«Номҳои эроншаҳрӣ»-и наврӯзонаи Порсӣ Анҷуман ба хонандагонаш

Нивисандагони Порсӣ Анҷуман (1395); Номҳои эроншаҳрӣ; Зери нигари Парвизи Шоҳчироғӣ; Виросторони донишик: Ъалиризо Ҳайдарӣ ва Фаршеди Иброҳимӣ; Порсӣ Анҷуман.

Порсӣ Анҷуман: Фарҳанг ҳамаи огоҳиҳо ва донишу хиради мардумони як сарзамин ё кишвар аст, ки забон дар дарозои замон гузоришгари чигунаги он аст. Ҳар забон аз гурӯҳи анбӯҳе таквожи решаӣ ва вожагони пояӣ ё ҳастаӣ пайкар ёфта ва дар дарозои замон, баста ба пешрафти фарҳангии гӯишварони он забон, бар гурӯҳи он вожагон афзуда шудааст. Номҳо вожагоне бархоста аз дили забон ва фарҳанг ва гӯёи огоҳиянд. Номҳо нишонгари нижоду фарҳанг ва манишу ҳунари мардуми як сарзамин ё кишваранд ва шиносномаи фарзандони ҳар марзубум хонда мешаванд.

Ҳангоме ки номи бегона бар фарзандони ин марзубум гузошта мешавад, онон бо шиносномае дигар ва фарҳанги дигар ба мардумони ин ҷаҳон шиносонда ва аз фарҳанг ва мардуми худ дур шуда ва бегона хонда мешаванд, зеро ном шиносномаи он фарзандон буда ва нишонгари он аст, ки дар кудом сарзамин ё дар кудомин фарҳанг чашм ба ҷаҳон гушудаанд.

Бегона аз ҳар куҷо, ки омада бошад, бегона аст ва чун номҳо ҳам бахше аз вожагони як забон ҳастанд, бо гузоштани номи бегона бар фарзанди худ, як вожаи бегонаро дар дили фарҳанги худ ҷой медиҳем ва ба гунае ноогоҳона ё зиракона бегонапарастӣ мешавад ва ин фарҳанги чандҳазорсоларо олуда месозад. Бо нигоҳе ба жарфсохти номҳои эроншаҳрӣ дар ин фарҳанги номҳо, рози сухан бештар ошкор хоҳад шуд, зеро номҳое, ки чими онҳо дам аз зебоӣ, меҳрубонӣ, дӯстӣ, ёрӣ, родмардӣ, дурахшонию равшанӣ, покӣ, дурустию ростӣ, ситоишу ниёиш, лабханду шодӣ, диловарӣ ва тавонмандӣ ва… мезананд, гузоришгари шоистагӣ ва дурахшиши ин мардумони нижодаанд.

Ба умеди ин ки эроншаҳриён номи эроншаҳрӣ бар фарзандони худ бигузоранд.

Номҳои эроншаҳриро аз «инҷо» дар 132 рӯя боргиред. (якуним мегобойт)

متن پارسی را “اینجا” بخوانید