
برنامهی شنیداریِ «واپسین مردانِ تات»
پارسیانجمن: برنامهی «واپسین مردانِ تات» به بررسیِ زبانِ تاتی و مردمشناسیِ این زبان و نیز گفتوگویی با یکی از واپسین گویشورانِ این زبان در روستای گلین قیهی آذربایجان میپردازد.
پارسیانجمن: برنامهی «واپسین مردانِ تات» به بررسیِ زبانِ تاتی و مردمشناسیِ این زبان و نیز گفتوگویی با یکی از واپسین گویشورانِ این زبان در روستای گلین قیهی آذربایجان میپردازد.
پارسیانجمن: محمدحسن جلالیان چالشتری، استادیارِ دانشگاهِ تبریز، در گفتارِ از «توان داشتن» تا «توانستن» به ساختِ کارواژهی بیکسانیِ(غیرِ شخصیِ) «توان» در زبانِ پارسیگ میپردازد تا از این راهِ چگونگیِ ساختِ کارواژههای بیکسانی در زبانِ پارسی را که ریشه در پارسیگ (پهلوی) و پارسه (پارسیِ باستان) دارند برنماید.
بزرگمهرِ لقمان: اُروَرِ پارسیگ هر چند در برخی از نوشتههای کهنِ پارسی و نیز فرهنگهایی چند دیده شود، لیک در پارسی رواگی چندان نیافته است. این واژه را توان به ریختِ «اُلوَر» در پارسیِ کاشان یافت که به پرتوِ مادی اندر این گویش بر جای مانده است.
مریم تاجبخش و بزرگمهر لقمان: زبانِ «پارسی» دنبالهی زبانِ «پارسیگ» (پهلوی) و آن نیز دنبالهی زبانِ «پارسه» (پارسیِ باستان) است. زینرو، پارسیشناسی بی پارسیگشناسی شدنی نباشد. با پارسیگآگاهی است که به شناختی ژرف از پارسی توان دست یازیدن. چه نه تنها از چشمِ پارسیگ به پارسی نگریستن نگریستن به جان و جهانِ خویش با چشمانِ خویشتن است که با پارسیگدانی است که اندریافتِ چگونگیِ دستورِ زبانِ پارسی آسان شود و گرههای ناگشوده گشوده گردد.
پارسیانجمن: دورهی فشردهی آموزشِ زبانِ سُغدی در «آکادمیِ علومِ تاجیکستان» در دوشنبه پایان گرفت.
در این دورهی فشرده، رَهام اَشه، استادِ نامدارِ فرهنگ و زبانهای آریایی، به دانشجویان دبیره، دستورِ زبان، واژهسازی و واجشناسیِ زبانِ سغدی را آموزش داد و نمایشگاهی از بَرماندهای سغدی نیز برپا داشت.
پارسیانجمن: تاتیان و تالشیان دو تیرهی ایرانیاند که بیشتر در کنارههای دریای کاسپین و آذربایجان میزیند. بر پایهی گواههای استوار و روشنِ تاریخی و زبانشناختی، زبانی که تاتیان بدان سخن میگویند تا چهارسد سالِ پیش (تا زمانِ صفویان) زبانِ همهی آذربایجانیان بود که گسترهاش تا به قزوین نیز میرسید، لیک با ترکتازیِ زبانِ ترکی زبانِ تاتی اندکاندک از میان برفت و تنها باشندگانِ چند آبادی این زبان را نگه بداشتند و تا به امروز رساندند …
پارسیانجمن: اوستا (Avesta; A Grammatical Précis) نوشتهی رَهام اشه به زبانِ انگلیسی، برای نخستین بار، در ایران، چاپ شد.
جداسانیِ زبانِ اوستایی که رهام اشه نوشته با کارهایی که پیش از این انجام شده در این است که این کار بر پایهی «دیدگاهِ ایرانی به اوستا» نگارش شده است، و نیز همهی واژههای اوستایی بر پایهی «ریشهشناسیِ ایرانیِ کهن یا آغازین» نهاده شدهاند.
«زبانِ پارسیگ (پهلوی): دستورِ زبان، واژهسازی و واجشناسی» نوشتهی رَهام اشه و گردانشِ مریم تاجبخش و بزرگمهر لقمان به پارسیِ سره چاپ شد.
زبانِ پارسیگ (پهلوی) نوشتهی رَهام اشه به زبانِ انگلیسی که سالِ گذشته برای نخستینبار در ایران به چاپ رسید نامزدِ کتابِ سالِ ایران شده است.
پارسیانجمن: زبانِ زازا یکی از زبانهای ایرانی کنارهی دریای کاسپین است که در آناتولیِ امروز گویشورانی نزدیک به هشت میلیون تن دارد. این زبان را گروهی در شمارِ زبانهای کردی به شمار میآورند، همبدانگه که ویژگیهای زبانشناختیِ یکسره دگرسانی با زبانهای کردی دارد و بیشتر به زبانهای گیلکی، مازندرانی و تالشی نزدیک است، چه گویا خاستگاهِ نخستین این مردمان دیلمان، در کنارههای دریای کاسپین، بوده است.