Куруши Ҷаннатӣ: «Оғозгарони пижӯҳиши забони паҳлавӣ дар Эрон» нивиштаи Аскари Баҳромӣ яке аз китобҳои тозамунташиршуда дар заминаи «забони паҳлавӣ»-ст. Мавзӯъи нибег чунонки аз номи он пайдост пижӯҳишест дар бораи касоне, ки дар Эрони ҳамрӯзгор (муъосир) нахустин гомҳоро дар заминаи омӯзиш ва ёдгирии забони порсии миёна/ порсиг бардоштаанд.
Аббос Салимии Онгил: Дар Наврӯзи имсол замон даст дод то чанд рӯзе канори хонавода бошам. Дар чунин рӯзҳое, чунонки уфтаду донӣ, бозӣ бо варақ (ҳукму чорбарг ва …) яке аз саргармиҳои хонаводаҳои эронист. Баҳор буд ва ҳаво дилпазир, мо ҳам нишастем ва чанд дасте бозӣ кардем. Дар яке аз дастҳои нафасгир, хоҳарзодаи навҷавонам бо шодӣ гуфт: «Панҷро сар кун. Панҷи дилро сар кун… .»
Порсӣ Анҷуман: Дабира чеҳраи нивиштории забон аст ва агар ҳар кас бар он бошад, ки дар ин замина сози худро бизанад, ошуфтагӣ ба кори забон роҳ хоҳад ёфт.
Дар ин росто, Порсӣ Анҷуман ҳарчанд бар «Дастури хатти форсӣ»-и Фарҳангистон хурдаҳое дорад, лек барои пешгирӣ аз ошуфтагӣ дар паҳнаи нивишторӣ ҳам аз ин шеваи Фарҳангистон пайравӣ мекунад ва ҳам пайравӣ аз онро ба ҳар он кас, ки ба порсӣ менависад, сифориш мекунад.
Ҷавод Ранҷбари Дурахшилур: Мабнои ақлию торихию сиёсӣ барои таъсиси Фарҳангистони забони туркӣ вуҷуд надорад. Ончи дар бораи вазоифи ин ниҳод гуфта мешавад, ҳама беэътибор ва аз сари нодонӣ ё ғаразварзист.
Порсӣ Анҷуман: Шоҳномахонӣ бо кӯшиш дар бозсозии гӯиши замони Фирдавсӣ, фарогӯии порсии ба шеваи 11 садаи пешро бо хониши Алекс Фаврман, забоншиноси русӣ-омрикоӣ, дар ин ҷой бибинед ва бишнавед.
Порсӣ Анҷуман: «Гӯёии Арасту» (чопи севум, вироиши дувум) ва «Забони порсиг» (чопи панҷум, вироиши нахуст) чопахш шуда ва инак дар дастраси устодон, пижӯҳандагон, донишҷуён ва дӯстдорони гӯёӣ ва фарзонагӣ ва фарҳангу забонҳои эронист.
Порсӣ Анҷуман: “Нузҳат-ул-маҷолис” дарбардорандаи беш аз чаҳор ҳазор чорина(рубоӣ) аз сесад чомасарои(шоир)-и эронӣ ба забони порсист, ки дар миёни садаҳои панҷум то ҳафтуми исломӣ суруда шудаанд.
Ин чоринаҳо гувоҳии устуворанд бар ин, ки забони туркӣ дар ин бум пешинае чандоне надорад.
Порсӣ Анҷуман: «Фарҳанги сохтории вожагони порсӣ»-ро, ки фарҳанги алифбои решаҳо ва вандҳои забони порсист, дастур Зиёуддини Ҳоҷарӣ дар ду пӯшина фароҳам ва Порсӣ Анҷуман инак барои севумин бор онро бозчоп кардааст.
Порсӣ Анҷуман: «Ҷодаи абрешам»-ро зиндаёд Алии Мазоҳирӣ дар 1983 ба забони фаронса чоп кард, ки чанде пас аз он Маликносири Навбон онро ба порсӣ баргардонд, ки дар Эрон чоп шуд. Мазоҳирӣ дар пижӯҳишҳои торихиаш, нигоҳе борикбинона ба забон дошт ва вожаҳои куҳани порсиро бармекашид ва ба ҷустуҷӯи корвожаҳое(афъоле) дар нивиштаҳои куҳани порсӣ мепардохт, ки дар порсии имрӯзӣ корбурде надоранд.
Дуктур Алиқулии Маҳмудии Бахтиёрӣ: Хонандаи девони Ҳофиз – ва ҳар шоире – озод аст, ки дарёфти худро дошта бошад, бе он ки ба дарёфти дигарон бебовар ва беэътино бошад. Ончи ман менивисам ин ҳуснро дорад, ки хонандаро ба андеша ва андешидан вомедорад. Чи ин ҷустор аз замони худи Ҳофиз то кунун дар парда мондааст.