کتابهای برگزیده
Куруши Ҷаннатӣ: «Оғозгарони пижӯҳиши забони паҳлавӣ дар Эрон» нивиштаи Аскари Баҳромӣ яке аз китобҳои тозамунташиршуда дар заминаи «забони паҳлавӣ»-ст. Мавзӯъи нибег чунонки аз номи он пайдост пижӯҳишест дар бораи касоне, ки дар Эрони ҳамрӯзгор (муъосир) нахустин гомҳоро дар заминаи омӯзиш ва ёдгирии забони порсии миёна/ порсиг бардоштаанд.
Порсӣ Анҷуман: Дабира чеҳраи нивиштории забон аст ва агар ҳар кас бар он бошад, ки дар ин замина сози худро бизанад, ошуфтагӣ ба кори забон роҳ хоҳад ёфт.
Дар ин росто, Порсӣ Анҷуман ҳарчанд бар «Дастури хатти форсӣ»-и Фарҳангистон хурдаҳое дорад, лек барои пешгирӣ аз ошуфтагӣ дар паҳнаи нивишторӣ ҳам аз ин шеваи Фарҳангистон пайравӣ мекунад ва ҳам пайравӣ аз онро ба ҳар он кас, ки ба порсӣ менависад, сифориш мекунад.
Порсӣ Анҷуман: “Нузҳат-ул-маҷолис” дарбардорандаи беш аз чаҳор ҳазор чорина(рубоӣ) аз сесад чомасарои(шоир)-и эронӣ ба забони порсист, ки дар миёни садаҳои панҷум то ҳафтуми исломӣ суруда шудаанд.
Ин чоринаҳо гувоҳии устуворанд бар ин, ки забони туркӣ дар ин бум пешинае чандоне надорад.
Порсӣ Анҷуман: «Ҷодаи абрешам»-ро зиндаёд Алии Мазоҳирӣ дар 1983 ба забони фаронса чоп кард, ки чанде пас аз он Маликносири Навбон онро ба порсӣ баргардонд, ки дар Эрон чоп шуд. Мазоҳирӣ дар пижӯҳишҳои торихиаш, нигоҳе борикбинона ба забон дошт ва вожаҳои куҳани порсиро бармекашид ва ба ҷустуҷӯи корвожаҳое(афъоле) дар нивиштаҳои куҳани порсӣ мепардохт, ки дар порсии имрӯзӣ корбурде надоранд.
Порсӣ Анҷуман: «Озари Истаравшанӣ ё шамшери Испортокус» достони торихист, ки қаҳрамонаш оҳангаре ба номи Озар аз Истаравшан аст, ки дар замони Ашконон мезиста. Озарро дасти сарнавишт ба ҷангҳои гуногун дар Осиёи Миёна ва Чин мекашонад ва сипас ба бардагӣ гирифтор меояд ва бозаргонони юнонии Роҳи абрешим ӯро дар шаҳри Рум мефурӯшанд. Озар дар шӯриши бардагони Рум дар канори Испортокуси номӣ меҷангад ва сипас ҳам шаҳрванди ифтихории имперотурии Рум мешавад.
Порсӣ Анҷуман: Порсӣ, бо пешинаи 2600 соли нависоӣ, натанҳо аз куҳантарин забонҳои зиндаи ҷаҳон аст ва ганҷинае шигифт аз фарҳанг ва дониши ҷаҳониён бад-он офарида шуда, ки тавоноии шигарфе ҳам дар вожасозӣ дорад – то он ҷой, ки бар пояи шумориши устод Маҳмуди Ҳисобӣ, дар порсӣ танҳо бо баҳра аз вандҳо метавон беш аз 226 ҳазорҳазор(миллиюн) вожа сохт.
Порсӣ Анҷуман: «Ҷомоспӣ» (гузориши порсиги (паҳлавии) «Ёдгори Ҷомосп»/ «Ҷомоспнома»), ёдгоре бозмонда аз ҳазораҳо, бо гардониш ва гузориши Бузургмеҳри Луқмон, ба порсии сара, ба чопи севум расид.
Порсӣ Анҷуман: Ончи дар «Вожаномаи 67 гӯиши эронӣ» омада дастоварди солҳо кори хастагинопазири зиндаёд дастур(дуктур) Содиқи Киё, устоди пешини забони порсиг (паҳлавӣ) дар Донишгоҳи Теҳрон ва фарнишини Фарҳангистони забони Эрон (яке аз ниҳодҳои Бунёди шоҳаншоҳии фарҳангистонҳои Эрон), аст.
Киё, ки устоди пешгоми пижӯҳишҳои гӯишшиносӣ буд, дар соли 1340, нибеги арзишманди «Роҳнамои гирдоварии гӯишҳо»-ро чоп кард, ки роҳнамои судманде барои пижӯҳишгарони гӯишӣ дар саросари Эрон буд ва ҳанӯз ҳам беҳтарин корест, ки дар ин замина шуда.
Фарида Розӣ: Чи беҳтар, ки мо ҳам бикӯшем ба забони гузаштаи худ то он ҷо, ки шуданист бозгардем ва вожаҳои зебо ва содаеро, ки дархури фаҳми гурӯҳи бештаре аз мардум аст ва аз ёд рафта, аз навиштаҳои боарзиш пайдо кунем ва онҳоро зинда гардонем ва забони зебои порсиро пурбортар ва густурдатар созем. Ҳар чи вожаи бештаре дошта бошем, забон тавонотар, нивиштан .зеботар ва бозгӯ кардани мафоҳим осонтар хоҳад шуд
Порсӣ Анҷуман: Аз рӯзгорони дур дар сарзамини паҳновари Эрон гӯишҳои эронии фаровоне будаанд, ки имрӯза бисёре аз онҳо аз миён рафтаанд ва нишонае ҳам аз онҳо бар ҷой намондааст. Имрӯза низ, бо шитоби дигаргуниҳо, гӯишҳои эронии фаровоне дар остонаи нобудианд.
Буми бахтиёрӣ ва устони Луристон, бо кӯҳҳои сар бар осмон сойида, гузаргоҳҳои танг ва мардону занони далер, камтар тозиши душманон ва бегонагонро ба худ дида ва камубеш гӯиши онон дастнахӯрдатар мондааст.