Боргирии “Фарҳанги истилоҳоти фалсафа ва улуми иҷтимоъӣ”

Бриҷониён, Морӣ ва Раисӣ, Тайибабегум (1373); Фарҳанги истилоҳоти фалсафа ва улуми иҷтимоъӣ; Теҳрон: Пажӯҳишгоҳи улуми инсонӣ ва мутолеъоти фарҳангӣ. (Сарчашма: Бошгоҳи адабиёт)

Порсӣ Анҷуман: Сохти фарҳанг аз донишвожаҳо (=истилоҳот) пешинае дароз дар Эронзамин ва дар забонҳои порсӣ ва порсиг (=паҳлавӣ) дорад. Дар садаи кунунӣ низ дар заминаи донишвожаҳои фалсафӣ, вожаномаҳои маҳанде (=муҳимме) фароҳам шудааст, ки дар ин миён кӯшишҳои устодоне чун Муҳаммадъалии Фурӯғӣ, Суҳейли Муҳсини Афнон, Миршамсуддини Адибсултонӣ, муҳаммади Ҳайдарии Малоирӣ ва Дориюши Ошурӣ барои тавонмандсозии забони порсӣ барои баёни андарёфтҳои фалсафӣ метавонад санги бино ва улгӯе барои кӯшандагони оянда бошад.

Зербинои китоби “Фарҳанги истилоҳоти фалсафа ва улуми иҷтимоъӣ” ба пеш аз инқилоби исломӣ мерасад, ҳангоме ки дар соли 1355 Пажӯҳишгоҳи улуми инсонӣ вожагони фалсафа ва улуми иҷтимоъӣ (баробарниҳодҳои мутарҷимон ва нивисандагони эронӣ)-ро бо гирдоварии Таййибабегуми Раисӣ ва вироиши Дориюши Ошурӣ мунташир ва сипас дар соли 1357 Фарҳанги фалсафа ва улуми иҷтимоъиро вогонд (=мунташир кард). Бо аз миён рафтани Пажӯҳишгоҳи улуми инсонӣ Муассисаи мутолеъот ва таҳқиқоти фарҳангӣ бар вайронаҳои он дар соли 1360 сар баровард ва кори ин китобро дунбол гирифт ва се вирост аз онро то соли 1390 вогонд.

Дар ин вирост (вирости 2), ки барои боргирӣ ниҳода шудааст, китобҳое, ки то соли 1367 вогонда шудаанд, дида мешавад, ки шуморашон ба 535 китоб мерасад, ки бо шигифтӣ нишоне аз китобҳои маҳанде чун “Сайри ҳикмат дар Урупо”-и зиндаёд Муҳаммадъалии Фурӯғӣ ё “Вожаномаи фалсафии панҷзабона”-и зиндаёд Афнон ва… дида намешавад. Дар вирости севум ва тозатари ин китоб низ ин костӣ побарҷост.

“Фарҳанги истилоҳоти фалсафа ва улуми иҷтимоъӣ”-ро метавонед аз “инҷо” (наздики 9 мегобойт) боргирӣ кунед.

Дигар наскҳои Порсӣ Анҷуман

 Порсии Сара

… (1390); Вожаномаи порсии сара; Фарҳангистони забони порсӣ, Боргирӣ аз “инҷо” (ду мегобойт)

Партав, Абулқосим (1377); Вожаёб (Фарҳанги баробарҳои порсии вожагони бегона); се дафтар; чопи дувум. Боргирии дафтари нахуст (722 рӯя) аз “инҷо”, дафтари дувум (746 рӯя) аз “инҷо” ва дафтари севум (723 рӯя) аз “инҷо”.

Ҷалолӣ, Таҳмурас (1354); Фарҳанги поя (Вожаҳои порсӣ ва бегонаи забонзад дар форсии кунунӣ ба порсии сара); китобхонаи Ибни Сино; чопи нахуст. Боргирӣ аз “инҷо” (13 мегобойт).

Вожаҳои нави Фарҳангистони Эрон (аз хурдодмоҳи 1314 то исфандмоҳи 1319); Теҳрон: Дабирхонаи Фарҳангистон. Боргирӣ аз “инҷо” (5 мегобойт).

Фарҳанг

Амид, Ҳасан (1389); Фарҳанги форсии Амид. Боргирӣ аз “инҷо” (6 мегобойт).

Имомшуштарӣ, Муҳаммадъалӣ (1347); Фарҳанги вожаҳои форсӣ дар забони арабӣ; Теҳрон: Анҷумани осори миллӣ. Боргирӣ аз “инҷо” (16 мегобойт).

Афнон, Суҳайли Муҳсин (1969); Вожаномаи фалсафӣ (форсӣ, арабӣ, инглисӣ, фаронса, паҳлавӣ, юнонӣ ва лотин); Бейрут: Дорулмашриқ. Боргирӣ аз “инҷо” (10 мегобойт)

Ҳусайни Мадании Татавӣ, Абдуррашид писари Абдулғафур (1337); Фарҳанги Рашидӣ ба ҳамроҳи муъарработ; ду пӯшина; пижӯҳиш ва веростории Муҳаммади Муҳаммадлуи Аббосӣ; Теҳрон: Китобфурӯшии Боронӣ. Боргирии пӯшинаи нахуст аз “инҷо” (дар 821 рӯя ва камтар аз ҳашт мегобойт) ва пӯшинаи дувум аз “инҷо” (дар 799 рӯя ва камтар аз ҳашт мегобойт).

Торихи забон ва дабираи порсӣ

Нотили Хонларӣ, Парвиз (1365); Торихи забони форсӣ; се дафтар. Боргирии дафтари нахуст (722 рӯя) аз “инҷо”, дафтари дувум (746 рӯя) аз “инҷо” ва дафтари севум (723 рӯя) аз “инҷо”.

Беҳрӯз, Забеҳ (1363); Хат ва фарҳанг; чопи дувум; Фурӯҳар. Боргирӣ аз “инҷо” (238 рӯя ва 4 мегобойт).

Забонҳо ва гӯишҳои эронӣ

… (1391) Вожаномаи кӯчаки порсии миёна; Фарҳангистони забони порсӣ. Боргирӣ аз “инҷо” (4 мегобойт).

Касравии Табрезӣ, Аҳмад (1325); Озарӣ ё забони бостони Озарбойҷон. Боргирӣ аз “инҷо” (1 мегобойт)

Барои боргирии наскҳои дигар ё ошноии бештар бо ин дафтарҳо ба Китобхонаи Порсӣ Анҷуман бингаред.

متن پارسی “اینجا” است