаанд, то фурӯғи рухшони он, чироғи роҳи бошандагони фардои эрониён бошад.
